صد قله برتر ایران کدامند؟
تاکنون چه تعداد از قله‌های سرزمین‌تان را صعود کرده‌اید؟ سرزمینی که نیمی از مسافت آن را کوهستان‌های زیبا و دلفریب تشکیل داده است.

 
آیا می‌دانید چه تعداد قله بالای ۳ و ۴ هزار متری در جای جای این کشور از شرق و غرب، از جنوب و شمال و یا در مرکز آن قرار دارد؟ 
در جایی ذکر شده بود حدود ۵۰۰ قله مرتفع در ایران وجود دارد که قابل صعود کوهنوردان است. ولی متأسفانه از ارائه آمار دقیق و نام قله‌ها پرهیز شده بود. 
اگر تعریف قله را «یال‌های منفرد تشکیل‌دهنده آن و فاصله حداقل ۱۰۰ متری قله‌ها با هم» بپذیریم، شاید بتوان با توجه به گستردگی خط‌الرأس‌های عظیم البرز و زاگراس و کوه‌های مرکزی و همینطور کوه‌های منفرد به عدد ۴۰۰ رسید. ولی عدد ۵۰۰ به نظرم کمی دور از ذهن است… 
حال ببینیم کدام یک از این قله‌ها را می‌توان برتر شمرد و در عدد ۱۰۰ جای داد. 
در فهرستی که ملاحظه خواهید کرد نام یکصد قله برتر را گنجانده‌ام که خوشبختانه بیش از نود درصد آنها را صعود کرده‌ام.(البته به جز این قله‌ها حدود ۸۰ قله دیگر را صعود و حدود ۹۰ قله دیگر را نیز شناسایی کرده‌ام که هنوز موفق به صعودشان نشده‌ام.) 
معیار انتخاب یکصد قله برتر ایران به شرح زیر بوده است:۱-    شهرت۲-    مورد توجه کوهنوردان۳-    ارتفاع بالاتر۴-    پراکندگی در کل کشور۵-    قلل مهم و مرتفع استان‌ها
برای هر کدام از این قله‌ها شرح کوتاهی نوشته و ارتفاع تقریبی آنها را نیز ذکر کرده‌ام. 
مطمئناً این جدول قطعی و بدون نقص نیست، لذا همنوردان گرامی می‌توانند اطلاعات دقیق‌تر را از طریق بخش دیدگاه‌های سایت و یا پست الکترونیکیاز این آدرس ایمیل در مقابل روبوت های اسپمر محافظت می شود. جهت مشاهده آن باید جاوااسکریپت فعال باشد. و یا نمابر تلگرام 09393938008 به ما ارسال کنند تا عیناً به نام خودشان در همین سایت منتشر شود.
حال با هم مروری داریم بر این صد قله (البته به ترتیب حروف الفبا):آزادکوه ـ ۴۳۸۵ مترآزاد و رها چون شاهزاده‌ای مغرور و گردن‌کج در البرز مرکزی
آسمان‌کوه ـ ۳۷۵۰ مترقله‌ای منفرد در انتهای دشت لار که از چکادش بسیاری از قلل پیداست.
آلانه‌سر ـ ۴۰۷۲ متردر علم‌کوه و در منطقه دلیر که به طور قطع می‌توان گفت پوشش گیاهی آن از نوعی «آلاله» در کوهستان‌های ایران بی‌نظیر و بی‌مانند است.
الوند ـ ۳۵۸۰ مترتنها نام و شهرتش کافی است تا هر کوهنوردی که ابتدای راه این ورزش است را به شهر همدان، دیار کوهنوردان رهسپار کند.
بحرآسمان ـ ۳۹۰۰ متراز قلل بی‌نظیر منطقه کرمان در منطقه ساردوئیه (بافت)
برف‌انبار ـ ۳۲۶۰ متربلندترین قله استان قم که صعودش در زمستان با ارزش‌تر است.
بزقوش ـ ۳۳۰۰ متردر شهرستان سراب آذربایجان است که متأسفانه هنوز صعودش نکرده‌ام.
بزمان ـ ۳۵۰۰ مترقله‌ای مرتفع در منطقه‌ای خاص ـ ایرانشهر
بِل ـ ۳۹۰۰ متربلندترین قله استان فارس که در نوروز ۹۳ با یاران باشگاه اسپیلت صعود خواهیم کرد.
بلقیس ـ ۳۳۵۰ مترقله‌ای مطرح در بین زنجان و تکاب و در کنار آثار باستانی تخت‌سلیمان
بُزابُن ـ ۳۵۰۰ مترصعود این کوه زیبا و سرکش را در منطقه تاریخی اشکورات از دست ندهید.
بینالود ـ ۳۲۵۰ متربلندترین قله استان خراسان رضوی که صعودش در بهار لذت دیگری دارد.
پاشوره و عبرت ـ ۳۸۷۱ و …. مترقللی زیبا در منطقه لاریجان جاده هراز
پالون‌گردن ـ ۴۲۵۰ متربرسر سه‌راهی عظیمی در البرز مرکزی قرار گرفته است که از یک سو به قله خلنو، سوی دیگر به قله سینه‌زا و سوی سومش به قله نرگس‌ها می‌رسد.
پرآو ـ ۳۳۶۰ مترشاید غارش مشهورتر از قله‌اش باشد. زیرا به اورست غارهای جهان شهرت دارد. نام اصلی قله پرآو «شیخ‌علی‌خان» و در منطقه کرمانشاه است.
پلوار ـ ۴۳۵۰ مترقله‌ای که یک نگاه آن به کویر لوت و نگاه دیگرش به کوهستان‌های مرتفع کرمان است.
پهنه‌حصار ـ ۳۴۰۰ مترقله‌ای زیبا و در حصار ۴ منطقه سنگان (تهران)، وردآور (کرج)، کندر (جاده چالوس) و ارنگه (جاده چالوس)
تخت سلیمان ـ ۴۶۵۰ مترقله‌ای باشکوه با نامی اساطیری در جوار علم‌کوه(در بسیاری از نقشه‌ها، قلل علم‌کوه را در منطقه تخت‌سلیمان ذکر کرده‌اند.)
تِزِرجان ـ ۴۰۱۰ متریا برف‌خانه که قله‌ای بسیار زیبا و صخره‌ای در جوار شیرکوه یزد است.
تفتان ـ ۳۹۵۰ متربام استان سیستان و بلوچستان و زنده‌ترین آتشفشان ایران
توچال ـ ۳۹۷۰ متربام تهران و استثنایی برای یک پایتخت
جبال‌بارز ـ ۳۷۵۰ مترقله‌ای مرتفع در شرق جیرفت (هندوستان ایران)
جهان‌شاه ـ ۳۰۵۰ مترمرتفع‌ترین قله استان خراسان شمالی در نزدیکی اسفراین
چپکرو ـ ۴۰۹۱ مترقله‌ای در البرز مرکزی و دور از دسترس که از هرسو صعودش کنی طاقت‌فرسا و طولانی است.
چهل‌تن ـ ۳۰۰۰ مترقله‌ای منفرد در منطقه بکر تربیت‌حیدریه
چهل‌چشمه ـ ۳۲۰۰ مترقله‌ای زیبا در کردستان که متأسفانه هنوز دیدارش دست نداده است.
چهل‌نابالغان (گرین) ـ ۳۶۵۰ متردر خط‌الرأس گرین و نزدیکی شهر نهاوند و قله‌ای است که صعودش در فصل مناسب، بسیار دلچسب و عالی است.
چوپار ـ ۴۱۵۰ متریک خط‌الرأس صخره‌ای و منفرد که قله سه‌شاخ آن در منطقه ماهان (کرمان) در بین کوهنوردان بسیار قابل توجه است.
حوض‌دال ـ ۴۳۳۰ متراولین قله جنوبی خط‌الرأس عظیم دنا (مرزی میان استان‌های اصفهان، فارس، چهارمحال‌وبختیاری و کهکیلویه و بویراحمد)
خرسان‌ها ـ ۴۷۰۰ و ۴۷۵۰ متردو قله صخره‌ای و ریزشی در منطقه علم‌کوه که ما بین آن را ویرانه‌کوه می‌نامند. (یکی از سخت‌ترین مسیرهای عبوری بین دو قله …)
خرسنگ و جانستون ـ ۳۹۴۰ و ۳۹۶۰ متردو قله مرتفع و مشهور بر روی خط‌الرأس اصلی البرز مرکزی در نزدیکی پایتخت
خرونرو ـ ۳۵۳۴ مترقله‌ای که اگر از سمت شمالی صعودش کنید چیزی کمتر از یک قله آلپ ندارد (جاده فیروزکوه ـ پل‌سفید)
خشچال ـ ۳۹۵۰ متردر منطقه تاریخی الموت که از کنار دریاچه زیبای «اوان» صعودش آغاز می‌شود.
خلنو ـ ۴۳۸۳ مترو با مسیر تیغه‌ای ژاندارک که عنوان بلندترین قله استان تهران را یدک می‌کشد.
دالاخانی ـ ۳۳۵۰ مترقله‌ای در خطه کردستان و در جنوب شهرستان سنقر
درفک ـ ۲۷۲۰ متربا ارتفاعی کم ولی بسیار جالب، متنوع و دیدنی برای هر کوهنورد (در نزدیکی شهر همیشه سبز و بارانی رشت)
دماوند ـ ۵۶۲۵ مترشاه کوه ما ایرانیان با بیست مسیر صعود (یال، دره و یخچال)
دوبرار (قره‌داغ) ـ ۴۲۰۰ متربا چندین قله ۴۰۰۰ متری که بلندترین آنها دو قله کنار هم به نام دوبرار است که در منطقه بین جاده هراز و فیروزکوه واقع است.
دوخواهران ـ ۴۲۵۰ متردو قله مرتفع در خط‌الرأس البرز مرکزی که یک طرف آن (غرب) دماوند و طرف دیگرش (شرق) چپکرو است.
دوزرده ـ ۴۱۵۰ مترقله دوم منطقه زردکوه بختیاری که خوشبختانه همچنان بکر و کم‌تردد است.
دیوچال و اَویدر ـ ۴۲۵۰ متردو قله‌ای که به این سادگی تسلیم کوهنوردان نمی‌شوند. ریزشی و دوراز دسترس در منطقه علم‌کوه
زرین‌کوه ـ ۳۸۵۰ متریکی از کم‌نظیرترین نماها را از روی این قله می‌توان دید… اول دریاچه تار، در پس آن خط‌الرأسی به نام قره‌داغ و در نهایت دماوند باشکوه با رخ جنوبی و پرابهتش.
زرینه‌کوه ـ ۴۲۰۰ متریا ماسه‌چال که بازهم در خط‌الرأس اصلی البرز غربی که بعد از تونل کندوان به آن دست می‌یابیم. البته از منطقه دلیر و الیت نیز قابل صعود است.
ساد ـ ۴۰۱۳ متردر همجواری قله شاه‌البرز در منطقه طالقان که واقعاً چیزی از آن کم ندارد.
سبلان ـ ۴۸۱۸ مترسومین قله مرتفع ایران که دریاچه روی قله‌اش شهره خاص و عام است.
سرخاب ـ ۳۹۰۸ متربر روی خط‌الرأس البرز مرکزی قله‌ای بدین شکل صخره‌ای و دست‌به سنگ نمی‌توان «به سادگی» پیدا کرد. (گویی که در زاگرس کوهنوردی می‌کنیم.)
سرکچال ـ ۴۲۰۰ متراز قله‌های مهم البرز مرکزی که صعود گرده شرقی آن در زمستان ارزش فراوانی دارد.
سماموس ـ ۳۷۲۰ متربه قولی بلندترین قله استان گیلان. دور تا دورش جنگل و مرتع و زندگی است.
سَمبُران ـ ۴۰۹۰ متربلندترین قله اشتران‌کوه (زاگرس) زیبا و وحشی
سه‌کل ـ ۳۲۵۰ مترسه قله صخره‌ای متصل به هم که در بین قلل منطقه پرآو و دیواره مشهور بیستون قرار گرفته است.
سهند و جام ـ ۳۵۳۵ و ۳۵۷۰ متردو قله کوه سهند که از زیبایی بسیار به عروس کوه‌های ایران مشهور شده است.
سیالان ـ ۴۱۷۵ مترکوهی جادویی که از یک سو به منطقه تاریخی الموت و سوی دیگرش به دره بی‌نظیر دوهزار می‌رسد.
سیاه‌کمان ـ ۴۴۸۰ مترخوش‌سیماترین قله منطقه علم‌کوه که از دور و از منطقه کلاردشت به خوبی دیده می‌شود.
سی‌چال ـ ۳۷۳۰ مترشهرتش را مدیون پیست اسکی است که در دامان شمالی آن ساخته‌اند به نام «دیزین»
شاه‌البرز ـ ۴۰۴۵ مترمرتفع‌ترین قله استان البرز با مسیری طولانی ولی زیبا و متنوع
شاهان‌کوه ـ ۴۰۴۴ متربلندترین قله استان اصفهان ـ صخره‌ای و زیبا
شاه‌دژ ـ ۳۱۰۰ متراگر می‌خواهید قله‌ای را کاملاً دست به سنگ صعود کنید، حتماً به سراغ این کوه در جاده چالوس ـ ارنگه بروید.
شاه‌کرم ـ ۳۳۱۰ مترقله‌ای مرتفع در بین مناطق هشتگرد (قزوین) و طالقان که مانند دیواری عظیم این دو را از هم جدا کرده است.
شاه‌معلم ـ ۳۱۴۰ مترکوهی مرتفع و زیبا در استان گیلان (ماسوله) که به نوعی مشهور به بلندترین قله آن استان است. گویا مقبره معلمی سخت‌کوش در این کوهستان قرار دارد.
شاهو ـ ۳۴۰۰ مترمرتفع‌ترین قله استان کرمانشاه در شهرستان پاوه ـ روستای شمشیر
شاهوار ـ ۳۹۱۰ متربلندترین قله استان سمنان که در قاره‌ای به نام «شهر شاهرود» قرار دارد. یک سوی آن کویر و سوی دیگرش جنگل و دریا
شهباز ـ ۳۳۹۶ متربلندترین قله استان مرکزی ـ صخره‌ای و مناسب صعود در فصل‌های بهار و پاییز
شهیدان ـ ۳۶۰۰ متربلندترین قله استان آذربایجان غربی که قله‌ای مرزی است و مطمئناً از زیبایی‌های کوهستان‌های کردستان ترکیه بی‌بهره نیست. (این قله به نام دره‌اش در نقشه‌ها ذکر شده است.)
شیرباد ـ ۳۲۰۰ متربعد از پایان دره سرسبز شاندیز (مشهد) می‌توان به دامنه‌های این قله زیبا رسید و خیلی سریع به چکادش دست یافت.
شیرکوه ـ ۴۰۵۰ متربام استان یزد است و به همراه چند قله دیگر، کوهستانی منفرد را در میان چند کویر تشکیل داده است.
علم‌کوه ـ ۴۸۵۰ متردومین قله مرتفع ایران با مسیرهای فنی و متنوع صعود (یال، گرده، دیواره، صخره، دهلیز و …)
فاش‌مستان ـ ۴۴۵۰ متربلندترین قله خط‌الرأس دنا ـ زیبا، باشکوه و سرفراز
قالی‌کوه ـ ۴۰۵۰ مترکوهی با رخی باشکوه در لرستان
قندیل ـ ۳۵۸۰ مترکوهی مرزی و مرتفع در کوهستانی که زیبایی آن را بسیار شنیده‌ام و هنوز به دیدارش دست نیافته‌ام.
کبیرکوه ـ ۳۰۰۰ متربلندترین قله استان ایلام ـ نوروز ۹۳ با یاران باشگاه اسپیلت صعودش خواهیم کرد.
کرکس ـ ۳۹۱۰ متردر نطنز کاشان و قابل صعود در تمامی فصول
کرگز ـ ۳۶۰۰ مترقله‌ای که بر روی آن بزرگ‌ترین رصدخانه خاورمیانه در حال ساخت است. در نزدیکی شهری به نام کامو، واقع در استان اصفهان
کول‌جنو ـ ۳۸۵۰ مترآخرین قله شرقی خط‌الرأس اشتران‌کوه ـ کاملاً دیواره‌ای و صخره‌ای
کلون‌بستک ـ ۴۱۸۰ متربعد از گردنه دیزین اولین قله ۴۰۰۰ متری در خط‌الرأس طولانی البرز (از توچال تا آزادکوه) است.
کلونچی ـ ۴۲۳۷ متربلندترین قله زردکوه بختیاری که صعودش از طریق قلل دوزرده و شاه‌شهیدان به شکل خط‌الرأسی بسیار جالب است.
کمان‌کوه ـ ۴۲۴۶ مترهمسایه غربی آزادکوه که در فصل بهار بوی بهشت می‌دهد.
کورماکوه ـ ۴۰۳۰ متراولین قله منطقه علم‌کوه در خط‌الرأس شمال شرقی آن
گاوکشان ـ ۳۸۰۰ متربلندترین قله استان گلستان که در زمستان تبدیل به قله‌ای قدر می‌شود.
گردونه و مناره ـ ۴۴۶۰ و ۴۴۰۰ مترقللی دیگر در منطقه علم‌کوه ـ این بار خط‌الرأس جنوب‌غربی
گرگ ـ ۳۶۰۰ مترقله‌ای زیبا در منطقه جاده بلده که در آخرین خط‌الرأس شمالی البرز است.
گل‌زرد ـ ۳۷۰۰ متردر منطقه پلور (جاده هراز) که غاری زیبا هم به همین نام دارد.
گل‌گل و گل‌گهر ـ ۴۰۷۰ مترهر دو در منطقه چال‌کبود اشتران‌کوه (لرستان)، بسیار نزدیک به هم که از فرازشان دریاچه گهر نمای دیگری دارد.
گِنو و خورموج ـ ۲۳۰۰ و ۲۰۰۰ متردو قله در جوار خلیج‌فارس ـ اولی در نزدیکی بندرعباس و دومی در بوشهر
لاله‌زار (کوشا) ـ ۴۳۵۰ مترکوهی بسیار زیبا و مرتفع در کرمان، در منطقه بافت
لشکرک‌ها ـ ۴۲۶۰ متراین دو قله نیز در منطقه علم‌کوه واقع‌اند و مرز میان مناطق کلاردشت ـ طالقان و دلیر و الیت است.
منار ـ ۳۷۰۰ مترنام این قله را هم بر روی البرزی مرکزی (پل‌خواب) جاده چالوس و هم در منطقه ایذه، مسجدسلیمان خوزستان به عنوان بلندترین قله استان شاهدیم.
مهرچال ـ ۳۹۵۰ مترقله‌ای رفیع با همسایگان مرتفع (آتشکوه و پیرزن‌کلون) در منطقه رودبار قصران (تهران) البرز مرکزی
میشینه‌مرگ ـ ۴۰۵۰ مترافسوس که تا نزدیک‌های این قله جاده‌ای غیرضروری و ناپسند کشیده شده است. (واقع در منطقه فیروزکوه)
ناز و کهار ـ ۴۰۹۰ و ۴۰۳۰ متراولین ۴۰۰۰ متری‌هایی که هر کوهنورد تهرانی بعد از توچال صعود می‌کند. جاده چالوس ـ روستای کلوان
ناظر بزرگ و کوچک ـ ۴۲۸۲ و ۳۹۱۰ متردو قله‌ای که اجرای هر کدام برنامه‌ای جداگانه را می‌طلبد. باشکوه در منطقه نمارستان (جاده هراز) که ناظر به رخ  شمالی دماوند است.
نای‌بند ـ ۳۰۰۰ مترقله‌ای مرتفع در شرق کویر لوت و دور از دسترس
نرگس‌ها ـ ۴۲۰۰ مترهم در غرب علم‌کوه و هم در البرز مرکزی قللی به همین نام داریم که هر کدام را صعود کنید چیزی از دیگری کم ندارد.
نیزوا ـ ۳۷۵۰ متردر استان سمنان (بر روی این قله می‌توانید سنگ‌هایی را به شکل نیزه بیابید.)
هرزه‌کوه ـ ۴۲۶۰ مترخط‌الرأسش دیواری است عظیم بین دو دره و دو رودخانه اصلی که ما تهرانی‌ها آب آن را مصرف می‌کنیم. یکی دره والنگرود و دیگری دره دریوک
هرم‌داغ و کسره‌داغ ـ ۴۶۵۰ متردو قله همجوار و مرتفع در نزدیکی سبلان که صعود یخچال‌های آن مورد توجه کوهنوردان است.
هزار ـ ۴۵۰۴ مترمرتفع‌ترین قله استان کرمان و به قولی چهارمین قله مرتفع ایران بعد از قلل دماوند، منطقه علم‌کوه و سبلان
هزارمسجد ـ ۳۰۰۰ متردر شمال‌شرقی‌ترین منطقه کشور، در خطه خراسان رضوی
هفت‌خوان‌هاواقعاً اگر بخواهید همه آنها را صعود کنید، باید از هفت‌خوان رستم بگذرید. همه ۷ قله ریزشی ـ صخره‌ای در ارتفاع بالای ۴۰۰۰ متر (در منطقه علم‌کوه)(قله دیگری به نام هفت‌خوانی در منطقه جاده چالوس به ارتفاع حدود ۳۹۰۰ متر نیز وجود دارد.)
وروشت ـ ۴۰۳۰ مترکوهی در یک منطقه بکر و جنگلی در جاده چالوس که توسط سازمان محیط‌زیست حفاظت می‌شود.
یخچال ـ ۳۵۸۰ متربلندترین قله منطقه الوند (همدان) با دره مرادبیک باصفایش
    سالم و برفراز باشید
 منبع :اینترنت

زولپیدم؛ داروی خواب در ارتفاع:

 انجمن پزشکی کوهستان ایران: بیخوابی یکی از عوارض بیماری حاد کوهستان است. همانطور که میدانید استفاده از داروهای خواب آور در ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر بدلیل اثرات کند کنندگی فعالیت مغزی نخاعی و احتمال بیشتر برای خطر بیماری حاد ارتفاع و ادم مغزی ممنوع است و تنهای داروی خواب در ارتفاع دارویی بنام "زولپیدم" است.

ولی لازم است اطلاعاتی جهت استفاده از این دارو و در قطع مصرف آن داشته باشیم:

?زولپیدم دارویی غیربنزودیازپینی است که جهت درمان کوتاه مدت بی خوابی تجویز می گردد.

?گرچه ابتدا تصور می شد که این دارو فاقد اثرات وابستگی، تحمل و سوء مصرف است اما مطالعات جدید نشان می دهد که این دارو پتانسیل سوء مصرف دارد. گرچه مصرف سوء و اعتیادآور با هدف غیردرمانی کمتر احتمال دارد.

?علائم سندرم قطع دارو شامل تعریق، تاکیکاردی، تاکی پنه، لرزش، اضطراب، خستگی، تهوع و استفراغ، گرگرفتگی، پانیک، ناراحتی گوارشی، گریه غیرقابل کنترل و دلیریوم می باشد. برای این عوارض داروهایی مانند کوئتیاپین و یا درمان علامتی ممکن است موثر باشد.

?اگر در مصرف این دارو عادت کرده اید و بدنتان وابسته شده است در ارتفاعات پایین تر از ۳۰۰۰ متر برای قطع کامل، تیپر کردن (قطع تدریجی و آهسته) توصیه می شود. قطع ناگهانی گاهی حتی با تشنج توام بوده است. البته راه بهتر جایگزینی دوز معادل یک داروی بنزودیازپینی طولانی اثر(در سطح شهر و ارتفاع پایین) مانند دیازپام، کلردیازپوکساید و سپس قطع تدریجی داروی جدید می باشد. این جایگزینی از تشنج احتمالی هم ممانعت می کند.

دکتر حمید مساعدیان - عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
و با تشکر از دکتر فانک فهیمی

کوهنوردی در دوران بارداری:

 انجمن پزشکی کوهستان ایران: ورزش کوهنوردی در دوران بارداری مغایرتی با شرایط مادر ندارد.

بطور کلی قانونی که از نظر پزشکی ورزشی در مورد ورزش در بانوان باردار ذکر می شود این است که یک مادر باردار می تواند به ورزشی که قبلا به آن می پرداخته ادامه دهد و همچنین نمی تواند ورزش جدیدی را شروع کند پس یک خانم باردار با توجه به شرایط ویژه دوران بارداری می تواند به ورزش کوهنوردی ادامه دهد.

در دوران بارداری باید به شرایطی در ورزش کوهنوردی دقت کرد:

1. اگر مادری سابقه سقط جنین در گذشته دارد از حضور در ارتفاع بالای ۲۸۰۰ متر (حدودا شیرپلا) باید پرهیز کند.

2. مادری که در دوران بارداری به سر می برد باید از سلامت جسمانی خود از جمله احتمال وجود کم خونی مطمئن باشد و این را می توان با انجام آزمایش های چک آپ دوران بارداری (یا قبل از بارداری که تصمیم به بارداری دارد) تحت نظر پزشک کنترل کرد. کم خونی زمینه ای و برخی بیماری های مادر در دوران بارداری می تواند شرایط را برای مادر و جنین سخت تر کند. مثلا کم خونی علاوه بر احتمال بروز بیشتر احتمال ارتفاع زدگی برای بیمار برای جنین هم می تواند خطرناک باشد و در رشد جنین تاثیر منفی بگذارد.

۳. در سنین بالای بارداری مثلا از ماه سوم و چهارم بارداری به بعد به دلیل وزن گیری جنین و تغییر در مرکز ثقل بدن از کوهپیمایی در مسیرهای سنگی و پرشیب که می تواند تعادل مادر را بهم زند و خطر زمین خوردن و احتمال ضربه جنین وجود دارد پرهیز کند.

4. شما می توانید تا هفته های آخر بارداری به ورزش کوهنوردی بپردازید و همین فعالیت ورزشی برای شما می تواند بسیاری از دردهای کمر و ستون مهره ها را (که از مشکلات شایع دوران بارداری است) بکاهد. همچنین ورزش می تواند باعث تسهیل زایمان و زایمان آسان شود.

5. خانم باردار بایستی توجه بیشتری به مصرف مایعات داشته باشد. هوای خشک ارتفاعات و انجام تهویه ریوی بیشتر در حین کوهنوردی و انجام فعالیت بدنی و تعریق می تواند باعث کم آبی بدن و روز مشکل در جریان خون جنینی و فیزیولوژی دوران بارداری شود.

6. صعود به ارتفاعات در نیمه اول بارداری ریسک بالایی ندارد. ولی صعود به ارتفاعات بالاتر از ۳۵۰۰ متر می تواند
 احتمال سقط خودبخودی در سه ماهه اول بارداری را بیشتر کند (خصوصا در افرادی که سابقه سقط قبلی دارند).

7. اکیدا به مادران باردار توصیه می شود از حضور در ارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر بیش از چند ساعت بپرهیزند.

8. بطور کلی فعالیت شدید بدنی و ورزش شدید برای مادران باردار توصیه نمی شود پس باید در برنامه های کوهنوردی از فعالیت با شدت بالا پرهیز کرد.

9. مجددا تاکید می شود بعلت تغییر در مرکز ثقل بدن و یا تغییرات در وضعیت مفاصل مادر باردار، مادر مستعد از دست دادن تعادل و ایجاد ضربه و تروما و یا سقوط می شود. همچنین ریسک ایجاد ضربه به جفت و جدا شدن آن وجود دارد به همین دلیل باید در برنامه های کوهنوردی از قرار گرفتن در شرایطی که ریسک سقوط و ضربه را بیشتر می کند پرهیز کرد (توجه به پوشیدن کفش ساقدار و بستن بندهای آن).

چند نکته درباره مراقبت از کوله پشتی

رعایت نکات ذیل جهت مراقبت بهتر و بیشتر از کوله پشتی تان مفید است :

1. از حمل ظرف شیشه ای در داخل کوله ها خودداری کنید ، زیرا احتمال شکسته شدن و در نتیجه پاره کردن کوله ها و خرابی آنها می باشد ، ضمن آنکه وزن این ظروف غالباً سنگین نیز می باشد

2. در حمل مواد نفتی و یا هر چیز دیگری که احتمال نشت آن میرود باید دقت شود . این نوع مواد باید داخل ظرف کاملاً آب بندی شده قرار گیرند

3. به هنگام حمایت یا حمل کوله با طناب از دیواره توجه شود که طناب یا کارابین حتماً از داخل یکی از بندهای کتف و حلقه حمایت کوله عبور داده شود و تنها به بند حمایت اکتفا نشود

4. به هنگام استراحت سعی شود پشت کوله که معمولاً مرطوب می باشد به سمت خورشید قرار گیرد تا رطوبت تا حدودی گرفته شود

5. در مواقع استراحت کوله را در جای مناسب قرار دهید تا از غلطیدن به پایین جلوگیری شود

6. چنانچه کوله پشتی شما کثیف شد میتوانید آنرا با آب نیم گرم و صابون بشوئید و از حرارت مستقیم به آن جلوگیری کنید ، از شستن کوله با مواد شیمیایی (تاید) چنگ زدن و انداختن در ماشین لباسشویی خودداری نمایید ، زیرا مواد ضدآب آن بعد از مدتی از بین خواهد رفت

7. هنگام مراجعت از برنامه حتماً کوله خود را از ظروف کثیف یا مواد غذایی مانده از برنامه و نیز لباسهای خیس و کثیف تخلیه کنید

8. میتوان کاوری جهت مراقبت از کوله در مقابل باران و خیس شدن آن تهیه کنیم (پارچه ای ضدآب به اندازه سطح کوله تهیه و دور آن کش میدوزیم ، هنگام حرکت در زیر باران و یا در مواقعی که کوله در بیرون چادر است میتوان از آن استفاده کرد)

9. چنانچه در کوله پشتی پارگی مشاهده کردید در اسرع وقت آن را ترمیم کنید

10. قبل از اجرای برنامه از سالم بودن کوله خود اطمینان حاصل کنید

11. اغلب مشاهده میشود که در برنامه های بلند مدت که مجبور میشویم کوله پشتی خود را داخل صندوق اتوبوسها و یا باربند قرار دهیم ، با مشکل کثیف شدن ، خیس شدن و یا پاره شدن کوله مواجه هستیم ، بهتر است کیسه ای برای حفاظت کوله تهیه کنیم

علت توقف کاهش وزن چیست و چرا هر کاری می کنید لاغر نمی شوید؟

با اراده زیاد به خودتان قول می دهید که چند کیلو وزن اضافه را کم کنید. با رژیم و ورزش کارتان را شروع می کند. در هفته های اول همه چیز به خوبی پیش می رود و بابت این موفقیت به خودتان تبریک می گویید. اما بعد از مدتی وقتی خودتان را وزن می کنید، متوجه می شوید که وزن تان ثابت مانده است!
از خودتان سوال می کنید که هم رژیم دارم و هم ورزش می کنم پس چرا دیگر وزنم کم نمی شود؟ قبل از اینکه نا امیدتر شوید باید بدانید که کم شدن سرعت کاهش وزن و یا رسیدن به ایست وزنی در مسیر کاهش وزن طبیعی ست. علم ورزش در این مطلب شما را راهنمایی می کند.
شما فقط تعادل را حفظ کرده اید.
در طی هفته‌های اول کاهش وزن، سرعت کم شدن وزن به طور معمول بالاست. چون زمانی که کالری دریافتی از غذاها محدود می شوند و ورزش می کنید، بدن انرژی مورد نیاز خود را از منابع ذخیره‌ای برداشت می کند. بعد از مدتی با ادامه این روند شما به نوعی تعادل بین کالری دریافتی و کالری مصرف ایجاد می کنید.
پس اگر رویه قبلی تان را در کاهش وزن ادامه دهید، وزنتان ثابت می ماند و کمتر نمی شود. یعنی حالا اگر می خواهید دوباره در مسیر کم کردن وزن بیافتید، باید کالری دریافتی خود را کمتر کنید ( ۱۰۰ تا ۲۰۰ کالری) و یا سطح فعالیت بدنی تان را افزایش دهید.
به این نکته توجه کنید.
اگر کالری بیشتری نسبت به کالری مصرف شده در طول روز که صرف اعمال حیاتی بدن و فعالیت هایتان می شود، مصرف کنید، مقدار اضافه در بدن ذخیره می شود و به این به مرور یعنی اضافه وزن. اگر مقدار کالری دریافتی با کالری مصرفی برابر باشد، یعنی ثبیت وزن و اگر کالری کمتری نسبت به آنچه که مصرف می کنید، دریافت کنید، یعنی استفاده بدن از ذخایر چربی و کاهش وزن.
شدت ورزش را نادیده میگیرید.
اگر مرحله قبل را رعایت کنید ولی از میزان شدت تحرک غافل شوید، بازهم روند کاهش وزن متوقف می شود. به عنوان مثال شما روزانه ۳۰ دقیقه پیاده روی می کنید، اما میزان شدت این فعالیت آنقدر نیست که انرژی زیادی بسوزاند و باعث چربی سوزی شود. بهترین توصیه برای شما این است که به جای تمرینات هوازی ۴ جلسه در هفته ۲۰ دقیقه تمرین اینتروال انجام دهید.
تمرینات اینتروال شدت بالای دارند و باعث می شود بدن انرژی بیشتری مصرف کند. البته می توانید از گزینه دوم یعنی ترکیب تمرینات هوازی و بدنسازی استفاده کنید. در تمرین هوازی با شدت متوسط به بالا و در مدت زمان حداقل ۳۰ دقیقه ای (بیشتر از این توصیه می شود) بدن انرژی بیشتری می سوزاند، در کنار آن شما تمرینات با وزنه نیز انجام می دهد که باعث افزایش متابولیسم بدن می شود.
چون ورزش های قدرتی توده عضلانی بدن را افزایش داده و بدن را وادار می کند که چربی بیشتری بسوزاند، علت آن هم این است که بافت عضله انرژی بیشتری نسبت به بافت چربی می سوزاند. پس هر قدر که توده عضلانی بدن بیشتر باشد، انرژی بیشتری هم سوزانده می شود. اگر در نظر دارید این برنامه را اجرا کنید، ابتدا تمرین با وزنه را انجام دهید، سپس سراغ تمرین هوازی بروید.

 واریس در کوهنوردی

*با توجه به ماهیت استقامتی بودن رشته ورزشی کوهنوردی و فعالیتهای مکرر گام برداری و ایستادن های طولانی مدت آن، یکی از آسیب های شایع که در طولانی مدت نمود پیدا خواهد کرد واریس می باشد. لذا جهت پیشگیری از آن موارد ذیل را در نظر داشته باشید.
*اغلب افراد مبتلا به واریس، معمولا بیماری زمینه ای ندارند و بدون هیچ دلیل روشنی دچار چنین بیماری می شوند. هرچند این بیماری معمولا علامت و یا عارضه خاصی ندارد، ولی برای بعضی افراد از نظر زیبایی مشکل ساز است.

*آشنایی با وریدهای طبیعی پا

وریدها، عروق خونی هستند که خون را به قلب بر می گردانند. جریان خون از عروق پا بالا می رود، به عروق بزرگتر می ریزد و نهایتا به سمت قلب حرکت می کند.

*سه نوع رگ در پاها وجود دارد:
*وریدهای سطحی آنهایی هستند که درست در زیر سطح پوست قرار دارند . شما معمولا می توانید آنها را ببینید و یا وریدهای سطحی بزرگتر را لمس کنید. همین عروق سطحی پا هستند که ممکن است واریسی شوند.
*وریدهای عمقی پا که از لابلای عضلات عبور می کنند. شما نمی توانید آنها را ببینید و یا لمس کنید.
*تعداد زیادی عروق ارتباطی (سوراخ) کوچک وجود دارند که خون را از وریدهای سطحی به عروق عمقی منتقل می کنند.همچنین دریچه های یک طرفه ای در درون رگهای بزرگتر و با فواصل مشخص وجود دارند. این دریچه ها از بازگشت خون به سمت عقب (جهت اشتباه) جلوگیری می کنند. هنگامی که ما می ایستیم، بین خون موجود در پاها و قلب ما ارتفاع زیادی وجود دارد. جاذبه تمایل دارد که خون را به سمت پایین بکشد، ولی دریچه های وریدی مانع این کار می شوند و سبب می شوند تا جریان طبیعی خون به سمت قلب ادامه داشته باشد.

* مقایسه رگ های طبیعی و رگ های واریسی
*رگهای واریسی
واریس در واقع بخش گشاد شده (بزرگ شده) وریدهاست که درست زیر سطح پوست مخصوصا در پاها قرار گرفته است. آنها اغلب به راحتی دیده می شوند، زیرا بزرگ و برجسته هستند. البته اگر شما اضافه وزن داشته باشید، آنها به دلیل پنهان شدن بوسیله بافت چربی زیر ۸پوست، به راحتی قابل مشاهده نخواهند بود.سایر انواع رگهای کوچکتری که ممکن است توجه شما را جلب کنند شامل:شبکه عروقی «شبکه ای از وریدهای کوچک که بسیار نزدیک هم قرار گرفته اند» و عروق عنکبوتی که شبیه الگوی starburst در یک قسمت از پا دیده می شوند، می باشند. آنها رگهای واریسی واقعی نیستند.
*چه چیز باعث واریسی شدن رگها می شود؟
تصور بر این است که دیواره ورید در بعضی قسمتها ضعیف می شود. سپس این بخش ها گشاد شده و برجسته می شوند. اگر این اتفاق در نزدیکی دریچه رخ دهد، ممکن است دریچه نیز آسیب دیده و جریان خون به عقب بر گردد. در صورت بروز این اتفاق برای یک دریچه، فشار اضافی در ورید ایجاد می گردد که باعث گشادتر شدن بخشهای مختلف و درگیری تعداد بیشتری از دریچه ها می گرد. سپس خون در ورید متسع جمع شده و ان را برجسته می سازد.

*توصیه های مهم برای پیشگیری و مراقبت از واریس در اندام‌ها:
*از نشستن يا مخصوصا ايستادن طولانی مدت در یکجا بپرهيزيد.

*اگر نحوه کار شما به گونه‌ايست که مجبور هستيد مدت زمانی طولانی یکجا و ثابت بی‌حرکت بمانيد، اندام‌های پايينی مانند انگشتان و مچ‌ پاها را مرتب حرکت داده و عضلات آن را منقبض کنيد.

*جهت تغییر پوزیشن بدنتان از جا برخيزيد و در اطراف قدم بزنيد.

*بصورت مرتب روزی چند مرتبه دراز کشیده و پاها را به مدت چند دقیقه بالاتر از سطح قلب بگذارید.
*وضعيت تورم اندام‌های پايينی ناشی از آسیب و بی‌کفايتی سياهرگی، اغلب با استفاده از جوراب‌های مخصوص واريس درمان می شود. اين جوراب‌ها از خارج، روی ساق پا فشار آورده و از تورم شديد که می‌تواند به ضخامت پوست و ايجاد زخم بستر منجر شود، پيشگيری می‌کنند.

*ورزش منظم و تقویت عضلات جهت بالا بردن آمادگی بدنی نيز از اهميت ویژه ای برخوردار است، فعاليت‌هايی مانند: راه رفتن، دوچرخه سواری يا شنا به کاهش فشار در سياهرگ‌ها و کاهش ناراحتی های آن کمک می‌کنند.

سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ 

ضربه ای خورد مرتضی از پشت

آخرین سجده اش به خون آغشت

ابن ملجم نکشت او را، بل

درد دل از فراق زهرا(ع) کشت

شهادت مظلومانه اولین شهید محراب حضرت امام علی (علیه السلام )، بزرگ مرد تاریخ بشریت را به عموم مسلمین جهان ، تسلیت عرض می نماییم .

مدیریت سایت داغلار نغمه سی

مرگبارترین کوه‎های جهان

خطر کردن در خون بعضی از آدمهاست  انگار بعضی از افراد به دنیا می آیند تا خطر کنند. کوهنوردی یکی از ورزش هایی است که لذت فتح قله در آن با هیچ چیز دیگری در دنیا قابل مقایسه نیست، با این حال هیچ چیز ارزشمندی، راحت بدست نمی آید و این مسیر دارای خطرهای زیادی است که اگر در شروع آن هستید باید آنها را بشناسید، سرمازدگی، بهمن، طوفان، کمبود اکسیژن در ارتفاع و … فقط تعدادی از خطرهایی هستند که در راه فتح قله های بلند دنیا وجود دارند. در ادامه  به شما مرگبارترین قله های جهان را معرفی می کند، با ما باشید:

قله برود پیک (Broad Peak)

هر کوهنورد حرفه ای تا حالا نام برود پیک را شنیده است. این کوه ۸۰۵۱ متری در رشته کوه قراقروم در شمال شرقی پاکستان قرار گرفته است و دوازدهمین قله ی  بلند جهان محسوب می شود. جالب است بدانید قله ی مشهور K2 که یکی دیگر از قله های این فهرست است که در ۸ کیلومتری آن قرار دارد و به راحتی از بالای برودپیک قابل دیدن است. این قله علیرغم ارتفاع بسیار زیادش خیلی سخت نیست و صعود به آن تقریبا ۶ هفته طول می کشد، البته در شرایط آب و هوایی سخت ممکن است تا ۹ هفته هم طول بکشد. این کوه یکی از بی رحم ترین کوه های دنیاست و درصد مرگ در آن، ۵% است.

قله شیشاپانگما (Shishapangma)

شیشاپانگما نام قله ای در کشور چین است که ۸۰۱۳ متر ارتفاع دارد و چهاردهمین قله ی  بلند جهان شناخته می شود. این کوه جز کوه های به نسبت ساده برای صعود است، با این حال نرخ سالیانه ی مرگ و میر در آن، ۸ درصد است.

قله اورست (Everest)

با بلندترین قله ی کره ی زمین یعنی اورست آشنا شوید که ارتفاع آن به ۸۸۴۸ متر می رسد. این قله از قله های مشهور و مورد علاقه ی کوهنوردان حرفه ای و آماتور است و مسیر صعود استاندارد آن، نیاز به تجهیزات دشوار و آنچنانی ندارد ولی با این حال آب و هوای بد و بادهای شدید جان ۲۱۰ نفر را گرفته است.

قله ماکالو (Makalu)

قله ی ماکالو در ۲۲ کیلومتری شرق اورست قرار دارد و درست شبیه یک هرم چهار وجهی است و ۸۴۸۱ متر ارتفاع دارد. صعود به ماکالو به دلیل وجود شیب های بسیار تند و تیغه های تیز، از دشوارترین صعودهای دنیاست. حتی مسیر رسیدن به این کوه هم جز سخت ترین و خطرناک ترین مسیرهای جهان است و هر سال جان ۹ درصد صعود کنندگان به خود را می گیرد.

قله گاشربروم ۱ (Gasherbrum I)

یکی دیگر از مرگبارترین کوه های جهان، گاشربروم ۱ است که در قراقروم در هیمالیا قرار دارد. گاشربروم، ۸۰۸۰ متر ارتفاع دارد و آمار مرگ و میر کمی از آن در دسترس است که آن هم به دلیل این است که کوهنوردان زیادی جرات نمی کنند این قله را فتح کنند.

قله داولاگیری (Dhaulagiri)

این هفتمین کوه بلند دنیا، ارتفاعی برابر ۸۱۶۷ متر دارد و متاسفانه جان افراد زیادی را گرفته است. یکی از حادثه ها مربوط به تیمی ۸ نفره بود که به دلیل انتخاب مسیر اشتباه با بهمن روبرو شده و کشته شدند.

قله کِی۲ (K2)

دومین قله ی بلند دنیا بعد از اورست، کی ۲ است که ۸۶۱۱ متر ارتفاع دارد. این قله هم در منطقه ی قراقروم رشته کوه های هیمالیا قرار گفته است و به دلیل برف و یخ زدگی و ریزش بهمن و سنگ، صعود فوق العاده دشواری است. تعداد کشته شدگان کی ۲، یک چهارم تعداد افرادی است که صعود می کنند.

قله آناپورنا (Annapurna)

قله ی مشهور آناپورنا هم روی کوه ای هیمالیا قرار دارد و با ارتفاع ۸۰۹۱ متری اش، دهمین قله ی بلند دنیا محسوب می شود. این قله با ۴۱ درصد مرگ و میر، مرگبارترین کوه دنیاست.

قله کانچنجونگا (Kangchenjunga)

قله ی کانچنجونگا، سومین قله ی  بلند دنیا با ارتفاع ۸۴۸۵ متر است. این کوه یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا آن هم به دلیل وضعیت آب و هوایی نامطلوبیست که دارد. موردی که این کوه را خطرناک می کند، شرایط آب و هوایی غیر قابل پیش بینی آن و بهمن هایی است که ناگهانی اتفاق می افتند. تا حالا فقط ۳۰۰ نفر در دنیا توانسته اند کانچنجونگا را فتح کنند.

تپه Hill :  ارتفاعاتي كه كمتر از 600 متر ارتفاع دارند.

تپه ماهور hilly Area : زمینهایی  پراز پستی و بلندی

کوه Mountain : زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی بر جسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری باشد . ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولا زمین هایی که حدود 600 متر از اطراف خود بلند تر باشند را کوه می نامند. كوه توده اي مرتفع از يك سرزمين كه در منطقه­اي توسط دشت ها يا دره ها احاطه گردد و ارتفاعش بيش از 600 متر باشد.کوه ها به سه شکل به وجود      می آیند :  1- بر اثر چین خوردگی سطح زمین 2- بر اثر فرسایش   3-بر اثر فعالیت های آتشفشانی

دامنه Sidehill : زمین شیبدار؛ بخشی از بدنه کوه.

شيب Slope : هر سطحي كه با افق زاويه ايجاد كند شيب نام دارد.انواع شيب و روش عبور از آنها :

1- شيب خفته(5 الي 25 درجه) : صعود از اينگونه شيب ها مستقيم مي باشد.

2- شيب تند(25 الي 75 درجه) : با صعود زيگزاك از تندي آن مي كاهيم. هر چه شيب تند تر مي شود زاويه بين دوخط زيگزاگ يعني نقاطي از مسير زيگزاگ که تغيير جهت مي دهيم ، کمتر و طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه مانور بلندتر مي شود.

3- شیب ديواره(75 الي 90 درجه) : عبور از اينگونه شيب ها مستلزم آموختن قوانین سنگنوردي و بكار گيري آنهاست.

4- شیب منفي(90 درجه به بالا) : سخت ترين شيب ها مي باشد كه علاوه بر داشتن اطلاعات و مهارت كافي سنگنوردي داشتن عضلاتي قوي و بدني چالاك لازمه صعود آنهاست.

رخ ، جبهه Face : سمت پر شیب کوه ( معمولا میان دو یال )

سایه سار   : سمتی از کوه یا دره که رو به شمال است (در نیمکره شمالی) و به این دلیل کمتر آفتاب می گیرد و برف آن دیرتر ذوب می شود.

آفتاب رو  : دامنه رو به جنوب (در نیمکره شمالی) که گرمتر از دامنه سایه سار است.

یال Ridge : فصل مشترك دو سينه كش كوه در بالا ترين قسمت را گویند. یالها به خط الراس می رسند و به مهمترین یا مشخص ترین یال کوه ، یال اصلی گویند.

تیغه ، یال لبه قوچی Knife-Edge , Didge : محل تلاقی دو جبهه مختلف کوه که حالتی شبیه به پشت گردن اسب یا پشت ماهی ایجاد می کند.ممکن است خاکی ، سنگی یا برف و یخ باشد

گُرده Arete – Flank : یال هایی که شیب آن ها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره ای تشکیل شده باشد، گُرده نامیده می شود.

کوه شانه ، شانه Shoulder : جلو آمدگی روی یال یا دامنه کوه که حالتی شبیه به شانه یا کتف انسان دارد .

قله Peak Top , Summit : بلندترین نقطه هر کوه یا خط الراس را قله می نامند. ممکن است در بالای برخی از کوه ها دو یا چند قله ي هم ارتفاع وجود داشته باشد . کوه هایی که در راس آنها دو یا چند قله غیر هم ارتفاع وجود دارد؛ قله بلندتر را قله ي اصلی و قله های کوتاهتر را قله های فرعی می نامند.

خط الراس Divide : واژه فارسی معادل آن آب پخشان است و به خط اصلی و بلند ترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد گفته می شود . خط الراس اصلی محل تقسیم دو حوزه ي آب ریز جداگانه است ، در حالی که خط الراس فرعی با این که محل تقسیم آب است ، اما آب های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوضه ي آب ریز ریخته می شوند.به عبارت دیگر خط الراس   فصل مشترك دو دامنه وقتي يكديگر را در بالا قطع مي كنند و محل تقسيم آب باران است

گردنه Pass : پایین ترین نقطه تماس بین خط الراس های دو کوه یا کوتاهترين نقطه بين دو قله متوالي را گردنه می نامند . در دو طرف گردنه معمولا دو دره از طرفین کوه سرازیر می شوند ، در نتیجه گردنه شکلی شبیه به زین اسب دارد.

زنجیره کوه Chain : مجموعه ای کوه که معمولاً روی یک خط الراس قرار دارد و بخشی از یک خط الراس سراسری و بزرگتر است . مانند زنجیره یا مجموعه کوههای تخت سلیمان در رشته کوه البرز.

رشته کوه Range : یالی طولانی شامل قله های بلند متعدد که ممکن است گردنه هایی عمیق آنها را از یکدیگر جدا کند . واژه range برای رشته های بزرگ و واژه chain برای یک مجموعه کوچک تر.

خط القعر یا دره Valley Line : فصل مشترك دو سينه كش كوه در پايين یا ژرف ترین نقاط بستر یک رودخانه را دره يا خط القعر مي ناميم. دره معمولاً بر اثر جریان آب ( دائمی یا موقت ) بوجود می آید به همین علت در آنها رودخانه های دائمی یا فصلی در جریان است. دره های جوان معمولا تنگ و دارای کناره های پر شیب (مقطع v شکل) هستند اما دره های پیر پهن و دارای کناره های کم شیب هستند.

تنگ ، دربند Gorge : دره باریک و عمیق با دیواره های پر شیب.

گلو گاه Gorge , Pharynx : تنگ ترین مقطع دره

تختی Plan : بخش صاف در کف دره های عمیق کوهستانی

پیش راه ،  پیش راهپیمایی    : راهپیمایی اولیه برای نزدیک شدن به هدف؛ راهپیمایی برای رسیدن به جایی که صعود جدی (معمولا با طناب) آغاز می شود.

کوه گرد Fell walker : کسی که به پیاده روی در دامنه های کم ارتفاع می پردازد.

کوهپیمایی TRACKING : پیمایش کوهها و قله ها بصورت های گوناگون ، از راهپیمایی تا سنگنوردی و حرکت در مناطق برفی و رودخانه نوردی  و صعود قله های بلند . در هر صورت کوهپیمایی وکوهنوردی برای آن دسته از فعالیت هایی بکار می رود که تا حدودی مستلزم کاربرد فن و مهارت واستفاده گاهگاهی از ابزارفنی است .

کوهنوردی Alpinisme : در زبان فرانسوی به معنای« کوه روی » یا کوهنوردی به معنای اعم ، و در انگلیسی بیشتر به معنای کوهنوردی در ارتفاعات بالا- توام با کار یخ و برف- است. کوهنوردی جدی یا هیمالیانوردی.

فرود Abseil : پایین آمدن از شیب های تند با طناب.

صعود Ascent : بالاروی تا قله یک کوه ، بالا رفتن از یک دیواره و مانند آن.

صعود همزمان Alpine fashion : حرکت همزمان دو کوهنورد در شیب های نسبتاً ساده مثلا در برف نوردی.

صعود پی در پی Chain climbing : صعود چند قله به دنبال یکدیگر و بدون وقفه روی یک خط الراس یا جدا از هم که در سالهای اخیر مورد توجه بسیار قرار گرفته است .

روش سبک بار Alpine style : به آن روش آلپی هم گفته اند. صعود به قله های بلند با یک حمله ، یعنی با یک حرکت ممتد از پای کار و بدون برگشت به پایین برای تجدید قوا و وسایل، و بدون کارگذاری طناب یا کارگاه ثابت.

روش محاصره ای Siege style : روش صعود یک قله یا دیواره با رفت و برگشت های متعدد روی مسیر و کار گذاشتن طناب ثابت و چادر در فواصل مختلف.

تراورس Traverse : معنای تحت الفظی آن میانبر است اما تراورس یک کوه بدین مفهوم است که قله را از یک سمت صعود کرده و از سمت دیگر فرود آییم . غالباً تراورس یک قله را برجسته ترین اقدام روی یک کوه می دانند که از آن رضایت خاطری عمیق به انجام دهندگان آن دست می دهد. در صورتی که در زمان صعود یک کوه برای عبور از موانع به سمت راست یا چپ تغییر جهت دهیم (عبور عرضی در کوه) آنرا تراورس مسیر صعود گویند. هنگام تراورس می توان از بغل پا استفاده کرد البته باید توجه داشت این نوع حرکت فشار زیادی به پا خصوص عضلات آورده و برای مدت زیادی نمی توان از آن استفاده کرد .

شناسایی Reconnaissance : برنامه کوهنوردی یا منطقه گردی با هدف بررسی امکان صعود یا مسیریابی.

بارگاه ، چادرگاه Camp : محل اقامت و قرار دادن وسایل در یک برنامه کوهنوردی بزرگ.

پایگاه Base camp : نخستین بارگاه که در پایین کوه برقرار می شود و معمولاً بزرگترین بارگاه و محل تدارکات رسانی برای بارگاه یا چادر های بالا تر است.

جانپناه Bivouac hut : پناهگاه کوچک، پناهگاه اضطراری . محلی برای شب مانی و استراحت بدون امکانات آب و وسایل راحتی.

شب زده be knighted : گروه یا فردی که ضمن صعود یا بازگشت به شب برخورد می کند و مجبور به شب مانی می شوند در مقابل آن شب مانی با برنامه است .

شب مانی Bivouac : گذراندن شب در فضای باز کوهستان یا در یک غار برفی یا در یک کیسه خواب

میسر یابی route finding : فن پیدا کردن راه صعود در کوه یا روی صخره ها می باشد و از اساسی ترین فنون کوهنوردی بشمار می رود.

مسیر نما topo : مخفف topographic picture  عکس کوه یا صخره که روی آن مسیرها مشخص شده اند.

پاکوب   : راهی که در کوه بر اثر تکرار حرکت کوهنوردان درست شده است. کوهها و ارتفاعات ايران دارای مسیر هایی است که عمومأ بر اثر تردد زياد كوهنوردان ایجاد شده و به آنها پاكوب یا مالرو می گویند که عموما داراي شيب مناسبي نيز هستند كه بهترين مسير براي صعود به قلل مي باشند.

مسیر سنگی rock climb : مسیری بر یک صخره که صعود آن نیاز به طناب و کاربرد مهارتهای ویژه دارد

مانع سنگی barre rocheuse : صخره یا توده سنگی پرشیب که معمولا ضمن پیش راهپیمایی با آنها برخورد می شود و دستیابی به بخشهای بالایی کوهستان را دشوار می سازد.

سنگ پیمایی scrambling : با دست و پا بالا رفتن . صعود صخره های شکسته و ساده که معمولا نیاز در آن نیاز به استفده از طناب نیست.

شتر سواری   : روش صعودی که در آن فرد پاهای خود را در دو سوی گرده یا یال بارک گذاشته و با کمک رانهاو دستها به جلو می رود.

سنگ کوتاه (Rock)    : سنگهاي بزرگ و يكپارچه ؛ تخته سنگهايي كه داراي شيب تند بوده و كمتر از يك طول طناب ارتفاع دارند.

دیواره (Wall )   : دیواره یا پرتگاه به صخره کاملا عمودی و صاف که دارای سنگ های یک پارچه با شیب زیاد بوده و برای صعود به آن به بیش از یک طول طناب نیاز باشد می گویند.

کلاهک overhang : سطح سنگ یا یخی خیلی وسیع با شیب بیش از 90 درجه ( شیب منفی) .

طاق ، سقف roof : چنانچه کلاهک کاملا با زمین موازی و بصورت 180 درجه باشد کلاهک کامل یا سقف خوانده می شود و حالتی شبیه به سقف یک اطاق پیدا دارد .

طاقچه ledge : محل تخت روی دیواره ، جایی که می توان روی آن ایستاد.

بزرو gangway : طاقچه شیبدار در عرض یک سطح سنگی . اگر شیب آن به سمت بیرون باشد یا دیواره بالای آن شیب منفی داشته باشد رد کردن آن بسار دشوار است .بزرو ها رامیتوان با قرار دادن یک دست و یک پا روی آن و خزیدن به بالا صعود کرد.

گیره hold : بر جستگی و فرورفتگی های سنگ که با گرفتن آنها یا پا گذاشتن روی آنها از سنگ بالا می روند.

شکاف   : شکاف ها بسته به اندازه ، دارای نامهای مختلفی هستند. که به ترتیب اندازه : انگشتی، دستی، مشتی، بدنی، تنوره

معبر، دهلیز   : مجرا و بریدگی های روی دیواره ها هستند.

تنوره chimney : بریدگی در یک صخره که پهن تر از شکاف و بارکتر از دهلیز است(یک انسان درو آن جا شود)

پاگستری bridging : باز کردن پاها و دست ها و فشار دادن آنها به دیواره دو سوی تنوره یا دو سطحی ها برای بالا رفتن.

منقار سنگی ، برج سنگی ، سوزنی یا شاخک    : سنگی که بصورت برجسته از صخره بیرون زده باشد و با دیواره موازی باشد منقار سنگی نامیده می شود اگر این سنگ برجسته اندازه بزرگی داشته باشد سوزنی یا شاخک و اگر اندازه آن خیلی بزرگ باشد مثلا حدود 50 متر برج سنگی ( pinnacle)( ستون سنگی که در بخشهای بالایی باریک می شود) نامیده می شود

دماغه nose : لبه برآمده و کم وبیش عمود سنگ شبیه جرز دیوار . ممکن است فقط چند متر و یا صدها متر ارتفاع داشته باشد (مانند دماغه ال کاپیتان) سنگ-گوه ای که از تنوره بیرون زده و حالتی شبیه به یک لوله توپ پیدا کرده.

باد پناه leeward : سمتی از یال یا کوه که در مقابل وزش باد نیست ( مقابل آن باد گیر windward)

واریزه scree : توده سست سنگ و شن در دامنه کوه یا درون دهلیزها ؛ که به آنها شن اسکی هم می گویند. این شیب ها دارای منبع شنی نرم بوده و پا درون آن فرو می رود. معمولا پایین آمدن از این شیب ها ساده است ولی بالا رفتن از آنها بسیار خسته کننده و باید تا حد امکان از صعود در این اجتناب نماييد چرا که با صرف انرژي زياد مسافت کمي را خواهيد پيمود . در اين جور مکان ها بايد جايي را انتخاب کرد تا شخص به عقب ليز نخورد، هنگام پايين آمدن از اين نوع سطوح بايد گام ها سریع و بدون مکث باشد، بصورتی که ابتدا پاشنه وارد شن شود

تختگاه plateau : قسمت صاف روی دامنه یا کمرکش کوه

چاک rift : دالان با دیواره های موازی و مستقیم

سنگ چین ،منار cairn : توده سنگ که برای مشخص کردن راه یا قله روی هم چیده شده اند.

گدار  : کم عمق ترین جای رود محل مناسب برای عبور از آب (با کفش و زاویه 45 درجه) استفاده از طناب در صورت جریان تند.

تنداب rapid : بخشی از رودخانه که دارای شیب تند و ناگهانی است . رودخانه های زیرزمینی (در غارها) نیز ممکن است دارای تندآب باشد .

کارگاه ، نقطه حمایت belay point : محلی که نفر حمایت کننده از آنجا شخص صعود کننده را حمایت می کند.

فرود آزاد free abseil : فرود از بالای یک کلاهک بصورتی که بدن در فضا معلق می شود.

آمفی تئاتر amphitheatre : اصطلاحی که در بریتانیا بکار می رود و به چال کوچکی اطلاق می شود که گرداگرد آن می توان سنگنوردی کرد.

منابع:

_سایت رسمی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی اسلامی

_وبلاگ آوای کوهستان

_ وبلاگ گروه کوهنوردی گیلانا

_ سایت انجمن کوهنوردان ایران

ارتباط مصرف غذاهای سرخ شده و نارسایی قلبی :

یک مطالعه جدید نشان داده است که هرچه بیشتر از غذاهای سرخ کرده استفاده کنید احتمال بروز نارسایی قلبی هم در شما بیشتر میشود و به همین علت عاقلانه است تا استفاده خود از غذاهای سرخ شده را به حداقل برسانیم. در نارسایی قلبی این عضو نمیتواند خون را به اندازه کافی به سراسر بدن پمپ کند و علائمی مانند خستگی و تنگی نفس ایجاد میشود. انجمن قلب امریکا میگوید نارسایی قلبی یکی از شایعترین علل مراجعه افراد بالای 65 ساله به بیمارستان ها است. در این مطالعه دیده شد که در افرادی که در هفته 3-1 وعده غذای سرخ شده مصرف میکنند احتمال بروز نارسایی قلبی 18 درصد افزایش پیدا میکند و در آنها که هفته ای 6-4 بار غذای سرخ شده میخورند این ریسک به 25 درصد رسیده و در کسانی که در هفته بیش از 7 وعده غذای سرخ شده مصرف میکنند احتمال بروز نارسایی قلبی 68 درصد بیش از افراد عادی است. این مطالعه بر روی 15300 پزشک و بررسی عادات غذایی آنها و بروز نارسایی قلبی در ایشان صورت گرفته است. محققان میگویند بررسی های قبلی انرتباط مصرف غذاهای سرخ شده و بروز دیابت نوع دو، چاقی و افزایش فشار خون را نشان داده است. همه این مشکلات میتوانند زمینه را برای بروز نارسایی قلبی فراهم کنند. پس متخصصین میگویند سیب زمینی سرخ شده، ماهی سرخ شده و مرغ سرخ شده و هر غذای دیگری را که در روغن سرخ شده است را هرچه کمتر مصرف کنید بیشتر به قلب خود کمک کرده اید. محققین میگویند آنها که بیشتر غذای سرخ شد مصرف میکنند دیگر عادات غذایی ناسالم تری هم دارند بطور مثال بیشتر از گوشت قرمز یا غذاهای آماده استفاده میکنند و سبزی و میوه کمتر مصرف میکنند.

فرایند پیری حاصل و زائیده تفکرات است و از ذهن ما سرچشمه می گیرد:

تا مدتی پیش بر این تصور بودند که پیری امری کاملا طبیعی است و گریز از آن امکان پذیر نیست ولی امروزه با تحقیقات صورت گرفته متوجه شدند که فرایند پیری حاصل و زائیده تفکرات است و از ذهن ما سرچشمه می گیرد در واقع سن بیولوژیک افراداصلا اهمیت ندارد و با فعال کردن فاکتورهای جوانی به راحتی می توان سن بیولوژیک را به تعویق انداخت و فرایند پیری را متوقف کند. در تحقیقات صورت گرفته متوجه شدند قبیله ای در امریکا وجود دارد که برای افراد قبیله سنی تعیین نشده بطوریکه به هنگام تولد افراد قبیله، درختی با آنها کاشته می شود و سن هرفرد بر اساس سن درخت تعیین می شود و برای پی بردن به سن خود می بایست به سن درخت پی ببرند. از انجایی که افراد این قبیله با کلمه سن و فرایند پیری نامانوس هستند و چنین کلمه ای برای انها تعریف نشده لذا ذهن آنها هیچ تصویری از پیری ندارد. در واقع ذهن این افراد برای پیری برنامه ریزی نشده است. ازاینرو تمامی افراد قبیله دارای سن بیولوژیک بالایی هستند ولی از نظر فیزیکی و ظاهری دچار پیری نشده اند. تحقیق دیگری در دانشگاه MIU بر روی 850 نفر از مردان و زنان پیر انجام گرفته در این تحقیق، این افراد را ساکن جزیره ای دور افتاده کردند تا به دور از تکنولوژی امروز باشند. آن جزیره را مجهز به امکانات 60 -70 سال قبل کردند بطوریکه کلیه امکانات موجود در این جزیره در سن 12-13 سالگی انها فراهم بود،امکاناتی از قبیل نوع پوشاک، وسیله ارتباط جمعی، نوع غذا، نوع موسیقی، نوع تفریحات و نوع مسکن و بافت شهر و … چندین ماه این افراد به همین منوال در جزیره زندگی کردند و زمان برای انان 60-70سال به عقب بازگشت. جالب اینجاست که پس از گذشت چند ماه پیرمردان و پیرزنان به زمان بلوغ خود بازگشتند و علائم بلوغ از خود نشان دادند، چرا که ذهن این افراد باور کرد که در زمان جوانی خود به سر می برند‌. لذا طبق تحقیقات فوق به این نتیجه رسیدند که فرایندی به نام پیری وجود ندارد‌. با توجه به مطالب فوق می توان به این مطلب اذعان داشت که فرایند پیری تنها زائیده تفکرات ماست و در واقع برنامه ای است که ما مکررا به ذهن القاء می کنیم و در نتیجه این القائات، می بایست انتظار فرایند پیری را هم داشته باشیم. از این رو کافی است با فعال کردن فاکتورهای جوانی باعث متوقف شدن پروسه پیری شویم. برای این منظور 5 راه وجود دارد: _یکی از راه ها انجام یوگا ومراقبه است. فردی که 5 سال مراقبه انجام دهد 5 سال جوانتر و مراقبه بیش از 5 سال، 12 سال جوانی به همراه دارد و اگر ادامه یاید روند پیری متوقف می شود و روند معکوس رخ می دهد بطوری که وقتی به عرصه اگاهی می رسید شیمی بدن تغییر می کند و جوان می شوید. _ روش دیگر کم کردن استرس است. برای این منظور همیشه با خود فکر کنید این نیز بگذرد، چرا که هیچ غمی پایدار نیست و خواهد گذشت. _برای فعال کردن فاکتور جوانی آن طور که دوست دارید زندگی کنید یعنی زمانی از روز را به خود اختصاص دهید و به مرور این زمان را افزایش دهید‌. _ راه دیگر این است که از کارهایی که انجام می دهید لذت ببرید به عنوان مثال حتی از خوردن چای، وظایف را تیدیل به لذت کنید. _روش اخر یادداشت کردن خاطرات خوش و تجسم آن هاست. با این کار سن بیولوژیک پایین خواهد امد. چرا با تجسم خاطرات خوش، والیوم و اندروفین در بدن ترشح می شود.

آسم هنگام ورزش چیست؟

آسم ناشی از ورزش آسمی است که به وسیله ورزش شدید یا طولانی و کار سخت فیزیکی تحریک می‌شود. بیشتر افرادی که آسم مزمن دارند، نشانه های آسم را در طول ورزش تجربه می‌کنند. با این حال افراد متعددی بدون آسم مزمن وجود دارند که تنها در طول ورزش به نشانه ها دچار می‌شوند. چرا ورزش موجب بروز آسم می‌شود؟ در طول تنفس طبیعی هوایی که به درون می‌کشیم، نخست توسط مجراهای بینی گرم و مرطوب می‌شود. چون افراد در هنگام ورزش بیشتر از طریق دهان خود تنفس می‌کنند، هوای سردتر و خشک‌تر را استنشاق می‌کنند. در آسم ناشی از ورزش بندهای عضله‌ی اطراف راه های تنفسی به این تغییرات در دما و رطوبت حساس هستند و با انقباض واکنش نشان می‌دهند که راه تنفسی را تنگ می‌کند. این به نشانه های آسم ناشی از ورزش منتهی می‌شود که شامل: • سرفه همراه با آسم • سفتی قفسه سینه • خس خس سینه • خستگی غیرمعمول هنگام ورزش • کوتاهی تنفس هنگام ورزش نشانه های آسم ناشی از ورزش معمولا به فاصله 5 تا 20 دقیقه پس از شروع ورزش یا 5 تا 10 دقیقه پس از قطع ورزش کوتاه آغاز می‌شود. اگر با ورزش هر یک از این نشانه ها را تجربه می‌کنید، پزشک را آگاه کنید. آیا اگر آسم دارم باید از ورزش دوری کنم؟ خیر؛ نباید به خاطر آسم ناشی از ورزش از فعالیت جسمی دوری کنید. مراحلی وجود دارد که می‌توانید برای پیش‌گیری از نشانه های آسم طی کنید که به شما اجازه می‌دهد فعالیت جسمی طبیعی خود را حفظ کنید. در واقع بسیاری از ورزشکاران- حتی ورزشکاران المپیک- با وجود ابتلا به آسم،به رقابت می‌پردازند. آیا آسم ناشی از ورزش قابل پیش‌گیری است؟ بله؛ اگر پیش از ورزش از دستگاه های استنشاقی یا برونکودیلاتورها استفاده کنید، می‌توانید نشانه های آسم ناشی از ورزش را کنترل و از آن پیش‌گیری کنید. داروهای مناسب‌تر برای آسم آگونیست های بتا2 با اثر کوتاه‌مدت مانند آلبیوترول هستند. این داروها اگر 10 دقیقه پیش از ورزش مصرف شوند، می‌توانند از انقباض راه های تنفسی پیش‌گیری کرده و به کنترل آسم ناشی از ورزش کمک کنند. دیگر داروی آسم که ممکن است در صورت مصرف پیش از ورزش مفید باشد، سدیم کرومولین استنشاقی است. که 15 تا 20 دقیقه پیش از ورزش مصرف می‌شوند. بطور کلی داشتن کنترل مناسب روی آسم به پیش‌گیری از نشانه های آسم ناشی از ورزش کمک می‌کند. داروهایی که ممکن است بخشی از روند مدیریت روزمره آسم باشند شامل: کورتیکواستروئیدهای استنشاقی هستند. در برخی موارد ممکن است یک آگونیست بتا2 با اثر بلندمدت به برنامه درمانی اضافه شود. علاوه بر مصرف داروها، گرم کردن پیش از ورزش و سرد کردن پس از ورزش می‌تواند به پیش‌گیری از آسم کمک کند. در مورد آنهایی که هم حساسیت و هم آسم دارند، در روزهایی که شمار گرده ها بالا است یا زمانی که دمای هوا به شدت پایین است و میزان آلودگی هوا زیاد است، باید ورزش محدود شود. عفونت ها می‌توانند آسم را ایجاد کنند.سرماخوردگی ها، آنفولانزا و سینوزیت نشانه های آسم را افزایش دهند. بنابراین بهترین کار آن است که هنگامی که بیمار هستید ورزش را محدود کنید. بهترین ورزش ها برای فرد مبتلا به آسم چیست؟ برای افرادی که آسم ناشی از ورزش دارند، برخی فعالیت ها بهتر از فعالیت های دیگر است. افراد با آسم ناشی از ورزش فعالیت هایی که شامل دوره های کوتاه و متناوب تلاش سخت هستند مانند والیبال، ژیمناستیک، بیسبال، پیاده‌روی و کشتی را معمولا به خوبی تحمل می‌کنند. این افراد فعالیت هایی را که مستلزم دوره های طولانی تلاش سخت هستند مانند فوتبال، دویدن مسافت ها، بسکتبال و هاکی روی چمن و ورزش های زمستانی مثل هاکی روی یخ، اسکی صحرایی و اسکیت روی یخ را کمتر تحمل می‌کنند. با این حال بسیاری از افراد مبتلا به آسم قادر هستند بطور کامل در این فعالیت ها شرکت کنند. افرادی که آسم دارند، شنا را که یک ورزش کاملا استقامتی است بهتر تحمل می‌کنند. زیرا معمولا در محیطی با هوای گرم و مرطوب انجام می‌شود . ورزش کردن حتی با وجود آسم برای حفظ سبک زندگی فعال و سلامت جسمی و روانی مهم است. شما باید قادر باشید فعالانه در ورزش ها و فعالیت ها شرکت کنید.

چه نوع لباسی در کوهستان بپوشیم :

پوشیدن لباس را می‌توان به ۴ دسته تقسیم کرد. ۲ دسته از آن پوشاک اولیه که به شرایط آب و هوایی بستگی دارد و یک دسته از آن پوشاک ثانویه که پوشاک اضافی و ضروری به حساب می‌آیند. لباس‌های ثانویه را باید در هر شرایطی به همراه داشت. این نوع لباس پوشیدن به قدرت و توانایی فرد و در چه فصلی و به چه ارتفاعی رفتن بستگی دارد. کوهنوردی در هوای گرم زیرپوش نخی، تیشرت آستین‌دار، شلوار کتان. همیشه دو عدد تیشرت به همراه داشته باشید که در صورت عرق کردن، خیس شدن آن را عوض کنید. کوهنوردی در هوای خنک زیرپوش نخی، تیشرت آستین‌دار، شلوار کتان. همیشه دو عدد تیشرت به همراه داشته باشید که در صورت عرق کردن، خیس شدن آن را عوض کنید + گتر کوتاه (شن‌اسکی و گلی) + پانچو (بارش ناگهانی باران) + یک سری البسه اضافی که برای مثال داشتن بادگیر و شلوار دو پوش که از جنس شمعی یا پلی‌استر است برای تمام فصول مناسب است. کوهنوردی در هوای کمی سرد بلوز استرچ، شلوار استرچ، پیراهن و شلوار پلار معمولی، کلاه پلار، دستکش بافتنی پشمی یا پلار و جوراب بافتنی پشمی یادآوری گتر بلند + پانچو (بارش ناگهانی باران و برف) + یک سری البسه اضافی کوهنوردی در هوای سرد بلوز استرچ، شلوار استرچ، پیراهن و شلوار پلار، کاپشن گورتکس و شلوار گورتکس، کلاه پلار، دستکش استرج و پشمی یا پلار و گورتکس، جوراب بافتتنی پشمی یا حوله‌ای یادآوری در صورت داشتن کفش دوپوش و … باید جوراب مخصوص همان کفش و تولید همان شرکتی که این کفش را ساخته است تهیه کرد + کیسه بیواک + گتر بلند + یک سری البسه اضافی. کوهنوردی در هوای طوفانی بلوز استرچ، شلوار استرچ، پیراهن و شلوار پلار، کاپشن گورتکس پر و شلوار گورتکس پر، کلاه توفان، دستکش استرج و پشمی یا پلار و گورتکس، جوراب بافتتنی پشمی یا حوله ای و ...

طبیعت #درمانی چیست؟

طبیعت درمانی، روشی مبتنی بر درمان‌های طبیعی موجود در پیرامون ما همانند نور خورشید، هوا، آب، رژیم غذایی و به طور کلی نیروی شفابخش طبیعت است. این روش درمانی در دهه‌های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. کی از تفاوت‌های اصلی سبک زندگی انسان امروزی با گذشته فاصله روزافزون او با طبیعت است که علت اصلی آن پدیده شهرنشینی است. از دوران گذشته تا کنون هر گاه فردی دچار بیماری یا افت روحی می‌شود، تجویز پزشکان به عنوان یکی از روش‌های درمانی، انتقال فرد به مکانی آرام و یا ساحلی و دور از هیاهوی شهر بوده است. محبوبیت مکان‌های تفریحی چون پارک، کمپینگ، محدوده‌های شهری و حتی پیاده‌روی در فضاهای سبز اطراف شهر برای آزادسازی فکر گواهی است بر این که طبیعت غوغا و التهاب درون را آرام می‌کند. دانشمندان اخیرا از تجویز ساده پیاده‌روی و گردش فراتر رفته‌ و به مطالعه گسترده نیروی شفابخش طبیعت پرداخته‌اند. ما در مقایسه با نیاکان‌مان، از طبیعت فاصله بسیار زیادی گرفته‌ایم. ۵۰ درصد مردم در فضاهای شهری زندگی می‌کنند و این رقم تا سال ۲۰۵۰ به ۷۰ درصد افزایش خواهد یافت. ازدیاد شهرنشینی نسبت مستقیمی با افزایش بیمار‌های روحی، به ویژه اضطراب و افسردگی دارد. بر اساس پژوهش‌های دو دهه اخیر افرادی که درمناطق روستایی رشد و نمو می‌کنند واکنش‌های استرسی کم‌تری دارند. حضور در طبیعت و فضای سبز تاثیر مثبتی بر تندرستی و سلامتی دارد. چشم‌اندازها و آواهای طبیعت موجب کاهش استرس در افرادی می‌‌شود که در معرض محرک‌های منفی قرار دارند. پژوهش‌های گسترده‌ در زمینه سلامت روحی و فضای سبز ارتباط چشمگیری بین دسترسی به طبیعت و کاهش میزان افسردگی، اضراب و استرس را نشان می‌دهند. طبیعت چگونه بر انسان تاثیر می‌گذارد؟ دکتر جفری براتمن، یکی از اعضای گروه پژوهشی دانشگاه استنفورد آمریکا در پروژه‌ای تحقیقی روی یک گروه کوچک از داوطلبانی که از سلامت برخوردار بودند، از آنها خواست برای یک پیاده‌روی به طول ۵ کیلومتر به مناطق نزدیک خلیج سانفرانسیسکو بروند. نیمی از این گروه به موازات خیابان‌های پر رفت‌ و‌آمد و نیمی دیگر در مناطق خوش‌ منظره و با چشم ‌اندازهای زیبای کوهستانی پیاده‌روی کردند. افرادی که در دل طبیعت پیاده‌ روی کرده بودند، پس از طی ۵ کیلومتر اضطراب ، دل‌ نگرانی و احساسات منفی کمتری داشتند و عملکرد بهتری در آزمون‌های شناختی در مقایسه با افرادی که در خیابان‌های پرهیاهو پیاده‌روی کرده بودند، از خود نشان دادند. همین محققان در پژوهش‌های بعدی از مغز دو گروه افراد سالم که به مدت ۹۰ دقیقه در مناطق شهری و نیز روستایی پیاده روی کرده بودند ام‌آرآی گرفتند تا جریان خون مغز آنها را اندازه‌گیری کنند. افرادی که در طبیعت پیاده‌روی کرده ‌بودند فعالیت ‌کم‌تری در قشر زیرین فرونتال مغز نشان داده بودند. این بخش از مغز کنترل نشخوار فکری را به عهده دارد، مشکلی که افراد مبتلا به افسردگی یا اختلال اضطرابی به آن دچار هستند. پژوهشگران ژاپنی از مدت‌ها پیش به تحقیق روی جنگل درمانی برای مقابله با ناراحتی‌های جسمی و روحی پرداخته‌اند و کارکرد مغز افرادی را که در معرض طبیعت هستند بررسی می‌کنند. تحقیقات این پژوهشگران نشان داده است که میزان افسردگی در افرادی که ارتباط کمتری با طبیعت دارند بسیار بالاتر و فعالیت قشر اربیتال فرونتال مغز در این افراد کمتر است. به نظر می‌رسد در دنیایی که مغز بیش از حد درگیر کار، فکر و نگرانی است، حضور در طبیعت باعث آرامش ذهن می‌شود و تاثیرات مثبت بسیاری بر عملکرد آن می‌گذارد. فضاهای سبز ممکن است به سلامت روانی انسان‌ها کمک کند. بنابراین تلاش در حفاظت از طبیعت برای نسل‌های آتی یک ضرورت ملی است.