عوامل تاثیرگذار در بروز هایپوترمی

۱- دمای پایین هوا یا آب
۲- پوشاک نامناسب و ناکافی
۳- رطوبت
۴- دهیدراسیون (کاهش مایعات بدن): این حالت به دنبال فعالیت‌ها و یا بیماری‌هایی که منجر به از دست دادن مایعات بدن می‌شوند، اتفاق می‌افتد. مانند ورزش شدید و طولانی مدت یا ابتلا به اسهال و استفراغ.
۵- خستگی
۶- عدم کفایت مواد غذایی
۷- عدم اطلاع کافی از هایپوترمی و جزئیات آن
۸- مصرف الکل: در مدت کوتاهی باعث افزایش دما می‌گردد که ناشی از دفع شدید حرارت از طریق پوست است و پس از آن شخص به سرعت به سمت #هایپوترمی خواهد رفت.
۹- دیابت: می‌دانیم که نوسانات قند خون در افراد دیابتی بیشتر از حد معمول بوده و در این اشخاص، هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) می‌تواند به هایپوترمی منجر گردد. علت این موضوع آن است که در بیماران دیابتی، ذخایر گلیکوژن محدود می‌باشند. البته اشاره به این نکته ضروری است که هر عاملی که موجب کاهش ذخایر گلیکوژن بدن شود، به بروز هایپوترمی کمک خواهد کرد.
۱۰- سن اشخاص: سن بالا و یا بسیار کم در انسان‌‌ها به عنوان عاملی مستعد کننده در ایجاد هایپوترمی شناخته شده است. برای مثال کودکان خیلی سریع‌تر از بزرگسالان به هایپوترمی مبتلا می‌شوند.

۱۱- لاغری مفرط: افراد خیلی لاغر نیز بیشتر از دیگران دمای بدن خود را از دست می‌دهند و دچار هایپوترمی می‌شوند.
۱۲- عادت: به اثبات رسیده است که عادات فردی و حتی محیط زندگی افراد بر میزان مقاومت آن‌ها در برابر هایپوترمی مؤثر هستند. برای مثال می‌توان به اسکیموها یا مردمی که در مناطق قطبی یا خیلی سرد زندگی می‌کنند اشاره کرد.

کمبود ویتامین D بدن‌ باعث ایجاد دردهای ماهیچه‌ای و عضلانی می شود.........

شاید پس از یک روز خسته‌کننده و انجام کارهای سنگین‌ عضله درد سراغ‌تان بیاید یا پس از چند ساعت شنا احساس کنید که درد ماهیچه‌های‌تان شما را کلافه می‌کند.

☮️گرچه در این موارد شما می‌توانید دلیل واضحی برای دردهای عضلانی‌تان پیدا کرده، آن را متهم کنید اما از نظر متخصصان، این دردها همیشه با چنین دلایل آشکاری سراغ شما نمی‌آیند و تحرک بیش از اندازه همیشه دلیل دردهای عضلانی شما نیست.

اگر شما هم این دردها را تجربه می‌کنید، شاید بتوانید با کمک این مطلب دلیل اصلی مشکل‌تان را پیدا کنید.
ویتامین D کم دارید؟

پزشکان توصیه می‌کنند برای فرار از دردهای ماهیچه‌ای، بیشتر آفتاب بگیرید و به نور خورشید اجازه دهید ویتامین D بدن‌تان را تامین کند.

 ?مطالعات نشان می‌دهد کمبود ویتامین D تنها باعث درد گرفتن استخوان‌های شما نمی‌شود بلکه بسیاری از دردهای عضلانی که سراغ‌تان می‌آید و تجربه کردن احساس ناخوشایند کوفتگی هم به‌خاطر همین کمبود ایجاد می‌شود.
 
وقتی به‌خاطر کمبود این ویتامین استخوان‌های‌تان ضعیف و ناتوان می‌شوند، عضلاتی که به این استخوان‌ها متصل شده‌اند هم به خوبی پشتیبانی نشده و ضعیف و دردناک می‌شوند.

شاید در درازمدت آفتاب گرفتن بتواند دردهای‌تان را کم کند اما احتمالا تا زمانی که نور خورشید اثر واقعی‌اش را روی بدن شما بگذارد، چاره‌ای جز استفاده از مکمل‌های ویتامین D برای‌تان باقی نمی‌ماند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد اگر برای ۲۰-۱۵ دقیقه در روز بازوها و پاهای‌تان را در معرض نور مستقیم خورشید قرار دهید، سطح ویتامین D بدن‌تان بالا می‌رود و علائم گفته شده کمرنگ‌تر می‌شوند.

?از نظر آنها با هر روز ورزش کردن هم می‌توانید چنین خدمتی به بدن‌تان بکنید. پس اگر با انجام گاه و بیگاه حرکات ورزشی درد‌های عضلانی کلافه‌کننده سراغ‌تان می‌آیند و به خاطر همین دردها از دوباره باشگاه رفتن و ورزش کردن پشیمان می‌شوید، نگران نباشید.

چاره شما قطع کردن تمرین‌های‌تان نیست بلکه باید با مستمر و مداوم ورزش کردن به عضلات‌تان آرامش دهید و از این درد‌ها خلاص شوید.
آهن کم دارید؟

کمبود شدید آهن گرچه بیشتر در زنان بروز پیدا می‌کند اما می‌تواند آقایان را هم مبتلا کند. این مشکل شایع که می‌تواند باعث ضعف عمومی و بی‌حالی شما شود، شاید یکی از دلایل احساس ضعف در عضلات‌تان هم باشد و حتی انجام کارهای روزانه را هم برای‌تان دشوار کند.

البته کم نیستند افرادی که کمبود آهن را همراه با کمبود ویتامین D تجربه می‌کنند و به‌خاطر هر دوی این فقدان‌ها دچار ضعف عضلانی و درد در ماهیچه‌های‌شان می‌شوند.

ماهیچه درد گاهی حاصل ناتوانی‌هایی است که مدت‌هاست بدن‌تان دچارآن شده و گاهی به‌خاطر برخی کمبود‌ها به جان شما می‌افتد اما دلیل دردهای‌تان هرچه که باشد، می‌توانید با راه‌‌حلی مخصوص به آن از گرفتگی‌های عضلانی نجات پیدا کنید.
☮️اگر درد شما حاصل بی‌تحرکی‌تان باشد، بهترین راه برای نجات از آن تحرک بیشتر است.شما برای آرام کردن عضلات‌تان چاره‌ای جز حرکت کردن ندارید. اگر به بهانه استراحت کردن تمام روز روی مبل رها شوید، نه‌تنها بدن‌تان آرام نمی‌شود بلکه به‌خاطر ایجاد اختلال در گردش خون، بدن‌تان دردهای عضلانی را بیشتر از قبل احساس می‌کند. پس خستگی را بهانه نکنید و بدن‌تان را بجنبانید.
اگر بی‌تحرکی یا انجام حرکات اشتباه ورزشی دلیل ایجاد درد‌تان باشد، ماساژدرمانی کمک زیادی به شما خواهد کرد.

 نه اینکه بدن‌تان را به دست ماساژورهای غیرحرفه‌ای بسپارید اما برای حفظ سلامت عضلات‌تان و آرام کردن‌شان بد نیست هر چند وقت یک‌بار سری به کلینیک‌های تخصصی ماساژدرمانی بزنید. وقتی ماساژ می‌گیرید، جریان خون در عضلات‌تان بهبود می‌یابد.
کوتاه‌ترین راه‌حل برای خلاص شدن از گرفتگی عضلانی، انجام حرکات ساده اما موثر کششی است. گفتیم تحرک به اندازه می‌تواند ضامن سلامت ماهیچه‌های شما باشد اما اگر دچار گرفتگی عضلانی شدید باید کمی درد را تحمل کنید و برای برگشتن ماهیچه‌های‌تان به شرایط عادی، کمی آنها را بکشید
 کشش ماهیچه‌ها در همان جهتی که احساس درد می‌کنید، می‌تواند آنها را به شرایط عادی بازگرداند.

گلوتامات چیست و کوهنوردی چه تاثیری در تولید آن دارد؟

کوهنوردی از راه‌های زیادی به سلامت بدن کمک میکند که کاهش تولید گلوتامات یکی از آنهاست.
به گزارش آلامتو و به نقل از علم ورزش؛ کوهنوردی می‌تواند علائم و نشانه‌های فاسد شدن عصبی مثل بیماری تباهی مغز و اعصاب ( Huntinton) را کاهش دهد.  در یک مطالعه جدید در مجله فیزیولوژی، تغذیه و متابولیسم کشور کانادا محققان به این نتیجه دست یافتند که کوهنوردی توانایی کاهش تولید سم در مغز را دارد.

گلوتامات یکی از ۲۲ آمینواسیدی است که برای ساختن پروتئین مورد نیاز است.
این اسیدآمینه برای نقل و انتقال سیگنال‌ها توسط مغز استفاده می‌شود
 اما مقدار زیاد گلوتامات پیغام‌های بعدی را بلوکه کرده و می‌تواند موجب مسمومیت مغز شود.

از آنجایی که اکثر مغز به عنوان انتقال دهنده اصلی برای ارتباط بین سلول‌های عصبی بر گلوتامات متکی است، ضروری است که گلوتامات دوباره جذب شده و از شر آن خلاص شد.

در حالی که باز جذب گلوتامات یک فرایند ساده و معمولی برای سلامت مغز است، چندین بیماری مثل تباهی مغز و اعصاب، ALS، بیماری صرع و غیره ناشی از عدم باز جذب شده یا غلظت بالای گلوتامات در مغز ممکن است بوجود آید.

این موارد باعث ایجاد یا تجمع سلول‌های ناخواسته‌ای می‌شود که باعث بدتر شدن شرایط می‌شوند.

یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهند که ورزش کوهنوردی این پتانسیل را دارد که استفاده از گلوتامات در مغز را افزایش دهد و نهایتاً موجب جلوگیری یا کاهش مسمومیت می‌شود.

ورزش کوهنوردی نه تنها برای سلامتی کل بدن مفید است بلکه می‌تواند یک انتخاب عالی برای جلوگیری از اختلالات عصبی و مغزی باشد یا سرعت پیشرفت این گونه بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.

در مدت زمان انجام کوهنوردی، مغز می‌تواند گلوتامات را هدایت کند تا به عنوان منبع انرژی برای تنظیم و تعادل مقدار اضافی انتقال دهنده‌ها بدون تکیه بر توسعه دشوار صنعت دارو مورد استفاده قرار گیرد.
 شناسایی و هدف قرار دادن مکانیسمی که متابولیسم گلوتامات در مغز را افزایش می‌دهد، ممکن است به کشف روش‌های زیادی در بخش پزشکی برای درمان عوارض مغزی بیانجامد. یافته‌های این تحقیق برای دیگر مطالعاتی که به دنبال راه حل و درمان برای این گونه عوارض مغزی و عصبی هستند، می‌تواند مفید باشد.

‍ ✅دویدن و دیسک کمر

?وقتی شما حین دویدن، به طور مداوم فشار و ضربه به کمرتان وارد می‌کنید، میزان فشاری را که به دیسک‌های شما وارد می‌شود را هم افزایش می‌دهید.

?هر چند دویدن، معمولاً موجب فتق دیسک کمر نمی‌شود اما اگر دونده، دیسک داشته باشد می‌تواند آن را بدتر کند یا موجب سایر دردهای سمپاتیک پایین کمر شود. بعد از فتق دیسک، قبل از دویدن، پیاده روی تند یا پیاده روی عادی را زیاد انجام دهید و خیلی آهسته و تدریجی به روتین دویدن‌تان برگردید. وقتی عضلات پیرامون دیسک، قوی‌تر شوند، دویدن‌تان هم آسان‌تر خواهد شد.

علم تمرین
هم هوایی های اشتباه رایج در اغلب کوهنوردان:

 به مجموعه اقدامات که برای سازگار شدن با شرایط ارتفاع و آب و هوایی انجام میشود را هم هوایی گویند.

در بین اغلب کوهنوردان شاهد این هستیم که جهت هم هوایی ۲۴ ساعت و یا یک شب را در ارتفاع معمولا حداقل ۴۰۰۰ متر اقدام به برپایی چادر میکنند و در آن شرایط یک شب زندگی میکنند.

هدف از هم هوایی عادت کردن سیستم های بدن از جمله سیستم قلبی عروقی به شرایط ارتفاع های بالای ۴۰۰۰ متری میباشد .

بدن انسان وقتی در "دراز مدت" در ارتفاع بالا قرار میگیرد به "مرور زمان" شروع به تولید و افزایش تعداد گلبول های قرمز خون، افزایش هموگلوبین،  افزایش میوگلوبین میکند و این پروژه تنها با ۲۴ ساعت در هفته تغییر چندانی نمیکند و اینکه بخواهیم تنها یک شب را در ارتفاع بالا بمانیم و زندگی کنیم و هر ۷ روز این کار را کنیم نباید توقع چندانی جهت پیشرفت داشته باشیم.
پروژه افزایش گلبول های قرمز،  هموگلوبین، میوگلوبین فرآیندی نمیباشد که در زمان تنها ۲۴ ساعت یا یک شب انجام پذیرد چراکه پیشرفت تمامی سیستم های بدن متکی به یک میزان ضربان قلب هست یعنی شما برای پیشرفت و گسترش هر کدام از سیستم های بدن حتما باید به یک درصد مشخص از ضربان قلب در یک بازه زمانی تعیین شده دست پیدا کنید.
افرادی که با ضربان قلب معمولی و عادی در ارتفاع حدود ۴۰۰۰ متر اقدام به برپایی چادر میکنند اصلا و به هیچ وجه علمی نمیباشد که بخواهند توقعی جهت هم هوایی و گسترش و تقویت سیستم قلبی عروقی خود داشته باشند و این اقدام زمانی بیشتر به سمت غیر علمی شدن میرود که فاصله تمرین هم هوایی ۲۴ ساعته ما تا هم هوایی بعدی ما بیشتر از ۴۸ ساعت شود، چه برسد به یک هفته.

بهتر است جهت هم هوایی زودتر و علمی تر اقدامات زیر انجام شود:

زندگی در ارتفاع حداقل ۴۰۰۰ متر به مدت ۱۰ روز به صورت مداوم ( در هر ۳ ماه ۱۰ روز ) و ۱ الی ۳ ساعت تمرین ورزشی با ضربان ۶۰% الی ۷۵% حداکثر ضربان قلب در روز و بعد از اتمام ۱۰ روز آمدن در ارتفاع پایین ( سطح شهر ) و انجام تمرینات انواع دوها بر اصول ۵۵% استقامتی و هوازی ۳۰% نیمه استقامت ۱۵% سرعت و قدرت در سطح مسطح و هر هفته ۱ بار تمرین در ارتفاع

این یک نمونه حرفه ای تر ، کارآمد تر و تاثیر گذار تر هست.

کسانی که تمرینات میدانی و انواع دوها ( سرعت نیمه استقامت استقامت ) در طول هفته در پارک ها و سطح شهر داشته باشند زودتر و سریع تر و بهتر در ارتفاع فرآیند هم هوایی شان اتفاق میافتد زیرا از فاکتورهای زیر برخوردار میشوند :
حجم ریه و شش های بیشتر
برون ده قلبی بیشتر
حجم ضربه ای بیشتر
ضربان استراحت کمتر
تعداد گلبول های قرمز بیشتر
سیستم قلبی عروقی و هوازی قوی تر
و vo2 max بیشتر
و فاکتور های دیگر

✍️ سالار کشاورز

کرامپون چیست و چه کاربردی دارد؟

 وسیله ای فلزی و دارای تیغه های بلند که به زیر کفش بسته می شود و مناسب حرکت بر روی یخ می باشد و به وسیله آن می توان راحت تر روی یخ حرکت نماییم بدون آن که سُر بخوریم. در واقع تیغه ها ایجاد اصطکاک می نمایند.

کرامپونها در سه مدل ساخته می شوند که عبارت است از: کرامپون پیاده روی و کوهنوری، کرامپون صعود بر روی آبشارهای یخی و کرامپون معروف به یخ شکن.

کرامپون صعود، دارای تیغه های اضافی در جلوی پا می باشند و طوری طراحی شده اند که در هنگام صعود به خصوص بر روی آبشارهای یخی در یخ گیر می کنند و فرد را ثابت نگه می دارد. کرامپونها معمولاً قابل تغییر هستند و روی کفش ریگلاژ می شوند و توسط بندهایی محکم به کفش فیکس می شوند و یک کوهنورد با توجه به نوع فعالیتی که انجام می دهد کرامپون مورد نظر خود را انتخاب می نماید.

کرامپون ها در زیر خود دارای تیغه‌های فلزی نوک تیز می‌باشند. این تیغه‌ها با فرو رفتن در یخ و برف مانع سر خوردن فرد می‌شوند. مدل‌های اولیه کرامپون که دارای ده تیغه بودند در سال ۱۹۳۰ جای خود را به کرامپون‌هایی با دو تیغه اضافی در جلو دادند که به کرامپون‌های دوازده تیغه‌ای معروف هستند. تیغه‌های جلوی کرامپون نیاز به کندن جای پا را حذف کردند و به فرد اجازه گام برداشتن بر روی سطح شیب‌دار برفی و یخی را می‌دهند. کرامپون‌های حاضر که جهت فعالیت‌های عمومی کوهنوردی طراحی شده‌اند هم دوازده تیغه و هم مدل‌های سبک‌تر ده تیغه هستند ولی همه آن‌ها دارای تیغه‌های جلویی هستند.

اکثر کرامپون‌ها از فولاد مولیبدیوم- کرم ساخته شده‌اند که آلیاژی بسیار قوی و سبک وزن است. اما بعضی از کرامپون‌ها هم از آلومینیوم هواپیما ساخته می‌شوند که از فولاد سبک‌تر است ولی بسیار ظریف و نرم‌تر از آن است و برای راه رفتن روی سنگ‌ها شکننده است.

 مسیرهای برفی معمولاُ شامل فواصل کوتاه سنگ و صخره نیز می‌شوند. کرامپون‌ها باید توانایی طی چنین مسیرهایی را داشته باشند اما استفاده زیاد در این مسیرها باعث کند شدن تیغه‌های آن‌ها می‌شود.

گرچه کرامپون وسیله با ارزشی در کوه‌نوردی است، ولی تا زمانی که   کفش کوهنوردی با رویه‌ پلاستیکی وارد بازار نشده بود، چندان رایج نبود، چون از بند برای بستن کرامپون روی کفش (که چرمی بودند)استفاده می‌شد و امکان داشت که از جریان خون به پاها جلوگیری کند.
برداشت از دایره المعارف کوهنوردی

هشدارهای لازم در یک کوهپیمایی زمستانی:

?بهمن، سرمازدگی، سرخوردن، کولاک و گم‌شدن‌ در مه خطراتی هستند

که سایه به سایه شما پیش می آیند و هر قدر بالاتر می روید،ریسک وقوع آن ها هم بیشتر می شود.
بنابراین علاوه بر داشتن تجربه و ابزار لازم در چنین برنامه هایی، شما نیاز به یک همراه با تجربه دارید.
اولین توصیه جدی؛
اجرای برنامه به صورت گروهی است. هرگز تنها به كوه نروید به خصوص اگر زمستان است.
 این قاعده برای مبتدی تر ها در فصل های دیگر سال هم صدق می کند.
یک کوهپیما با تجربه هم ممكن است به دلیل پیچ خوردن پایش نتواند حركت كند و اگر همراه نداشته باشد ممكن است جان خود را از دست بدهد.

كوهپیمایی یک ورزشی گروهی است و هر چقدر هم که اهل تنهایی سفر کردن باشید، در این مورد نمی توانید یکه تازی کنید.

روز جمعه ۲۹ آذر ماه صعود  گروههای  کوهنوردی قارتال سلماس ،وحدت تبریز، کانون کوهنوردی و طبیعت گردی فرهنگیان آراز مرند بنابه دعوت باشگاه کوهنوردی آلپای مرند صعود مشترکی که بیش از هفتاد نفر بودند در روز خوب خدای منان به قله زیبای فلک میشو به ارتفاع ۲۸۵۰ متری را بر گزار کردند. در آخر از مسئولین و سایر دوستانی که برای برگزاری این برنامه تلاش و زحمت کشیده بودند کمال تشکر و قدر دانی میکنیم

تا صعودی دیگر در پناه خدا

برنامه اجرا شده توسط کانون کوهنوردی فرهنگیان آراز مرند در مورخه ۹۸/۹/۲۲ روز جمعه بمناسبت روز جهانی کوهستان در ارتفاعات قر ه گوز در منطقه جولفا:

نام قله،  قر ه گوز
ارتفاع: ۲۳۷۰ متر
سطح برنامه:نیمه سنگین
مناطق صعود شده :ارتفاعات قر ه گوژ،  آریان
نوع برنامه: کوهپیمایی
تعداد شرکت کننده :۱۲ نفر
مسئول برنامه:سلیمانپور
سرقدم:مقبولی
گزارش اجمالی:
کوه قره گوز: این کوه با ار تفاع 2370 متر در هرزندات شر قی و در 32 کیلو متری  شمال شرقی مرند واقع شده است و جهت کوه از شرق به غرب  بوده و  این کوه در نزدیکی دره دیز ، قرار گرفته و جزوه مناطق حفاظت شده
 ا ست   مختصا ت جغرافیایی
 قلّه آن بطول 45 درجه و43 دقیقه و عرض آن 38 درجه و 44 دقیقه می باشد . و نام این کوه را از روستایی که در دل کوه قره گئوز می باشد گرفته شده و متاسفانه این روستا از سال 58 بطور کا مل به دلیل نبود آب کافی و سایر مسایل دست به هم  داده و در نهایت  از روستا  مها جرت کردند و امروز  روستا کاملا" تخریب شده ،هر چند که بجز خرابه از این ده به چشم نمی خورد ولی منطقه آن یک دانشگاه بزرگ زمین شناسی است  وجود ناقدیس ها و طاقدیسها،و آثار فسیل های دو کفه ای ،و مرجانها،........که در دوره دوم زمین شناسی است این منطقه را تبدیل به دانشگاه زمین شناسی کرده و از طرف دیگر در فصل زمستان هوای این منطقه در حد معتدل بوده به همین خاطر کوهنوردان زیادی در این فصل جهت دیدن این منطقه برنامه ریزی میکنند  و شایان ذکر است بدون راهنما و تجهیزات کوهنوردی  وارد این منطقه نشوید

دوستان ، همنوردان و عاشقان طبیعت پرندگان و ..... را ,در روزهای سرد پاییز و زمستانهای برفی دریابیم

روزهای سرد و برفی در آخرین روزهای پاییزی و زمستان موجب شده تا بسیاری از پرندگان، عادات غذایی خوردن كرم و حشره را كنار بگذارند و از ته مانده های سفره مردم به عنوان مكمل های غذایی استفاده كنند تا بتوانند روزهای برفی زمستان را به سلامت سر كنند.
این فصل، زمانه سختی برای پرندگان است؛ در این فصل سرد، روزها كوتاه و شب ها سرد و طولانی هستند؛ مواد غذایی پرندگان (میوه های درختی) كه در طبیعت موجود بوده ، مصرف شده یا زیر برف پنهان است. اكثر حشرات نیز مرده یا خفته اند.
آب ها یخ زده و به سختی در طبیعت پیدا می شود و مواد غذایی مورد نیاز برای تولید انرژی جهت گرم و زنده نگه داشتن پرندگان، كمیاب شده است از سوی دیگر پیدا كردن سرپناه هم ممكن است برای پرندگان كوچك و ضعیف شهرمان آسان نباشد.
سرپناه پرندگان می تواند خانه های دست ساز انسان یا زیستگاه های محدود طبیعی باشد كه پرندگان را از باد ، باران ، یخ یا برف زمستان در امان نگاه می دارد و بهار را با خواندن آنان نوید داده و خوش می كند.
پرندگان خون گرم هستند؛ این به آن معنا است كه آنها در درون محدوده خاصی حتی زمانی كه درجه حرارت در اطراف آنها تغییر می كند ، درجه حرارت بدن خود را حفظ می كنند و برای حفظ این درجه حرارت نیز باید غذای كافی بخورند.
در سرما و زمستان، پرندگان با ایجاد فضای هوا داخل پر و بال ، خود را گرم نگاه می دارند، برخی دیگر از پرندگان روی یك پا قرار می گیرند تا با پای دیگر بدن خود را گرم كنند.
پرندگان آمادگی مقابله با افت ناگهانی درجه حرارت یا توفان های ناگهانی در زمستان را ندارند بنابر این باید برای تغذیه آنان كمك كنیم.

 با تشکر سلیمانپور