چرا کوهنوردان نباید نوشیدنی سرد بنوشند

اول اینکه چرا آب می خوریم

 دوم اینکه بهتر است آن را گرم بنوشیم یا سرد؟

ما باید این نکته را بدانیم که نوشیدنی چه سرد باشد و چه گرم وقتی وارد معده انسان می شود، تا درجه حرارت آن به ۳۷ درجه سانتی گراد نرسد، نمی تواند از معده خارج شود و
اگر گفته می شود که کوهنوردان نوشیدنی سرد ننوشند به همین دلیل است.
چون وقتی نوشیدنی سرد باشد مدتی زمان لازم است تا این نوشیدنی در بدن گرم شود و به دمای ۳۷ درجه برسد و بتواند از طریق روده جذب بدن شود.
در کل دمای آب مصرفی برای انسان نباید پایین تر از ۴ درجه سانتی گراد باشد
ولی این موضوع برای کوهنوردان کاملا متفاوت است. زیرا این افراد از آب برای لذت بردن استفاده نمی کنند و آن را بیشتر برای تامین آب بدن در طول فعالیت های فیزیولوژیکی نیاز دارند.

بنابراین دمای آب نوشیدنی کوهنوردان به خصوص هنگام حین تمرینات نه تنها باید بالای ۴ درجه سانتی گراد باشد بلکه در اغلب موارد دمای آن را بالای ۱۲ درجه سانتی گراد در نظر می گیرند.

در واقع کوهنوردان نیاز دارند که آب مصرفی شان در جریان تمرینات به سرعت و با کمترین اتلاف وقت جذب بدن شود.

هنگام کوهنوردي  بايد انرژي خود را به گونه اي تقسيم کرد تا کمتر خسته شويم :

 تند راه رفتن در سربالايي ها به ويژه در کساني که فاقد آمادگي جسماني لازم اند يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد.
اگر اين عمل ادامه يابد ، شخص کوهنورد به اصطلاح "خواهد بريد.
بيشتر کساني که در کوه نميبرند ،  آن هايي هستند که انرژي خود را به خوبي تقسيم نموده اند.
طول قدم يک کوهنوردي بايد با در نظر گرفتن قد و عوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود.
 در مکان هاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارند ، مي توان قدمهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکان هاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر در نظر گرفت تا خستگي به کمترين ميزان خود برسد.
هنگام راهپيمايي بايد تمام سطح پا روي زمين گذاشت . اما در بعضي از سربالايي ها مي توان فقط از قسمت جلويي پا نيز استفاده کرد.

پیشگیری از زانودرد در کوهنوردی در هنگام فرود :

 نکاتی که برای پیشگیری از زانو درد در ورزش کوهنوردی باید رعایت کرد:

۱- فرود با کمک گرفتن از تمام عضلات بدن (بالاتنه و پاها)
۲- حرکت به طرف پایین به شکل زیگزاک
۳- خم بودن نسبی زانو در هنگام فرود (نسبت به موقعیت شیب)
۴- پرهیز از پریدن در هنگام فرود
۵- استفاده از چوب‌دست ـ باطوم (جفت یا تک)
۶- استفاده از کفش مناسب
۷- قرار دادن پاها به شکل صحیح و مناسب با بستر کوه
۸- سرعت کم در هنگام فرود
۹- مراقبت و پرهیز از ضربه خوردن مستقیم به زانو و پیچش آن در هنگام کوهنوردی
۱۰- حمل کوله استاندارد با وزن مناسب
۱۱- انجام دادن مداوم ورزش کوهنوردی و تمرینات میان هفته (غیرمنقطع)
۱۲- استفاده نکردن از زانوبند (به جز در موارد خاص پزشکی)
۱۳- تقویت عضلات چهارسر ران و دوقلوی ساق پا با تمرینات ویژه
۱۴- داشتن وزن مناسب در ورزش کوهنورد

مهمترین گره های کوهنوردی :

 1. گره ضامن ( خفت ) :

2. گره هشت ساده Simple Eight

3. گره هشت یک لا Figure of Eight : اتصال سر طناب حمایت به کارابین و هارنس نفر صعودکننده یا به کارگاه.

4. گره هشت دولا : اتصال سر طناب فرود به کارگاه.

5. گره هشت تعقیب Retraced Figure of Eight : اتصال طناب به صندلی و زدن گره هشت در حلقه ای بسته. بعد از زدن گره باید اندازه آن را تنظیم کرد. به طوری که گره به خوبی به صندلی بچسبد.
6. گره دوسرطناب یک لا Fisherman : اتصال دوسر طناب هم قطر به یکدیگر (کمتر مورد استفاده قرار می گیرد).

7. گره دوسرطناب دولا Double Fisherman : اتصال دو سر طناب به یکدیگر با ضریب اطمینان بیشتر نسبت به گره دو سر طناب یک لا و اتصال دو سر طناب غیر هم قطر با اختلاف قطری حداکثر یک شماره.

8. گره حمایت Hafmastwurf : برای حمایت صعود کننده یا فرود مورد استفاده قرار می گیرد. این گره را در مواقع ضروری می توان با یک گره ضامن قفل نمود. (گره حمایت از شوک های ناگهانی به دلیل شکست طناب جلوگیری می کند).

9. گره چفت شونده Munter Hitch : برای قفل نمودن گره حمایت (زدن ضامن)

10. گره خودحمایت Clove Hitch , Mastwurf : برای ثابت کردن طناب ، خود حمایت. این گره در محل کارگاه و بر روی کارابین اجرا می شود. از زاویه دیگر با کارابین و نوع استفاده دیگر.

11. گره تسمه Water Kont : اتصال دوسر نوار (تسمه)

12. گره پروسیک Prusik : برای خودحمایت هنگام فرود به کار می رود. خاصیت این گره چفت شدن بر روی طناب است و بنا به همین خاصیت در عملیات بالاکشی نیز کاربرد دارد. نوعی استفاده از گره پروسیک، زدن یکدستی گره پروسیک.

13. گره بولین Bowline : یکی از مزیت های این گره باز شدن آسان آن حتی بعد از فشار بر روی آن است. ولی بی دقتی در زدن آن می تواند خطرساز باشد.

14. گره رکابی : برای ساختن نردبان ها و برانکارد طنابی از آن استفاده می شود.

15. گره پروانه : این گره یکی از گره های کوهنوردی است که از هر سه جهت می توان از آن بار گرفت.

دانسته های حوادث کوهستان:

ضربه به سر درکوهستان:

وارد شدن فشار به جمجمه سر ممکن است علاوه بر خونریزی سطحی سبب تماس مغز با دیواره های داخلی مغز شود و اگر این فشار قوی باشد احتمال دارد مغز به دیواره داخلی جمجمه بچسبد.
مثل خیلی از جاهای دیگر بدن،مغز هم پس از ضرب دیدن ورم می کند.متاسفانه بعلت محدود بودن فضای داخل جمجمه ورم بیش از حد مغز سبب بالا رفتن فشار طبیعی داخل جمجمه می شود که این افزایش یک تهدید جدی است زیرا از رسیدن خون و اکسیژن حیاتی به مغز جلوگیری کرده و باعث تغییر شکل طبیعی و آسیبهای دائمی به آن و یا حتی مرگ می شود.
به همین دلیل و دلایل عدیده دیگر،هر گونه ضربه به سر ممکن است خطرساز باشد.
به یاد داشته باشید که هرگونه آسیب مغزی خطرناک است.

 آسیب های وارده به مغز به 3 دسته تقسیم می شوند:

۱. ضرباتی که منجر به از دست دادن هوشیاری و یا بیهوش شدن فرد نمی شوند.

(ضربات درجه اول):
اگر ضربه ای به سر شخص وارد شود بدون اینکه غش کند و فقط برای مدتی گذرا احساس گیجی و سستی کند،احتمال زیادی وجود دارد که این مورد،علیرغم اینکه دارای خونریزی سطحی و درد هم باشد،شامل جراحت داخلی نباشد.در این مورد بهتر است که بیمار را تا مدت 24 ساعت تحت نظر داشته و تغییرعلائم و شرایط هوشیاری او را زیر نظر گرفت.
همچنین سعی کنید بفهمید که آیا فرد آسیب دیده می تواند به یاد آورد که آیا مدتی بیهوش بوده یا خیر؟

 ۲. ضرباتی که منجر به از دست دادن هوشیاری به مدت کوتاهی می شوند
(ضربات درجه دوم):
در این مورد فرد آسیب دیده به مدت یک یا دو دقیقه بیهوش می شود ولی به سرعت به حالت طبیعی برمی گردد.بیهوش شدن حتی برای دقایق کوتاهی دلیل بر وجود جراحت مغزی است و اگرچه آسیب دائمی نباشد ولی این مورد باید به خوبی زیر نظر گرفته شود.ولی بیمار باید استراحت کند و از انجام هر گونه فعالیت ورزشی،بدنی و... حداقل تا یک روز پرهیز کند.
اگر فرد آسیب دیده می خواهد بخوابد بایستی او را هر 2 یا 3 ساعت یک بار از خواب بیدار کرد.اگر در هر لحظه ای پس از روز حادثه فرد دچار احساس گیجی،تلو تلو خوردن، پرخاشگری ، بیحالی و سستی گردید و بیدار کردن او از خواب مشکل بود، همه علائم نشان بدتر شدن حال عمومی بیمار است و به احتمال زیاد بعلت افزایش فشار خون درون جمجمه است و زمان آن رسیده که هر چه سریعتر او را به بیمارستان منتقل کنید.
۳.  بیهوشی طولانی مدت(ضربات نوع سوم):
اگر مدت زمان بیهوشی شخص آسیب دیده از 5 یا 10 دقیقه بیشتر شد،مهمترین احتمال ممکن ،آسیب قابل توجه به مغز است و بیمار هر چه سریعتر باید به بیمارستان منتقل شود.

مطمئن شوید که سه مورد را در ذهنتان نگه دارید.
ابتدا،توجه داشته باشید که هر گونه ضربه شدید به سر ممکن است باعث ایجاد آسیب دیدگی در نخاع نیز بشود.مواظب باشید که گردن و ستون فقرات را بدون حرکت نگه دارید.
دوم،هنگامیکه بیمار بیهوش است،ملاحظه کنید تا راههای تنفسی مسدود نشده باشد.زیرا به کرات مشاهده شده که در این حالت زبان به عقب افتاده و راه گلو را مسدود می سازد. دهان را باز کنید و فک را به بالا حرکت دهید تا راه هوا را باز نگه دارید.

سوم ،ضربات و آسیبهای وارد شده به سر گاهی سبب استفراغ می شود بنابراین بیمار را به آرامی به یکی از پهلوهایش برگردانید تا از خطر فرو رفتن مواد به داخل راه هوایی و ششها جلوگیری شود.
متاسفانه نمی توان آسیبهای شدید وارده به سر را در کوهستان درمان کرد و باید به محض اینکه در عرض 24 ساعت پس از وارد شدن ضربه به سر،علائم کلینیکی رو به وخامت گذاشت باید مجروح را به بیمارستان منتقل نمایید.

خلاصه ای از مهمترین نشانه های جراحت و آسیبهای وارده به سر، که به درمان و مراقبتهای پزشکی حرفه ای نیاز دارد را مرور می کنیم:

1-     تغییر یا کم شدن آگاهی و هوشیاری که در این شرایط شخص آسیب دیده ممکن است گیج و بیحال به نظر برسد و به خواب فرو رود و یا ممکن است به سختی بتوانید
 او را از خواب بیدار کنید.

2-     بروز سردردی که رو به افزایش و وخامت است.
3-     بروز تشنج ، هرچند که مدت آن خیلی کوتاه باشد.
4-     یکی از مردمک ها به شکل قابل توجهی از دیگری بزرگتر به نظر برسد.
5-     احساس حالت تهوع و استفراغ مداوم
6-     خونریزی از گوشها و بینی ،در صورتیکه هیچگونه زخم مشخصی در این نواحی دیده نشود.

خطرات ریزش سنگ در کوهنوردی:

 انجمن پزشکی کوهستان ایران: کوهنوردان هرگاه که در شیب کوه قرار می گیرند، در واقع ریسک خطر را نیز می پذیرند. برخی قلل و مسیرها نیز مسلمأ دارای خطرات بیشتری نسبت به سایرین هستند. بدیهی است نخستین برخورد پیشگیرانه در چنین مسیرهایی اجتناب از پیمایش آنها است.

با این حال برای به حداقل رساندن خطرات این مسیرها بهتر است به توصیه های زیر عمل کنید:

1. در گروه های کوچک و نزدیک به هم حرکت کنید به شکلی که بتوانید یکدیگر را مشاهده و حمایت کنید.

2. از عبور از مسیرهای ناپایدار و گرفتن سنگ های نامطمئن اجتناب کنید. زیرا خطر بیرون آمدن آن ها بسیار است.
3-   از قرار گیری در زیر پای سایر افراد در چنین مسیرهایی اجتناب کنید. اجازه دهید سایرین مسیر را طی کنند و بعد از بخش نامطمئن گذر کنید.

4. زمانی که فرد یا گروهی پائین تر از شما در حال گذر از مسیر است سعی کنید تا عبور کامل آنها متوقف شوید و اگر احیانإ سنگی از زیر پایتان رها شد با صدای بلند فریاد بزنید: سنگ .. سنگ..سنگ..

5. گیره ها را پیش از وارد کردن وزن امتحان کنید. بر روی آنها به سمت پائین و نه بیرون وزن بیاورید.

6. از فرود و یا صعود بخش هایی که ناپایدار هستند و نیاز به کشیدن طناب بر روی آنها احساس می شود اجتناب کنید.

7. سعی کنید مسیر را از خط الراس ها پیمایش کنید و از رفتن به دره ها به امید یافتن راه دوری کنید.

8. صعود را صبح زود آغاز کنید و از مسیرهای ناپایدار زمانی که با یخ پوشیده و استوار شده اند، گذر کنید.

9. در صورت سقوط سنگ از بالا به دنبال سرپناهی همچون کلاهک ها بگردید و از مناطق پرخطر با سرعت عبور کنید.

10. حتمأ از کلاه ایمنی استفاده کنید.

فواید استفاده از اکسید "روی" برای کوه‌نوردان و طبیعت‌گردان؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: اکسید دوزنگ، اکسید روی یا Zinc Oxide، به دلیل ویژگی‌های خاص خود از جمله موادی است که به عقیده برخی متخصصان قسمتی از وسایل و ضروریات همراه یک کوه‌نورد و طبیعت‌گرد است. ❗️

? بویژه اینکه اینگونه ورزشکاران به دلیل ماهیت فعالیت خود در معرض تابش مستقیم نور خورشید و نیز دمای محیط قرار دارند.❗️

? یکی از مهمترین فواید استفاده از این پماد، حفاظت از پوست کوه‌نوردان در مقابل آفتاب سوختگی و نیز اشعه ماوراء‌بنفش خورشید می‌باشد. دلیل این موضوع این است که اکسید روی در مقابل اشعه و نور خورشید خاصیت بازتابی دارد.❗️

? خاصیت ضد التهابی اکسید روی، این ماده را بعنوان گزینه مناسبی برای مقابله و درمان هرگونه خارش، سوزش و التهاب پوست مطرح می‌کند. ❗️
    
? از آنجایی که پوست بعنوان بزرگترین و وسیع‌ترین بافت بدن در معرض حملات دائم انواع باکتری‌ها قرار دارد، استفاده از اکسید روی می‌تواند ضامن سلامتی پوست در برابر این باکتری‌ها باشد.❗️

? فرایند التیام و بهبود پوست‌های آسیب‌دیده، از جمله عرق‌سوز شدن، سوختگی، آفتاب سوختگی و امثال آن، فرایندی پیچیده است. یکی از مراحل این فرایند تولید ماده بنام کلاژن برای بهبود و التیام پوست است که تحقیقات بیانگر آن است که اکسید روی می‌تواند فرایند تولید کلاژن را شبیه‌سازی کند.❗️

? از آنجایی که قرار گرفتن در معرض مستقیم عوامل محیطی همچون نور مستقیم و شدید خورشید می‌تواند موجب ایجاد چروک و نیز پیر شدن زودرس پوست شود، اکسید روی قادر به کُند کردن و به تعویق انداختن سرعت این فرایند می‌شود. ❗️

? درنتیجه استفاده از اکسید روی مانع از تشکیل چین و چروک‌ها، لکه‌های پوستی و همچنین افزایش خاصیت کشسانی و ارتجاع‌پذیری پوست شما می‌شود.❗️
ترجمه: پویا سلیمانی

 گرفتگی عضلات پا در کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: گرفتگی عضلات پا در میان کوهپیمایان امری شایع و عادی محسوب می‌شود.

گرفتگی عضلات همسترینگ (پشت ران) و عضلات دوقلوی ساق ممکن است در طول اجرای برنامه، در زمان استراحت و حتی در زمان خواب رخ دهد.

  دلایل گرفتگی عضلات پا

دلایل مختلفی می‌توانند در این امر دخیل باشند؛ بعنوان مثال

 کم‌آبی بدن یکی از دلایل اصلی گرفتگی عضلات می‌باشد؛ چه در فصل تابستان و چه در زمستان بدن شما نیاز دارد تا در وضعیت هیدارته باشد، یعنی آب و مایعات کافی داشته باشد.

 از دیگر دلایلی که می‌توان در گرفتگی عضلات به آن اشاره داشت، فعالیت سنگین بدنی است؛ فشار زیاد روی عضلات پا، بویژه در فصل زمستان که ناشی از برف‌کوبی و حمل بار بیشتر می‌شود، از موارد این فشار و فعالیت زیاد محسوب می‌گردد.

سرمازدگی و نیز استفاده از برخی داروها نیز از دیگر علل و عوامل گرفتگی عضلات محسوب می‌شوند.

? چگونه از گرفتگی عضلات پا پیشگیری کنیم؟

«متیو هایلند» رئیس مرکز فیزیوتراپی نیویورک می‌گوید که سیستم اسکلتی عضلانی بدن انسان تا 20 سالگی به اوج خود می‌رسد و پس از آن برای 20 سال دیگر در وضعیت مطلوب قرار دارد اما از 40 سالگی بافت‌های عضلانی ضعیف و شروع به تجزیه شدن می‌کنند.

درست از این زمان بسیار مهم است تا با حرکات قدرتی و کششی برای حفظ عضلات و توانایی آن‌ها اقدام کنید.

یک رژیم غذایی مناسب همراه با مصرف سبزیجات تازه و نیز نوشیدن مقادیر کافی آب در طول روز و نیز در حین اجرای برنامه نیز می‌توانند از گرفتگی عضلات شما جلوگیری کند.

از آنجایی که ویتامین‌ها و املاح و مواد معدنی نقش بسزایی در عملکرد عضلات شما ایفا می‌کنند.

  استفاده روزانه 300 میلی‌گرم منیزیم از طریق مکمل‌های غذایی (با نظر پزشک) و یا آجیل و عدس و همچنین استفاده از منابع غنی پتاسیم از موارد دیگری هستند که در جلوگیری از گرفتگی این عضلات بسیار موثر هستند.

مراقبت از کوله پشتی :

?۱- از حمل ظرف شیشه ای در داخل کوله ها خودداری کنید زیرا احتمال شکسته شدن و در نتیجه پاره کردن کوله ها و خرابی آنها می باشد. ضمن آنکه وزن این ظروف غالباً سنگین نیز می باشد.

?۲- در حمل مواد نفتی و یا هر چیز دیگری که احتمال نشت آن می رود باید دقت شود. این نوع مواد باید داخل ظرف کاملاً آببندی شده قرار گیرند.

?۳- به هنگام حمایت یا حمل کوله با طناب از دیواره توجه شود که طناب یا کارابین حتماً از داخل یکی از بندهای کتف و حلقه حمایت کوله عبور داده شود و تنها به بند حمایت اکتفا نشود.

?۴- به هنگام استراحت سعی شود پشت کوله که معمولاً مرطوب می باشد به سمت خورشید قرار گیرد تا رطوبت تا حدودی گرفته شود.

?۵- در مواقع استراحت کوله را در جای مناسب قرار دهید تا از غلطیدن به پایین جلوگیری شود.

?۶- چنانچه کوله پشتی شما کثیف شد می توانید آنرا با آب نیم گرم و صابون بشویید و از حرارت مستقیم به آن جلوگیری کنید. از شستن کوله با مواد شیمیایی (تاید)، چنگ زدن و انداختن در ماشین لباسشویی خودداری نمایید زیرا مواد ضد آب آن بعد از مدتی از بین خواهد رفت.

?۷- هنگام مراجعت از برنامه حتماً کوله خود را از ظروف کثیف یا مواد غذایی مانده از برنامه و نیز لباسهای خیس و کثیف تخلیه کنید.

?۸- می توان کاوری جهت مراقبت از کوله در مقابل باران و خیس شدن آن تهیه کنیم. (پارچه ای ضدآب به اندازه سطح کوله تهیه و دور آن کش می دوزیم. هنگام حرکت در زیر باران و یا در مواقعی که کوله در بیرون چادر است می توان از آن استفاده کرد).

?۹- چنانچه در کوله پشتی پارگی مشاهده کردید در اسرع وقت آن را ترمیم کنید.

?۱۰- قبل از اجرای برنامه از سالم بودن کوله خود اطمینان حاصل کنید.

?۱۱- اغلب مشاهده می شود که در برنامه های بلند مدت که مجبور می شویم کوله پشتی خود را داخل صندوق اتوبوسها و یا باربند قرار دهیم با مشکل کثیف شدن، خیس شدن و یا پاره شدن کوله مواجه هستیم. بهتر است کیسه ای برای حفاظت کوله تهیه کنیم.

 ?مجموع وزنی که یک فرد مجاز به حمل آن است برای افراد با تناسب اندام حداکثر یک سوم وزن شخص و برای افراد عادی حداکثر یک چهارم وزن فرد می باشد.

? کوله ای که در برنامه های مختلف از آن استفاده میکنید باید دارای رنگ مناسب باشد. یعنی رنگی مخالف رنگ محیط داشته باشد تا از فواصل دور نمایان باشد استفاد از روکش کوله (کاور) با رنگ های مختلف که هم رنگ محیط نباشد. برای مثال در محیط برفی از روکش قرمز، در جنگل از نارنجی یا زرد و در شب یا محیط های تاریک از رنگ سفید یا روکش شبرنگ استفاده نمایید. همچنین کاور کوله برای جلوگیری از آسیب به پارچه کوله ضروری است

️آیا دردهای شکمی از بیماری های ارتفاع به حساب می آیند؟  ♦️

#درد نواحی مختلف شکم از جمله شکایات شایع در کوهنوردی و به ویژه در صعودهای چند روزه به ارتفاعات است. بیشتر این دردها به دلیل کم توجهی به #کمیت و کیفیت تغذیه، #عصبی، #فعالیت شدید بدنی، #تند غذا خوردن و #سرما یا گرمازدگی پدید می آیند، و کمتر بیماری مهم و خطرناکی عامل آن هاست.
#نکته مهم و کلیدی در برخورد با این بیماران آن است که همواره به یاد بیماری حاد و خطرناک داخلی و عفونی نیز باشیم.
?آپاندیسیت، هیپوکسی، عفونت های مجاری ادراری، یبوست و سوءهاضمه از موارد بروز درد شکمی است.
#دردهای ناگهانی به علل دیگری مانند #انقباض و گرفتگی عضلات شکمی و روده ای و یا مشکلات #کلیوی پدید می آیند. ?#دردهای پایین و وسط شکم معمولا بخاطر گرفتگی عضلانی و عفونت های مجاری ادراری است. #عمده ترین علائم آن سوزش هنگام دفع ادرار، تب و درد در ناحیه پهلوست.

?#در کوهنوردی های چند روزه به دلیل عدم دسترسی به مکان مناسب، افراد به اجابت مزاج توجه نمی کنند و این باعث بوجود آمدن یبوست یا فکالیت ( توده ای سفت از مواد غذایی موجود در روده بزرگ ) می گردد، که علاوه بر ایجاد درد در شکم می تواند علائم #سوءهاضمه، #استفراغ،#بی اشتهایی و #کسالت عمومی را پدید آورده و کوهنورد را با مشکلات جدی روبرو سازد. برای این منظور می توان از قرص های گیاهی سی لاکس استفاده کرد.
#کوهنویس_جایگاه_فرهیختگان

صعود یا فرودکدامیک فشاربیشتری به زانو وارد می کند :

صعود از کوه همچون بالا رفتن یا پایین آمدن از پله ها می باشد. شاید با مطلب ذیل بهتر بتوان به سوال بالا جواب داد:
بالا رفتن از پله ضرر دارد یا پایین آمدن از آن؟

برای کاهش آثار مضر پایین آمدن از پله، باید زاویه 15 تا 25 درجه در مفصل زانو ایجاد شود تا ماهیچه‌ها نیز در تقسیم و تحمل وزن نقش داشته باشند و فشار وارده بر مفصل زانو را کاهش دهند.

پایین رفتن از پله بر خلاف بالا رفتن برای مفصل زانو خطرناک است، زیرا هنگام پایین رفتن از پله فشار به اضافه وزن بدن بر مفصل وارد می‌شود، ولی هنگام بالارفتن از پله ماهیچه درگیر می‌شود و وزن بدن را تحمل می‌کند، بنابراین در پایین آمدن از پلکان باید احتیاط کرد.
و به همین دلیل زانوها در فرود از کوه بیشتر احساس درد می کند.

بالارفتن از پله نه تنها آسیبی به مفصل زانو نمی رساند، بلکه با تقویت عضلات مفصل زانو باعث کاهش فشار بر این مفصل شود.

سه گام اساسی برای بقا در کوهستان :

 "زنده ماندن در شرایط سخت":
 "بقا"و "رهایی"، به مجموعه مهارت هایی گفته می شود که یک فرد به وسیله آن ها می تواند خود را از شرایط دشوار رهایی ببخشید. مجموعه مهارت هایی که در طول صدها سال به مرور شکل گرفته و کامل شده است ولی اغلب به این مهارت ها به عنوان سرگرمی نگریسته می شود.

در شرایط اضطراری مانند خرابی هوا، طوفان یا مه غلیظ، صاعقه، بارندگی شدید، سیل و … سعی کنید ابتدا خونسردی خود را حفظ کنید.

 سه مرحله زیر را انجام دهید:

۱. توقف فعالیت ها: در مواقع بحرانی اکثر افراد سرگردان و بی هدف به راه خود ادامه می دهند. مهم ترین کار شما در صورت بروز یک شرایط بحرانی باید توقف فعالیت ها و ارزیابی شرایط بحرانی پیش آمده باشد.

۲. تشخیص موقعیت و اولویت بندی نیازها: در این مرحله شما باید مهم ترین نیازهای خود را برای بقا در شرایط محیطی که در آن هستید تشخیص دهید و آن ها را به ترتیب اولویت برای خودتان فراهم کنید. مهم ترین این عوامل شامل موارد زیر است اما تعیین دقیق آن ها بستگی به موقعیت محیطی که در آن هستید دارد:
ضرورت های ایمنی، پوشاک، سرپناه و آتش
ارسال پیام کمک، سوت، فریاد، بی سیم، موبایل
زنده ماندن (غذا و آب)
ادامه مسیر با کمک نقشه یا بدون کمک نقشه
سلامت روانی و جسمی مانند آسیب ها و زخم ها و …

۳.ابتکار عمل: برای برآورده کردن نیازها از تجهیزات همراه یا از مواد طبیعی که در اطراف وجود دارد استفاده کنید. بعد از اینکه نیازهایتان را در پنج زمینه اصلی بقا تعیین کردید و اولویت بندی آن ها را مشخص کردید، باید این نیازها را برطرف کنید. در بعضی مواقع نیازهای شما به راحتی برآورده می شود و در اختیار است و در بعضی مواقع نیاز به خلاقیت و ابتکار عمل شما دارد.

- بعد از ایجاد جانپناه سعی کنید بدن خود را گرم و خشک نگه دارید، لباس گرم بپوشید، از کلاه و دستکش استفاده کنید. برف روی لباس و کفش را پاک کنید، با استفاده از کبریت، شمع یا الکل جامد و … آتش روشن کنید.

- در صورت مصدوم شدن و نیاز به فوریت های پزشکی اگر وسایل کمک های اولیه همراه ندارید، با ابتکار عمل می توانید از لباس هایتان به عنوان باند، از چوب های اطراف یا فریم کوله پشتی یا باتوم برای آتل، و با چوب یا باتوم برانکارد درست کنید.

- انرژی خود را در شرایطی که مسیر را گم کردید، در هوای نامناسب، زمان تاریکی و زمانی که خسته هستید هدر ندهید.

بهترین تصمیم،  اقدام درست برای ایجاد جانپناه است!
در شرایط بسیار سرد و نامناسب باید بدن خود را در جا حرکت دهید، نباید بخوابید. تحت هر شرایطی خودتان را گرم و خشک نگه دارید.

عوامل موثر در کوهپیمایی:

تنظيم سرعت و ذخيره سازي انرژي
براي آشنايي با نحوه حركت صحيح در شيبها، تصور نماييد كه در پايين پلكاني با تعدادي پله ايستاده ايد. براي شروع زانوهايتان را حتي المقدور به عقب متمايل نموده و مفصل زانوها را تا حد امكان باز و در يك راستاي مستقيم و عمود بر زمين قرار دهيد. سپس يك قدم به جلو برداشته و پاي عقب را همان گونه راست و به حالت ثابت نگاه داريد. بعد از قرار دادن يا روي اولين پله پاي ديگرتان را حركت داده و قدم بعدي را برداريد. اين بار پايي را كه روي اولين پله قرار گرفته مي بايد به حالت راست و ثابت نگهداريد. اين تعويض پاها مي بايد در تمام طول راه پيمايي رعايت گردد. تا بدين ترتيب سنگيني وزن شما مستقيماً بر روي استخوانهاي پا قرار گرفته و فشار حاصل حتي المقدور به زمين منتقل گردد. بدين ترتيب هر يك از پاها در حين قدم برداشتن براي لحظه اي فرصت استراحت پيدا مي كنند. بهتر است كه اين حركت را بر روي پله تمرين نموده و سپس آن را در كوه نيز تجربه نماييد. در راه پيمايي گامها بايد به صورت موازي برداشته شود وابتدا كف پا و سپس پاشنه پا بر روي زمين قرار گيرد. بنابراين نبايد پنجه پا را از قسمت خارجي و يا ابتدا از پاشنه آن بر روي زمين قرار داد. عضلات پا وظيفه به حركت درآوردن اهرمها و مفصلها را به عهده دارند، نه تحمل سنگيني و فشار حاصله از وزن بدن، بدين خاطر توجه به اندازه گامها و فاصله آن با زمين در راه پيمايي بسيار مؤثر مي باشد. در انجام حركات ورزشي اندازه هاي طبيعي بدن نقش به سزايي داشته و به تجربه ثابت شده كه اندازه گامهاي هر شخص در راه پيمايي برابر با اندازه طبيعي كمر وي مي باشد. فاصله گامها از زمين نبايستي از قوزك پا بيشتر باشد چون در غير اين صورت عضلات در هنگام جابجايي و قدم برداشتن انرژي بيشتري مصرف نموده و زودتر خسته و ناتوان مي گردند. دقت بر مسير راه پيمايي از طريق چشم بسيار حائز اهميت است و نمي تواند به صورت يك عادت و عمل عادي درآيد. كوهستان محيطي است كه تحت تأثير نيروهاي طبيعي فراواني قرار دارد و به عنوان مثال مسيري كه يك بار قبلاً تجربه كرده ايم ممكن است بر اثر ريزش كوه، جاري شدن سيل، فرود آمدن بهمن و ده ها عوارض ديگر دگرگون شود. ناديده گرفتن نكات ياد شده فوق ممكن است باعث صدمه ديدن عضلات و مفاصل گردد.

چگونگي حركت در کوه پيمايي هاي طولانی  :

در كوه پيمايي، قدمهاي متعادل و آهنگ ثابت و سرعت يكنواخت ركن اساسي مي باشند. چنانچه يك روش كوه پيمايي بسيار مهم را خواسته باشيم تعيين كنيم كه بر اساس آن سرعت راه پيما تنظيم و انرژي ذخيره و به طور متعادل مصرف گردد آن روش قدم برداشتن توأم با استراحت مي باشد. راه پيمايي در كوهستان همراه با صرف انرژي زياد است لذا پا و ششها احتياج به يك زمان كوتاه استراحت در خلال حركت پيدا مي كنند. در قدم آهسته همان طور كه در هر گام يك لحظه و مكث وجود دارد، تعداد تنفس مي بايد با اين جريان تطبيق داده شود. به طور مثال در شرايط معمولي هر سه يا چهار گام يك عمل دم و هر سه يا چهار گام ديگر با عمل بازدم هماهنگ مي گردد، در يان مثال گامها سريعتر از ريه هاي شخص عمل مي كند و در واقع گامها بايد در مكث بوجود آمده استراحت كنند لكن در ارتفاعاتي كه هوا رقيق است ريه ها احتياج به مكث دارند و در ازاء هر دو، سه، يا پنج نفس يك قدم برداشته مي شود. در ارتفاعات بالا كوه نوردان مي بايد آگاهانه نفس عميق و سريع و پشت سر هم بكشند در ارتفاعات پايين عضله هاي پا هستند كه احتياج به زمان بيشتري جهت كسب انرژي دارند. يك عامل مهم در راه پيمايي توأم با استراحت، هماهنگي فكري و روحي مي باشد. وقتي كه قله همانطور دور و غيرقابل دسترس به نظر مي رسد. شخص مي بايد به اين روش اعتماد نمايد كه مسافتهاي باقي مانده را به كندي ولي پيوسته پشت سر بگذارد. در اين نوع حركت گامها مي بايد آهسته تر از مواقع معمولي برداشته شود، به نحوي كه نفس كشيدن مانع صحبت كردن نشود. اگر در هنگام حركت دچار تنگي نفس بشويم و نتوانيم براحتي با ديگران صحبت نماييم مي توان نتيجه گرفت كه سرعت قدم برداشتن زياد است. قدم برداشتن آهسته و متعادل، احتياج به استراحت ثابت و ايستاي كمتري پيدا مي نمايد و بسيار بهتر از قدم برداشتن سريعي است كه مستلزم تعداد استراحت بيشتري مي باشد يك كوه پيما مي بايد بدون نياز به استراحت، لااقل براي مدت يك ساعت راه پيمايي نمودن بتواند بر روي شيبهاي تند با هماهنگي قدم برداشته و تنفس خود را كنترل نمايد. يك نفر مبتدي نبايد بيشتر از ده كيلومتر در روز راه پيمايي نمايد مخصوصاً در شرايطي كه ارتفاع بيشتر از 1500 متر باشد. در مناطق برفي و قلوه سنگي اين مقدار به تناسب كاهش مي يابد.

چگونه هیپوترمیا را درمان کنیم :

در صورت تشخیص هیپودرمیا در یکی از همراهانتان سریعا اقدامات لازم را انجام دهید. اگر شخص بیهوش شده است، سریعا به دنبال کمک پزشکی و امداد و نجات بفرستید. اگرشخص هوشیار است (یا بعد از فراهم کردن کمک پزشکی برای شخص بیهوش):

* او را به پناهگاه منتقل کنید. در انتقال فرد بیهوش بسیار محتاط باشید، چون قلب شخص بیهوش نسبت به تکان و لرزش زیاد آسیب پذیر می باشد.
 با غذا ها و نوشیدنی های گرم و شیرین سریعا به بدن قربانی هیپوترمیا سوخت برسانید. شکلات، شیرینی جات و مواد قندی، کشمش، میوه های خشک، آجیل، ... گزینه های مناسب برای این شرایط می باشند.

* اگر فرد هوشیار می باشد، انجام تمرین های سبک ورزشی مانند راه رفتن میتواند ایجاد گرما در بدن کند.

* در صورت عدم هوشیاری کوهنورد آسیب دیده او را روی زیر انداز عایق دار یا درون کیسه خواب قرار دهید و پوشاک گرم بیشتری بر تن او بپوشانید. اگر هیچ وسیله محافظت کننده دیگری در دسترس نبود، او را بین دو نفر از همراهان روی زمین قرار دهید تا گرمای بدن همراهان برای او مانند جان پناهی باشد.

* با تکان دادن شال یا لباس پشمی در اطراف بینی و دهان فرد آسیب دیده این امکان را فراهم کنید که او بتواند هوای گرم تنفس کند. این عمل ساده ولی موثر می تواند جان شخص آسيب دیده را نجات دهد

کاهش درد زانو در حین  کوهنوردی :

کفش مناسب بپوشید

کفشی که می‌پوشید اهمیت دارد. حتما کفشی را بپوشید که مخصوص کوهنوردی باشد. اگر کفش شما پای شما را بزند، بر گام برداشتن شما تاثیر می‌گذارد و در نهایت زانوهایتان هستند که آسیب می‌بینند.

اگر از چکمه استفاده می‌کنید، چکمه‌ای را انتخاب کنید که داخلش ضربه‌گیر داشته باشد.
کوله‌پشتی را سنگین نکنید

هرچه وزن بیشتری را به دوش بکشید، فشار بیشتری به زانوهایتان می‌آید. سری به کوله‌پشتی‌تان بزنید و هرچیزی که غیر ضروری است را از آن خارج کنید.

هنگام سرازیری حواستان باشد

وقتی می‌خواهید از سرازیری پایین بیایید، این کار را آهسته و آرام انجام دهید. هنگامی که سرازیری قدم برمی‌دارید، چیزی حدود ۷/۵ الی ۸ برابر وزنتان را بر روی زانوهایتان می‌اندازید.

هر چه سریع‌تر بروید، فشار بیشتری را روی زانوهایتان حس می‌کنید و این ضربه‌های ناگهانی اصلا برای زانویتان خوب نیست.

از عصاهای کوهنوردی استفاده کنید

شما می‌توانید با استفاده از عصای کوهنوردی بخشی از فشاری که به زانوهایتان وارد میشود را دفع کنید. تحقیقات نشان داده است که استفاده از این عصاها در شیب ۲۵ درجه، به سمت پایین، فشار وارده به زانوهایتان را بین ۱۲ تا ۲۵ درصد کاهش می‌دهد.

این عصاها باعث می‌شوند تا وزن شما به طور مساوی به زانوهاتان تقسیم شود. اگر در یک کوهنوردی طولانی از این عصاها استفاده کنید، متوجه تفاوتی که ایجاد می‌کند خواهید شد.

از زانوبند غافل نشوید

زانوبند نیز یکی از مواردی است که می‌تواند حسابی شما را کمک کند. زانوبند به وسیله‌ی ثابت نگه‌داشتن نقاط آسیب‌پذیر زانو، پشتیبانی بیشتری برای آن فراهم می‌کند. اگر می‌خواهید پس از یک دوره مصدومیت زانو به کوهنوردی بروید، حتما سعی کنید مسافت خودتان را محدود کنید.

غلبه بر ترس در کوهنوردی :

ترس انرژی است، بر ترس خود مسلط شوید تا عملکرد شما بهتر شود. در اینجا 5 نکته در خصوص مقابله با ترس برای شما آموزش داده می‌شود.

1️⃣ تفاوت ترس خود با واقعیت را بدانید.
اصولا ترس ناشی از قرار گرفتن در معرض یک موقعیت خطرناک فعلی یا قریب الوقوع است، برعکس اضطراب امری مربوط به آینده و هنوز پیش نیامده است که معمولا با عباراتی همچون اگر چنین شود، مبادا، ممکن است و امثال آن بیان می‌شود. اگر شما ابزار مناسبی دارید، هم طناب و هم تیمی‌های مناسبی دارید، از تجربه و تمرینات کافی برخوردارید، قرار گرفتن در معرض موقعیت های خطرناک همچون صعود یا فرود از صخره می‌تواند به موقعیتی برای کسب تجربیات و دیدگاه های جدید و وسیع تبدیل شود. اصولا موقعیت هایی که در آن قرار می‌گیریم حالت منفعل و بی‌خاصیت دارند و این افکار درونی ما است که می‌تواند آنها را تبدیل به ترس یا اضطراب کند. پس در درجه نخست به افکار خود مسلط باشید.

2️⃣ توجه داشته باشید که ترس و بویژه ترس از ارتفاع امری کاملا طبیعی است.
هرگز به سخنان افرادی که ادعا می‌کنند نمی‌ترسند گوش نکنید. در واقع ترس مکانیزم دفاعی است که موجب حمایت و حفاظت از انسان و سلامتی اوست، توجه کنید که برخی ترس های طبیعی ضامن بقاء و حیات انسان هستند. می‌توانید ترس خود را بپذیرید و از آن در جهت رعایت احتیاط های لازم استفاده کنید. در نتیجه همیشه پیش از صعود گره طناب خود را بررسی کنید، مطمئن شوید که آب و غذا و لباس کافی و مناسب همراه می‌برید و همچنین میتوانید ترس و آدرنالین ترشح شده را در مسیر رقابت و انگیزه بیشتر در طی مسیر استفاده کنید.

3️⃣ در خصوص اینکه از چه چیزهایی می‌ترسید با خودتان کاملا صادق باشید.
مابین گرفتار شدن در موقیت فعلی ترسناک و ترس ذهنی خود تفاوت بگذارید، مثلا در صعود ترس از ارتفاع ممکن است ترس واقعی نباشد و ترس اصلی شما ناشی از فرود مشکل این مسیر باشد. آشنایی با ترس های واقعی شما اولین قدم در راه مهار آنهاست.

4️⃣ در مواجهه با ترس خود از عبارات و جملات تاکیدی استفاده کنید.
پس از اینکه با ترس های خود صادق بودیم و آنها را شناختیم می‌توانیم در مواجه با آنها از عبارات تاکیدی ذهنی همچون تو می‌توانی  یا  قدم به قدم به پیش و امثال آن برای مهار ترس استفاده کنید.

5️⃣ جایگزین کردن عبارت ترس با عبارات دیگر
از آنجایی که واژه ترس بار روانی منفی دارد اگر شما این واژه و عبارت را با عباراتی همچون هیجان و چالش در ذهن خودتان جاگزین کنید برنده نیمی از نبرد شده‌اید. توجه کنید آنچه دیگران از آن بعنوان ترس نام می‌برند ممکن است برای شما ترس آور نباشد پس تا با موقعیت روبرو نشده‌اید در این خصوص قضاوت نکنید.

رسیدن به هدف بدون ترس نیست اما هنر شما مدیریت این ترس است، 5 نکته پیشهادی برای کنترل و مدیریت ترس عبارتند از:

1️⃣ تنفس منظم و پیوسته
نفس خود را در سینه حبس نکنید. انجام تکنیک های یوگا بعنوان بخشی از تمرینات شما می‌تواند در شناخت نقاطی از بدن که بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرد و کنترل و کاهش این تنش در میانه صعود موثر باشد.

2️⃣ کاملا در حالت آرامش و آماده قرار بگیرید.
به این منظور شب قبل خوب بخوابید، تغذیه مناسب داشته باشید و مقدار کافی و لازم آب به بدن برسانید.

3️⃣ از آمادگی لازم برخوردار باشید.
پیش از برنامه نقشه برنامه و منطقه را مطالعه کنید، مسیر را شناسایی کنید و ابزار مناسب شب همراه داشته باشید. در ذهن خود مسیر و جزئیات آنرا تجزیه تحلیل کنید و با نقشه تطبیق دهید، با شخصی که اخیرا مسیر را پیموده مشورت و گفتگو کنید. همه این موارد از تنش و استرس شما می‌کاهند.

4️⃣ ـ به ترس خود گوش دهید.
به سلامتی خود اهمیت دهید، احتیاط پیشه کنید و مراقب سلامتی خود باشید.

صعود یا فرودکدامیک فشاربیشتری به زانو وارد می کند:

صعود از کوه همچون بالا رفتن یا پایین آمدن از پله ها می باشد. شاید با مطلب ذیل بهتر بتوان به سوال بالا جواب داد:
بالا رفتن از پله ضرر دارد یا پایین آمدن از آن؟

برای کاهش آثار مضر پایین آمدن از پله، باید زاویه 15 تا 25 درجه در مفصل زانو ایجاد شود تا ماهیچه‌ها نیز در تقسیم و تحمل وزن نقش داشته باشند و فشار وارده بر مفصل زانو را کاهش دهند.

پایین رفتن از پله بر خلاف بالا رفتن برای مفصل زانو خطرناک است، زیرا هنگام پایین رفتن از پله فشار به اضافه وزن بدن بر مفصل وارد می‌شود، ولی هنگام بالارفتن از پله ماهیچه درگیر می‌شود و وزن بدن را تحمل می‌کند، بنابراین در پایین آمدن از پلکان باید احتیاط کرد.
و به همین دلیل زانوها در فرود از کوه بیشتر احساس درد می کند.

بالارفتن از پله نه تنها آسیبی به مفصل زانو نمی رساند، بلکه با تقویت عضلات مفصل زانو باعث کاهش فشار بر این مفصل شود.

عوامل موثر در کوهپیمایی:

تنظيم سرعت و ذخيره سازي انرژي :
براي آشنايي با نحوه حركت صحيح در شيبها، تصور نماييد كه در پايين پلكاني با تعدادي پله ايستاده ايد. براي شروع زانوهايتان را حتي المقدور به عقب متمايل نموده و مفصل زانوها را تا حد امكان باز و در يك راستاي مستقيم و عمود بر زمين قرار دهيد. سپس يك قدم به جلو برداشته و پاي عقب را همان گونه راست و به حالت ثابت نگاه داريد. بعد از قرار دادن يا روي اولين پله پاي ديگرتان را حركت داده و قدم بعدي را برداريد. اين بار پايي را كه روي اولين پله قرار گرفته مي بايد به حالت راست و ثابت نگهداريد. اين تعويض پاها مي بايد در تمام طول راه پيمايي رعايت گردد. تا بدين ترتيب سنگيني وزن شما مستقيماً بر روي استخوانهاي پا قرار گرفته و فشار حاصل حتي المقدور به زمين منتقل گردد. بدين ترتيب هر يك از پاها در حين قدم برداشتن براي لحظه اي فرصت استراحت پيدا مي كنند. بهتر است كه اين حركت را بر روي پله تمرين نموده و سپس آن را در كوه نيز تجربه نماييد. در راه پيمايي گامها بايد به صورت موازي برداشته شود وابتدا كف پا و سپس پاشنه پا بر روي زمين قرار گيرد. بنابراين نبايد پنجه پا را از قسمت خارجي و يا ابتدا از پاشنه آن بر روي زمين قرار داد. عضلات پا وظيفه به حركت درآوردن اهرمها و مفصلها را به عهده دارند، نه تحمل سنگيني و فشار حاصله از وزن بدن، بدين خاطر توجه به اندازه گامها و فاصله آن با زمين در راه پيمايي بسيار مؤثر مي باشد. در انجام حركات ورزشي اندازه هاي طبيعي بدن نقش به سزايي داشته و به تجربه ثابت شده كه اندازه گامهاي هر شخص در راه پيمايي برابر با اندازه طبيعي كمر وي مي باشد. فاصله گامها از زمين نبايستي از قوزك پا بيشتر باشد چون در غير اين صورت عضلات در هنگام جابجايي و قدم برداشتن انرژي بيشتري مصرف نموده و زودتر خسته و ناتوان مي گردند. دقت بر مسير راه پيمايي از طريق چشم بسيار حائز اهميت است و نمي تواند به صورت يك عادت و عمل عادي درآيد. كوهستان محيطي است كه تحت تأثير نيروهاي طبيعي فراواني قرار دارد و به عنوان مثال مسيري كه يك بار قبلاً تجربه كرده ايم ممكن است بر اثر ريزش كوه، جاري شدن سيل، فرود آمدن بهمن و ده ها عوارض ديگر دگرگون شود. ناديده گرفتن نكات ياد شده فوق ممكن است باعث صدمه ديدن عضلات و مفاصل گردد.

چگونگي حركت در کوه پيمايي هاي طولانی :

در كوه پيمايي، قدمهاي متعادل و آهنگ ثابت و سرعت يكنواخت ركن اساسي مي باشند. چنانچه يك روش كوه پيمايي بسيار مهم را خواسته باشيم تعيين كنيم كه بر اساس آن سرعت راه پيما تنظيم و انرژي ذخيره و به طور متعادل مصرف گردد آن روش قدم برداشتن توأم با استراحت مي باشد. راه پيمايي در كوهستان همراه با صرف انرژي زياد است لذا پا و ششها احتياج به يك زمان كوتاه استراحت در خلال حركت پيدا مي كنند. در قدم آهسته همان طور كه در هر گام يك لحظه و مكث وجود دارد، تعداد تنفس مي بايد با اين جريان تطبيق داده شود. به طور مثال در شرايط معمولي هر سه يا چهار گام يك عمل دم و هر سه يا چهار گام ديگر با عمل بازدم هماهنگ مي گردد، در يان مثال گامها سريعتر از ريه هاي شخص عمل مي كند و در واقع گامها بايد در مكث بوجود آمده استراحت كنند لكن در ارتفاعاتي كه هوا رقيق است ريه ها احتياج به مكث دارند و در ازاء هر دو، سه، يا پنج نفس يك قدم برداشته مي شود. در ارتفاعات بالا كوه نوردان مي بايد آگاهانه نفس عميق و سريع و پشت سر هم بكشند در ارتفاعات پايين عضله هاي پا هستند كه احتياج به زمان بيشتري جهت كسب انرژي دارند. يك عامل مهم در راه پيمايي توأم با استراحت، هماهنگي فكري و روحي مي باشد. وقتي كه قله همانطور دور و غيرقابل دسترس به نظر مي رسد. شخص مي بايد به اين روش اعتماد نمايد كه مسافتهاي باقي مانده را به كندي ولي پيوسته پشت سر بگذارد. در اين نوع حركت گامها مي بايد آهسته تر از مواقع معمولي برداشته شود، به نحوي كه نفس كشيدن مانع صحبت كردن نشود. اگر در هنگام حركت دچار تنگي نفس بشويم و نتوانيم براحتي با ديگران صحبت نماييم مي توان نتيجه گرفت كه سرعت قدم برداشتن زياد است. قدم برداشتن آهسته و متعادل، احتياج به استراحت ثابت و ايستاي كمتري پيدا مي نمايد و بسيار بهتر از قدم برداشتن سريعي است كه مستلزم تعداد استراحت بيشتري مي باشد يك كوه پيما مي بايد بدون نياز به استراحت، لااقل براي مدت يك ساعت راه پيمايي نمودن بتواند بر روي شيبهاي تند با هماهنگي قدم برداشته و تنفس خود را كنترل نمايد. يك نفر مبتدي نبايد بيشتر از ده كيلومتر در روز راه پيمايي نمايد مخصوصاً در شرايطي كه ارتفاع بيشتر از 1500 متر باشد. در مناطق برفي و قلوه سنگي اين مقدار به تناسب كاهش مي يابد.

چگونه هیپوترمیا را درمان کنیم:

در صورت تشخیص هیپودرمیا در یکی از همراهانتان سریعا اقدامات لازم را انجام دهید. اگر شخص بیهوش شده است، سریعا به دنبال کمک پزشکی و امداد و نجات بفرستید. اگرشخص هوشیار است (یا بعد از فراهم کردن کمک پزشکی برای شخص بیهوش):

* او را به پناهگاه منتقل کنید. در انتقال فرد بیهوش بسیار محتاط باشید، چون قلب شخص بیهوش نسبت به تکان و لرزش زیاد آسیب پذیر می باشد.
 با غذا ها و نوشیدنی های گرم و شیرین سریعا به بدن قربانی هیپوترمیا سوخت برسانید. شکلات، شیرینی جات و مواد قندی، کشمش، میوه های خشک، آجیل، ... گزینه های مناسب برای این شرایط می باشند.

* اگر فرد هوشیار می باشد، انجام تمرین های سبک ورزشی مانند راه رفتن میتواند ایجاد گرما در بدن کند.

* در صورت عدم هوشیاری کوهنورد آسیب دیده او را روی زیر انداز عایق دار یا درون کیسه خواب قرار دهید و پوشاک گرم بیشتری بر تن او بپوشانید. اگر هیچ وسیله محافظت کننده دیگری در دسترس نبود، او را بین دو نفر از همراهان روی زمین قرار دهید تا گرمای بدن همراهان برای او مانند جان پناهی باشد.

* با تکان دادن شال یا لباس پشمی در اطراف بینی و دهان فرد آسیب دیده این امکان را فراهم کنید که او بتواند هوای گرم تنفس کند. این عمل ساده ولی موثر می تواند جان شخص آسيب دیده را نجات دهد

کاهش درد زانو در حین  کوهنوردی:

کفش مناسب بپوشید

کفشی که می‌پوشید اهمیت دارد. حتما کفشی را بپوشید که مخصوص کوهنوردی باشد. اگر کفش شما پای شما را بزند، بر گام برداشتن شما تاثیر می‌گذارد و در نهایت زانوهایتان هستند که آسیب می‌بینند.

اگر از چکمه استفاده می‌کنید، چکمه‌ای را انتخاب کنید که داخلش ضربه‌گیر داشته باشد.
کوله‌پشتی را سنگین نکنید

هرچه وزن بیشتری را به دوش بکشید، فشار بیشتری به زانوهایتان می‌آید. سری به کوله‌پشتی‌تان بزنید و هرچیزی که غیر ضروری است را از آن خارج کنید.

هنگام سرازیری حواستان باشد

وقتی می‌خواهید از سرازیری پایین بیایید، این کار را آهسته و آرام انجام دهید. هنگامی که سرازیری قدم برمی‌دارید، چیزی حدود ۷/۵ الی ۸ برابر وزنتان را بر روی زانوهایتان می‌اندازید.

هر چه سریع‌تر بروید، فشار بیشتری را روی زانوهایتان حس می‌کنید و این ضربه‌های ناگهانی اصلا برای زانویتان خوب نیست.

از عصاهای کوهنوردی استفاده کنید

شما می‌توانید با استفاده از عصای کوهنوردی بخشی از فشاری که به زانوهایتان وارد میشود را دفع کنید. تحقیقات نشان داده است که استفاده از این عصاها در شیب ۲۵ درجه، به سمت پایین، فشار وارده به زانوهایتان را بین ۱۲ تا ۲۵ درصد کاهش می‌دهد.

این عصاها باعث می‌شوند تا وزن شما به طور مساوی به زانوهاتان تقسیم شود. اگر در یک کوهنوردی طولانی از این عصاها استفاده کنید، متوجه تفاوتی که ایجاد می‌کند خواهید شد.

از زانوبند غافل نشوید

زانوبند نیز یکی از مواردی است که می‌تواند حسابی شما را کمک کند. زانوبند به وسیله‌ی ثابت نگه‌داشتن نقاط آسیب‌پذیر زانو، پشتیبانی بیشتری برای آن فراهم می‌کند. اگر می‌خواهید پس از یک دوره مصدومیت زانو به کوهنوردی بروید، حتما سعی کنید مسافت خودتان را محدود کنید.

تكنيك هاي علامت دادن:

يكي از اولين ضروريات شما در هنگام قرار گرفتن در شرايط سخت اين است كه بتوانيد با ساير دوستان و همكاران خود ارتباط برقرار كنيد .عموماً ارتباطات به معني گرفتن و دادن اطلاعات است . شما بايد بتوانيد ابتدا توجه نجات دهندگان خود را به خودتان جلب كنيد و سپس پيامي به آنها بدهيد كه بتوانند آن پيام را بفهمند . بعضي از وسايل جلب توجه كننده تصاوير هندسي دست ساز مانند خطوط صاف ، دايره ها ، مثلث ها يا شكل  X در مناطق غير مسكونــي ، يك آتش بزرگ يا نــور چراغ ، يك جسم بزرگ و درخشان كه آرام آرام حركت مي كند ، يا با رنگ يا سايه هاي محل كنتراس ايجاد مي كند مي باشند . نوع علامتي كه شما استفاده خواهيد كرد به شرايطي كه در آن قرار داريد .

وسايل علامت دهي

دو راه اصلي براي جلب توجه يا برقراري ارتباط وجود دارد : سمعي و بصري . ابزاري كه شما جهت اين كار استفاده مي كنيد به شرايط شما و مواد در دسترس بستگي دارد . ابزار شما هر چه باشد همواره علامات سمعي و بصري را آمادة استفاده نگه داريد .

آتـش

در تاريكي ، آتش مؤثرترين وسيله علامت دهي بصري مي باشد . سه آتش مثلثي شكل درست كنيد يا اينكه آتش را در خط مستقيم قرار دهيد . فاصله بين آتشها حدود 25 متر باشد . آنها را تا جايي كه زمان و شرايط اجازه مي دهد سريعتر درست كنيد و تا زماني كه به آنها احتياج داريد روشن نگه داريد . اگر تنها باشيد نگه داشتن سه آتش ممكن است سخت باشد در اين حالت آتش را نگه داريد .

هنگام ساختن آتش به موقعيت جغرافيايي خود توجه كنيد . اگر در جنگل هستيد يك فضاي باز طبيعي پيدا كنيد يا لبه رودخانه را انتخاب كنيد و در آنجا آتش درست كنيد ، زيرا در چنين محل هايي پوشش گياهي جنگل وجود ندارد تا آتش شما را مخفي كند . گاهي اوقات لازم است تا فضاي باز را براي خوددرست كنيد و محل را براي تهيه آتش تميز نماييد . اگر در يك منطقه پوشيده شده از برف هستيد ، شما بايد زمين را از برف پاك كنيد يا اين كه سكويي براي خود درست كنيد و آتش را روي آن قرار دهيد تا بدين ترتيب برف ذوب شده نتواند آتش را  خاموش كند .

يك درخت در حال سوختن ( مشعل درختي ) نيز راه ديگري براي جلب توجه است . مي توانيد انواع درختان را با قرار دادن مقداري چوب خشك در شاخه هاي پايين تر آنها آتش بزنيد . بر اثر شعله ور شدن اين چوبهاي خشك شعله ها بالا گرفته و درخت را مي سوزاند . قبل از آتش زدن درخت مقداري درختچه كوچك را نيز به آن اضافه كنيد تا دود بيشتري توليد شود . همواره درختي را براي اين كار انتخاب كنيد كه از ساير درختان جدا باشد تا جنگل آتش نگيرد و شما به خطر نيفتيد.

دود

در روز يك منبـع توليد كننده دود تهيه كنيد و از دود براي جلب توجه استفاده كنيد . علامت بين المللي در هنگام استفاده از دود ، درست كردن سه ستون دود است . سعي كنيد يك دود رنگي توليد كنيد كه با زمينه خود تضاد رنگ داشنه باشد ؛ دود سياه در مقابل يك زمينه روشن و بالعكس . اگر يك آتش بزرگ را با برگهاي سبز ، خزه ها يا مقدار كمي آب خفه كنيد ، آتش دود سفيد توليد مي كند . اگر به آن لاستيك يا كهنه پارچه اي كه نفت را جذب كرده است اضافه كنيد دود سياه به دست مي آيد .

در صحرا دود نزديك زمين مي ماند ، اما به دليل باز بودن منطقه يك خلبان مي تواند آن را ببيند .علائم با دود فقط در روزهاي صاف و آرام مؤثر هستند . بادهاي شديد باران يا برف را محو مي كند و شانس ديده شدن آن را كاهش ميدهد .

هنگام کوهنوردي  بايد انرژي خود را به گونه اي تقسيم کرد تا کمتر خسته شويم :

 تند راه رفتن در سربالايي ها به ويژه در کساني که فاقد آمادگي جسماني لازم اند يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد.
اگر اين عمل ادامه يابد ، شخص کوهنورد به اصطلاح "خواهد بريد.
بيشتر کساني که در کوه نميبرند ،  آن هايي هستند که انرژي خود را به خوبي تقسيم نموده اند.
طول قدم يک کوهنوردي بايد با در نظر گرفتن قد و عوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود.
 در مکان هاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارند ، مي توان قدمهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکان هاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر در نظر گرفت تا خستگي به کمترين ميزان خود برسد.
هنگام راهپيمايي بايد تمام سطح پا روي زمين گذاشت . اما در بعضي از سربالايي ها مي توان فقط از قسمت جلويي پا نيز استفاده کرد.

کوهنوردان مبتلا به بیماری آسم توجه نمایند:

روزهای سرد خصوصا در  فصل پاییز و زمستان هوای صبحگاهی از برودت بیشتری برخوردار است. این سردی هوا برای کوهنوردان و بویژه برای آنهایی که حساسیت های تنفسی دارند شاید کمی آزار دهنده باشد.

در فصل بهار نیز با توجه به رویش گل و گیاه و گرده افشانی خصوصا در ارتفاعات پایین نیز این شرایط تشدید می شود.

آسم و کوهنوردی: بیماری آسم جزو بیماری های شایع تنفسی در سطح اجتماع است. این بیماری در مواقعی خصوصا در هنگام بروز حمله آسم می تواند مانع زندگی عادی فرد شود.

مکانیسم بیماری آسم: افزایش مقاومت و التهاب راه های هوایی در ریه ها می باشد. در نتیجه بدلیل همین مقاومت راه های هوایی فرد بسختی تنفس می کند.

انواع آسم در ورزش کوهنوردی:
آسمی که در اثر انجام فعالیت کوهنوردی و ورزش بوجود میآید. آسم افرادی که بصورت زمینه ای مبتلا به آسم می باشند.

اینکه آسم چه تاثیری در ورزش کوهنوردی دارد و یا اینکه کوهنوردی چه تاثیری روی بیماری آسم دارد جای بحث زیادی دارد.

ورزش و کوهنوردی می تواند عامل اصلی شروع حمله آسم در افرادی باشد که مبتلا به بیماری آسم می باشند.
ولی شرایط و فیزیولوژی بیماری و شروع حمله آسم در فرد مبتلا به آسم و در فردی که بعلت ورزش و کوهنوردی حمله آسم برایش ایجاد میشود یکسان است. با این توضیح بد نیست بدانید که مدت زمان حمله آسم در اثر کوهنوردی و ورزش کوتاهتر از حمله آسم در اثر سایر عوامل است.

همچنین آسم بوجود آمده در اثر ورزش و کوهنوردی در هر سنی امکان دارد ایجاد شود. ولی بیشترین سن شیوع آسم در سنین کودکی و سپس بزرگسالی است.

در ابتدای صبح و در هنگام شروع کوهنوردی در زمان کوتاهی برونش ها گشاد میشوند و سپس انقباض برونش در اثر برودت هوا بوجود میآید که خود می تواند باعث بروز حمله آسم میشود.

شدت حمله آسم در کوهنوردان به عوامل زیر بستگی دارد:
۱- مدت زمان تماس با هوای سرد و خشک
۲- بیماریهای زمینه ای تنفسی(آنفولانزا، کرونا، سرماخوردگی، برونشیت،…)
۳- ارتفاع صعود
۴- عوامل محیطی نظیر گاز گوگرد(SO2) (این شرایط در قله دماوند و در تپه گوگردی کاملا مهیاست).
۵- زمینه های فردی و ژنتیکی

راه های پیشگیری از بروز حمله آسم در ورزش کوهنوردی:
الف- داشتن پوشش مناسب سر و صورت جهت جلوگیری از ورود هوای سرد و خشک به ریه ها(استفاده از کلاه طوفان).
ب- تنظیم زمان صعود (هوای گرمتر حدود ساعت ۷-۸ صبح خصوصا در فصل زمستان شرایط بروز حمله آسم را کمتر می کند ولی در عوض باید مراقب بود تا بهترین زمان صعود را ازدست نداد).

 ضمنا باید توجه داشت خصوصا در قللی همچون دماوند و تفتان شدت تابش بیشتر خورشید در هنگامه روز خصوصا در فصل تابستان و در هوای گرمتر بر شدت خروج گازهای گوگردی می افزاید.
ج- همراه داشتن داروهای لازم در هنگام صعود و در برنامه های کوهنوردی
د- توجه به بیماریهای زمینه ای و عدم صعود در موارد ابتلا به بیماریهای تنفسی

تدوین از دکتر حمید مساعدیان عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

عوامل اصلي تخريب كننده مفصل زانو:

بي شك ورزش كوهنوردي با تمامي لذت ها و زيبايي هاي آن  هميشه طرفداران بي شماري داشته و خواهد داشت ولي رعايت نكردن برخي اصول اوليه در دراز مدت سبب تخريب مفصل زانو شده و باعث درد فراوان در مفصل زانو خواهد شد...
پيشگيري بهترين راه درمان هر دردي ميباشد...

١-كاملترين و بهترين  راه تقويت مفصل زانو بدنسازي عضلات چهار سر زانو و همسترينگ ميباشد..با تقويت اين عضلات فشار زيادي از روي مفصل زانو برداشته شده و بي شك دچار مشكل زانو درد نخواهيم شد..

٢-صعود هاي سرعتي و در ادامه فرودهاي با سرعت بالا در محيط كوهستان شايد در ابتدا شما رو دچار مشكل نكند ولي در دراز مدت مفصل زانو را تخريب كرده و ميتواند هر كوهنوردي را زمين گير كند..

٣-حمل كوله هاي سنگين يكي ديگر از عوامل تخريب كننده مفصل زانو و همچنين سبب كمردرد خواهد شد..لازم به ذكر است كه بيشترين وزني كه هر كوهنورد مجاز به حمل آن ميباشد بايد حداكثر ١/٤وزن خودش باشد...

٤-استفاده از كفش مناسب كوهنوردي هر فصل با رعايت استاندارهاي جهاني يكي ديگر از عوامل پيشگيري كننده از تخريب مفصل زانو ميباشد..
٥-استفاده از باتوم كوهنوردي در هر صعود و فرودي در محيط كوهستان ..
بي شك يكي ديگر از مهمترين عوامل پيشگيري كننده از تخريب مفصل زانو استفاده صحيح و درست از باتوم كوهنوردي ميباشد..

در هنگام فرود بيشترين ضربه و فشار را مفصل زانو با ٥برابر وزن هر شخص تحمل ميكند..يعني اگر به عنوان مثال وزن شما در حدود ٨٠كيلو و كوله پشتي شما٢٠كيلوگرم باشد؛در هنگام فرود مفصل زانوي شما فشاري در حدود ٥٠٠كيلوگرم را تحمل ميكند؛ولي با استفاده صحيح از باتوم كوهنوردي علاوه بر حفظ تعادل و نظم در هنگام فرود ٣٠درصد از فشار وارده بر مفصل زانو را بر ميدارد...

٦-خوردن مايعات فراوان در هنگام كوهنوردي علي الخصوص خوردن آب سبب هيدراته شدن بدن شده و از آسيب هاي وارده به مفصل زانو در دراز مدت ميكاهد...

٧-كاهش وزن يكي ديگر از عواملي است كه علاوه بر حفظ سلامتي بدن هر شخصي سبب پيشگيري از تخريب مفصل زانو خواهد شد....

٨-ريكاوري مناسب پس از هر برنامه كوهنوردي....بهترين و مناسب ترين راه ريكاوري مفصل زانو پس از هر برنامه سنگين كوهنوردي ؛شنا كردن و راه رفتن در آب استخر ميباشد...

٩-خوردن قرصهاي گلوكوزامين و غضروف ساز فقط و فقط جنبه تجاري و تبليغاتي داشته و شايد در كوتاه مدت  سبب كاهش درد در مفصل زانو شوند ولي در دارز مدت اثري نخواهند داشت..با رعايت يه رژيم سرشار از غذاهاي دريايي و سبزيجات فراوان و همچنين استفاده از تجارب دكترهاي تغذيه به سلامت بيشتر مفصل زانو و بدن خود  كمك خواهيم كرد.....

شايد خواندن اين نوشته ها وقت زيادي از شما نگيرد ولي مطمئن باشيد كه رعايت كردن هر كدام از اصول بالا كليد كاهش دردهاي مفصل زانو در دراز مدت خواهد شد و شما به عنوان يك كوهنورد بدون هيچ مشكلي از محيط كوهستان لذت خواهيد برد .

چگونگی درست نوشیدن در کوهنوردی و ورزش:


انجمن پزشکی کوهستان ایران: در هر فعالیتی که با عرق کردن توام است به آب و املاح نیاز داریم.

? پس درست نوشیدن از خانه شروع می شود هنگامی که داریم وسایل ورزش و سفر و کوه را آماده میکنیم.

? از ابتدای ورزش آب و املاح بخورید اینگونه بدن شما فرصت دارد تا غلظت املاح بدن را تنظیم کند.

? مصرف کشک ، میوه های نمک خورده ، او ار اس و نوشیدنی های ورزشی میتواند مفید باشد.

? آب را در ورزش بطور مداوم اما اندک اندک و جرعه جرعه بنوشید .

? تشنگی بیشتر وقتها (اما نه همیشه )شاخص خوبی برای نیاز بدن به آب است.
? در هوای سرد و برخی شرایط دیگر علی رغم نیاز بدن به آب تشنگی آنچنان شدید احساس نمیشود.

? در ورزشهای استقامتی چون کوهنوردی در شرایط عادی هر نیم تا یک ساعت به دو تا سه جرعه " آب و املاح " نیاز هست.

? نوشیدن مداوم ، وجود ادرار منظم و رنگ روشن نشانه رسیدن مناسب آب به بدن است.

? نبودن ادرار در ساعتهای متمادی تشنگی شدید و سرگیجه و ضعف و بی حالی نشانه های کم ابی بدن است.

? جرعه و جرعه و مداوم آب و املاح بنوشید هرچه شدت ورزش و تعریق بیشتر باشد به آب و املاح بیشتری نیاز است.

 ? قبل از اینکه بدنتان دچار کمبود آب و املاح شود به فکر باشید .

? او ار اس انتخاب مناسبی در کوه و ورزش است .

? نوع طمع دارش در بازار موجود است.

? اخیرا قرصهای جوشان ااو ار اس برای دویست سی سی آب تولید شده که انتخاب مناسبی هستند.

? در گذشته عشایر هنگام پیمایشهای طولانی کشک میخوردند.

? یک لیتر آب ، یک قاشق چایی خوری نمک ؛ اندکی آبلیمو و عرقهای طبیعی هم راه دیگری است.

? بدن در ورزش نیاز به کربوهیدرات نیز دارد.

? نوشیدنیهای ورزشی حاوی کربوهیدرات آب و املاح انتخاب مناسبی برای ورزشهای استقامتی هستند.

? راههای متفاوتی برای تهیه این نوشیدنیها وجود دارد.

? انواع آماده آنها نیز در بازار کم و بیش موجود است.

? به یاد داریم که مصرف صرفا کربوهیدرات ساده( قند و شکر و ...) در ورزش به دلایل مختلف از جمله امکان کاهش توان‌بدن به علت شوک انسولین مجاز نیست.

? و در کنار آن به کربوهیدراتهای مرکب( نان و نشاسته و ...) نیز نیاز می باشد.

? مثالی از نوشیدنی های ورزشی خانگی:
نوشیدنی معروف Gatorade:
مواد اولیه: ۳ فنجان آب، ۱ فنجان آب پرتقال، نصف فنجان آب لیمو، ۳ قاشق عسل، نصف قاشق چایی‌خوری نمک.

? راه دیگر.. رانی خیار ...
سه تا چهار  عدد خیار رنده شده یک لیتر آب پنج گرم نمک عرق نسترن و اندکی آبلیمو .

? در ورزش های سنگین و در کوهنوردی بعد از هر یک ساعت دو تا سه جرعه  آب و املاح  بنوشید هر چه ورزشتان سنگین تر و تعریق بیشتر باشد نیازتان به آب بیشتر خواهد بود.

?در ورزش (بخصوص استقامتی) آب را به تنهایی برای همیشه فراموش کنید.
بدن مانیازمند آب و املاح است...
               

صاعقه خطرناک است و می تواند مرگبار باشد:


انجمن پزشکی کوهستان ایران: رعد و برق، آذرخش یا صاعقه تخلیه الکتریسیته بسیار سریع و شدید بین ابر و زمین است. اما تندر تخلیه الکتریسیته بین دو ابر و یا درون یک ابر وسیع و ضخیم اتفاق می افتد که خطری متوجه انسان و غیره نخواهد بود.

⚡️جراحات ناشی از صاعقه می تواند خفیف، متوسط و یا وخیم باشد. از کز خوردن موی سر تا زغال شدن بدن، متغیر است.

⚡️رعد و برق در بهار و پاییز بیشتر از فصول دیگر به وقوع می پیوندد و در اوایل صبح و طول شب بیشترین اصابت را دارد. در نزدیکی خط استوا بیشتر و در قطبین کمتر است.
⚡️تحت شرایطی خاص، هوای گرم با بار مثبت از پایین به بالا صعود کرده و در برخورد با توده ابری سرد تیره و زیر سیاه، متراکم در ارتفاعات نزدیک به زمین و باران زا به نام کومولوس و کومولو نیمبوس، صاعقه را ایجاد می کند.

⚡️صاعقه شدید در هنگام برخورد با زمین مانند بمب عمل می کند و گاه تا ۱۸۰۰ درجه #حرارت ایجاد می کند.
گاهی گزارش گردیده است همچون ذوب شدن گردن بند طلا بر روی سینه دختری در کوهستان حاکی از این واقعیت است.

⚡️رعد و برق در برخورد با زمین موج انفجار نیز تولید می کند، موجی که انسان را می تواند به هوا پرتاب نماید.

⚡️طبق آمار جهانی مرگ و میر در صاعقه برای انسان در محدوده ۱۰ تا ۱۲ درصد است و بیش از نیمی از قربانیان در همان لحظات اول تسلیم مرگ می شوند.

⚡️علائم هشدار دهنده خطر و ظهور شرایط بحران به هنگام صاعقه:

⚡️این نشانه ها به شما هشدار جدی می دهند که به میدان مغناطیسی ممنوعه که اصابت آذرخش قریب الوقوع است، وارد شده اید:

⚡️سیخ سیخ شدن موی سر و بدن
شنیدن صدای وز وز و ترق تروق در هوا. مشاهده ابر گل کلمی در آسمان.
ظهور جرقه های ریز آبی رنگ بر روی اشیائ فلزی همراه مثل کلنگ و غیره.
⚡️احساس نوعی گزش و برق گرفتگی ضعیف در تماس انگشتان با صخره و سنگ های تیز.
⚡️احساس بویی شبیه به بوی سیر(به علت وجود گاز اوزن در هوا).
ایجاد اختلال و یا خرابی در دستگاه هایی از قبیل تلفن همراه، چراغ پیشانی، جی پی اس، رادیو و سایر دستگاه های الکتریکی همراه و یا در #قطب نما.
⚡️اصلی ترین قانون در صاعقه، توجه به هر گونه تغییر ناگهانی هوا و الگوهای آب و هوایی می باشد.

⚡️به یاد داشته باشید که مهم ترین هشدار قبل از بروز خطر و شرایط بحرانی، تغییر دما و شرایط جوی بهم ریخته و پر تلاطم و حرکت سریع ابر های زیر سیاه و اغلب به همراه ریزش باران و تگرگ شدید به ویژه در بهار می باشد که این تغییرات در مناطق کوهستانی شدید تر و سریع تر و ناگهانی تر می باشد.

⚡️شناخت دقیق رفتار ابر های خطر ناک، به ویژه در کوهستان، نیاز به کسب تجربه فراوان و دانش مربوط به آن دارد. پلنگچال .تجربه و دانشی که توان تصمیم گیری در انتخاب بهترین راهکار ها را در برخورد با شرایط حساس و بحرانی پیش روی شخص می گذارد.

رفتار متفاوت و غیر متعارف پرندگان و پرواز آنها به سوی مناطق پایین تر و یا فرار ناگهانی و هراسان جانوران آن ناحیه که بارها این موارد مشاهده شده، نشانه بروز یک اتفاق خطر ناک در شرف وقوع است.

و مراقب باشید.

حفظ سطح آب بدن در کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: طبیعت گردی، از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا در طی برنامه بدن به علت تعریق، آب فراوانی را از دست می دهد و با گرمای هوا تشدید می شود. اما نکته قابل توجه دیگر این است که اکثرا حفظ سطح آب بدن در هوای سرد کمتر درنظر گرفته می شود زیرا احساس تشنگی در فصول سرد کمتر می باشد. جایگزینی مایعات و املاح بدن باید در سه مرحله انجام شود قبل از صعود، در طی برنامه و بعد از صعود یا ورزش.

عوامل نشان دهنده کمبود آب

1.تیره و غلیظ شدن ادرار
2.ضعف بدنی
3.خستگی
4.سرگیجه
5.کاهش وزن

راه های جلوگیری از کمبود آب

1.مصرف آب یا نوشیدنی قبل از شروع صعود
2.از مصرف نوشیدنی های کافئین دار مثل چای و قهوه خودداری کنید زیرا با مصرف این نوشیدنی ها میزان از دست دادن آب بدن را کاهش می دهد.
3.سعی کنید درون نوشیدنیتان در هر لیتر حداقل حدود 40 گرم قند وجود داشته باشد که ضمن تأمین آب مورد نیاز از خستگی کوهنورد جلوگیری می نماید.
4.از مایعاتی که درون آن الکترولیت های سدیم و پتاسیم هستند بیشتر استفاده کنید.

کربوهیدرات:

استفاده از کربوهیدرات در نوشیدنی ها سبب تنظیم قند خون شده و به عنوان یک منبع تولید انرژی  در عضلات می باشد. برای فعالیت های بدنی سنگین مصرف 30 تا 60 گرم کربوهیدرات در هر ساعت توصیه می شود.

خستگی در ورزش و تخلیه انرژی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: به طور کلی دو نوع خستگی وجود دارد:

✅۱ خستگی هوازی ۲ خستگی غیر هوازی .

☑️: خستگی هوازی: نوعی از خستگی است که در اثر فعالیت های هوازی به وجود می آید و علل آن به شرح زیر است :
?-کم شدن سطح گلوکز خون در اثر فعالیت که در نتیجه کمبود گلیکوژن جگر و عضله است .
?-کم شدن آب بدن به علت بالا رفتن سطح متابولیسم و عمل تعریق
?-کم شدن نمک بدن
?-افزایش حرارت بدن
?-عدم توازن بین یونهای سدیم و پتاسیم
?و بالاخره کاهش بازده قلب به علت افزایش نیاز اندام ها , که در هر ضربه قادر نیست خون کافی به اندامهای بدن برساند , نمونه خستگی هوازی را می توان در دوهای ماراتن و ۰۰۰/۱۰ متر مشاهده نمود.

☑️: خستگی غیر هوازی : نوعی دیگر از خستگی است که در اثر فعالیت های غیر هوازی به وجود می آید . علل آن عبارتند از :
?-کمبود اکسیژن
?-زیاد شدن حالت اسیدی خون که در اثر بالا رفتن مقدار اسید لاکتیک می باشد . این اسیدی شدن خون سبب بوجود آوردن اختلالاتی در امر انقباض عضلانی میگردد , بدین ترتیب ماده ای را که در انتهای سیناپس های عصبی ترشح می شود ( اسیتل کولین ) , تحت تاثیر قرار می دهد و چون این ماده در عمل انقباض نقش مهمی دارد کارش مختل گشته , انقباض خوبی انجام نمیگیرد .

?-کمبود مواد قندی و کاهش آن در اثر فعالیت و ندادن استراحت های حساب شده در جهت ترمیم ATP PC از دست رفته در فعالیت های شدید و کوتاه مدت . نمونه خستگی غیر هوازی را میتوان در کیک بوکسینگ به خوبی مشاهده کرد .
در مورد علائم ظاهری خستگی باید گفت که کبود شدن پوست بدن , افزایش حرارت , احساس درد , کوفتگی و تشنگی از علائم مشخصه خستگی است .

 تمرینات هوازی در بین استراحت ها
به منظور از بین بردن اسید لاکتیک در ورزش های غیر هوازی ( مثل کیک بوکسینگ) که میزان تولید اسید لاکتیک در آن زیاد می باشد , فعالیت های هوازی با شدت کم حائز اهمیت هستند تا بدین ترتیب اسید لاکتیک را بعنوان منبع انرژی سوزانده , از بین ببریم .
: دادن آب و مواد قندی در بین نیمه های بازی و در فواصل مسابقات و تمرینات .
نگه داشتن حالت پایدار در تمرینات و ساختن حالت پایداری جدیتر .

بعد از ۲ تا ۳ دقیقه فعالیت ورزشی بدن از نظر فیزیولوژی به مرحله ای می رسد که به آن حالت پایدار می گویند . در این وضعیت , تعداد ضربان قلب و تنفس به حد ثابتی می رسد , بدن از نظر مصرف اکسیژن هیچگونه کمبودی ندارد و مقدار اسید لاکتیک و فشار خون نیز به یک حد ثابت میرسد . انرژی لازم برای فعالیت ورزشی در حالت پایدار بوسیله عضلات مخطط تامین می شود .

: حال اگر ورزشکاران سعی کنند که در تمرینات حالت پایدار را حفظ نمایند , خستگی دیر تر حاصل می شود . اگر فرض کنیم که در حالت پایدار ضربان فردی برابر ۱۴۲ باشد , بعد از مدتی تمرین فرد قادر خواهد بود با ضربان ۱۴۸ حالت پایدار بدنش را حفظ نماید . نتیجتا کیفیت کار ورزشکار بیشتر خواهد شد و ورزشکار با وضعیت پایدار جدیدتر کار خود را ادامه خواهد داد . باید توجه داشت که در حالت پایدار , بدهی اکسیژن کماکان موجود می باشد ولی مقداران ناچیزاست.

علتهای مختلف درد زانو

?خشکی زانو

خشکی زانو یکی از علتهای درد زانو است. چهار رباط نقش با اهمیت در پایداری و عملکرد مفصل زانو دارند که عبارت از رباط های صلیبی قدامی و خلفی، و رباط های طرفی خارجی و میانی می باشند.::::

?قفل شدن زانو:

قفل کردن زانو این است  که در آن شخص در هنگام صاف کردن زانو خود با رسیدن به یک زاویه مشخصی زانو درد شدیدی را حس میکند .::

?درد جلوی زانو و زیر کشکک :

درد جلوی زانو یکی از انواع شایع درد زانو است در واقع اکثر افرادی که زانو درد دارند ، این درد را در جلوی زانو ی خود حس می کنند . احساس زانو درد ممکن است در تمام قسمت جلویی زانو حس شود و یا به صورت دردی تیر کشنده در یک ناحیه احساس شود .::::

? خالی کردن زانو

 به این معناست که به طور ناگهانی و غیر منتظره زانو نمیتواند وزن شخص را تحمل کند و زانو یکباره خم می شود و منجر به لغزش یا افتادن فرد می شود .

خالی کردن زانو می تواند بر اثر دلایل مختلفی ایجاد شود از جمله آسیب رباط زانو مانند پارگی رباط صلیبی زانو ، جابه جایی کشکک زانو و آرتروز زانو .:::

? ورم پشت زانو یا کیست بیکر

کیست بیکر یک برآمدگی است که بر اثر برجسته شدن و تجمع مایع مفصلی در پشت زانو ایجاد می شود.

تقریبا هر عاملی که موجب تورم زانو و افزایش مقدار مایع مفصلی زانو شود میتواند ایجاد کیست کند::::

 ?سندرم پلیکا

سندروم پلیکا Plica syndrome بیماری است که در آن یک پرده به نام پلیکا در درون زانو که درحالت معمولی مشکلی ایجاد نمیکند منشا بروز درد در زانو میشود.:::

? درد پشت زانو

درد پشت زانو می تواند در نتیجه مشکلات گوناگونی پیش بیاید ، درد پشت زانو گاهی بر اثر وجود یک بیماری به مرور زمان شکل میگیرد و شدت میابد و گاهی نیز بر اثر وارد شدن آسیب است::::

?آب آوردن زانو

افوژن یا در اصطلاح آب اوردن زانو زمانی اتفاق می افتد که مایع مفصلی زیادی درون یا اطراف مفصل زانو ترشح شود و موجب ورم زانو شود . دلایل زیادی برای آب آوردن زانو می تواند وجود داشته باشد از جمله آرتروز زانو ، آسیب به رباط های زانو یا منیسک و یا تجمع مایع در بورس های درون مفصل زانو. (بورس ها کیسه های بافتی ظریفی حاوی مایع ، هستند که عمدتا در اطراف مفاصل قرار دادند و وظیفه انها تسهیل حرکت تاندون ها است.

چگونگی تنظیم اندازه کفش کوهنوردی⁉️

?تنظیم اندازه کفش کوهنوردی دارای نکات ظریفی است که در اینجا با آن می پردازیم❓

? هنگام خرید و امتحان کردن کفش کوه نوردی، پیش از بستن بندهای، پایتان را تا جایی که امکان دارد در داخل کفش به قسمت جلو برانید و پنجه‌ی پایتان را کاملاً در جلوی کفش قرار دهید در این هنگام باید به اندازه حداقل قطر یک انگشت پاشنه با انتهای کفش فاصله داشته باشد.❗️

? پس از مرحله یک بند کفش را محکم بسته و با آن راه بروید. اگر کفش مناسب پای شما باشد پایتان در داخل آن کاملاً راحت است. در این حالت کفش نباید هیچ ‌گونه فشاری بر انگشتان شست از لایه‌ی بیرونی و بر روی انگشت کوچک تان از لایه‌ی درونی و کناری و قوس استخوانی روی پایتان وارد نماید. راه رفتن با آن می‌توانید از راحت بودن آن مطمئن شوید.❗️

?پس از پوشیدن کفش و بستن بند آن، روی یک پای خود ایستاده و با پای دیگر خود به دیوار ضربه وارد کنید. اگر کفش مناسب باشد در این حالت هیچ‌‌گونه ضربه‌ای به طور مستقیم به پایتان وارد نمی‌شود.❗️

? بعد از پوشیدن پوتین و بستن بندهای آن، با ایستادن روی کناره‌ی خارجی پای خود، مطمئن شوید پوتین از قوزک پایتان محافظت می‌کند.❗️

?توجه به نکات زیر به شما در خریداری یک کفش مناسب کمک می‌کند.⁉️

?کفش‌هایی را انتخاب کنید که مستحکم و با دوام باشند و نسبت به حرارت و رطوبت عایق بندی شده باشند.❗️

?مطمئن شوید کفی کفشی که می‌خرید در عین مستحکم و سفت بودن، انعطاف‌پذیر است.❗️

?کفش کوه نوردی باید ساق بلند (14تا 19سانتی متر) باشد تا مچ پا را محکم نگه داشته و خوب محافظت کند.❗️

?کفش‌های مناسب یک لایه‌ی چرمی باریک به‌عنوان کفی دارند. این کفی به کوهنورد کمک می‌کند بدون دغدغه انواع سطوح سفت و صخره‌ای را بپیماید.❗️

? پوتین‌های مناسب یک لایه‌ی چرمی باریک به‌عنوان کفی دارند. این کفی به کوهنورد کمک می‌کند بدون دغدغه انواع سطوح سفت و صخره‌ای را بپیماید. استحکام و منعطف بودن از ویژگی‌های ضروری کفی کفش کوهنوردی است.❗️

?پای شما در کُؤ مناسب کاملاً راحت است. کُؤ نباید هیچ ‌گونه فشاری بر انگشتان شست از لایه‌ی بیرونی و بر روی انگشت کوچکتان از لایه‌ی درونی و کناری و قوس استخوانی روی پایتان وارد نماید. پیش از خرید کفش، با پوشیدن آن و بستن بندهایش و راه رفتن با آن می‌توانید از راحت بودن آن مطمئن شوید.❗️

?تخت ويبرام براي توليد اصطكاك روي مسيرهاي لغزنده برفي، گلي و پوشش‌هاي گياهي لازم و ضروري است.❗️

?وجود لايه‌اي عايق بين تخت و قسمت روكش ضروري است، اين لايه يك نوار لاستيكي و عايق است كه به ضد آب بودن آن كمك مي‌كند.❗️

? يك صحفه داخلي در قسمت پاشنه پا بايد وجود داشته باشد كه باعث افزايش ثبات و راحتي پاشنه هنگام فرور از شيب‌ها مي‌شود.توجه به نکات زیر به شما در خریداری یک کفش مناسب کمک می‌کند.❗️

مرگ در کوهستان مقدس نیست؛ تراژدی است!

چرا فرهنگ “صعود به هر قیمتی” و “مردن در کوهستان” در کوه‌نوردی ما وارونه تعریف شده است؟ شاید یکی از دلایلش عجز و ناتوانی در انجام صعودهای شاخص و انجام صعودهایی با کیفیت جهانی و در سطح کوه‌نوردان تراز اول دنیا باشد. سطح کوه‌نوردی ما به دلایل گوناگون به هیچ عنوان قابل مقایسه با کوه‌نوردی روز جهان نیست و از همین جهت شاید مردن در کوهستان را یک رستگاری بدانیم تا یک تراژدی و نخواهیم فرصت صعود به هر قیمت ممکن به یک قله نه‌چندان مرتفع و نه‌چندان مهم و نه‌چندان دشوار را در شرایط بد آب و هوایی از دست بدهیم تا شاید سری در سرهای کوه‌نوردی در بیاوریم؛ اما غافل از اینکه با مرگ و حادثه خود فقط هزینه‌های اضافی را به جامعه تحمیل می‌کنیم؛ هزینه‌های جستجو و امداد و هزینه به جامعه که کوه‌نوردی ورزش پرخطری است و فشار مضاعف به سایر کوه‌نوردان به‌ویژه جوان‌ترها و تازه‌کارها از پیامد ندانم‌کاری و حوادث ما در کوهستان است.

شاید در همین راستا باشد که حتی در برنامه‌های تلوزیونی و به طور خاص برنامه کوهگشت شبکه ورزش در صدا و سیما، به رشد این فرهنگ غلط کوه‌نوردی که هر طور شده باید صعود کرد؛ کمک می‌کنیم و در حالی که بسیاری از بزرگان و گمنامان عرصه کوه‌نوردی در جای‌جای ایران و جهان مشغول انجام کوه‌نوردی هستند و کسی نامی از ایشان نمی‌برد از کسی دعوت می‌کنیم که نمونه کامل ترویج انواع بدرفتاری‌ها و فرهنگ‌های غلط کوه‌نوردی است؛ از صعود به هر شکل ممکن به کوه برای ثبت رکوردی بی‌ارزش تا دعوت به لشگرکشی همگانی به کوهستان برای نمایش و مطرح کردن خود.

آری این درد فرهنگی کوه‌نوردی ما است و بسیاری در حال رواج این بی‌فرهنگی هستند بدون توجه به پیامدهای ناگوار این موضوع.

#مسعود_فرح_بخش

? #آلکالوز_تنفسی_در_کوهنوردی چیست؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چرا در ورزش کوهنوردی هنگامی که به قله صعود می کنیم دچار علائمی از ارتفاع زدگی نیستیم ولی هنگام فرود و برگشت به ارتفاع پایین دچار علائمی از سردرد، تهوع، استفراغ، سرگیجه و ... ( که از علائم شایع ارتفاع زدگی می باشد ) می شویم ؟

? در جواب این کوهنوردان باید گفت:

یکی از مواردی که بسیاری از ما کوهنوردان خصوصا در ارتفاع بالا رعایت نمی کنیم سرعت فرودمان می باشد.
در هنگام صعود برحسب توانایی مان قله را صعود می کنیم ولی در هنگام فرود با حداکثر سرعت فرود می آییم.

? باید یادآور شد که زمان فرود ما باید نصف و یا حداکثر یک سوم زمان صعود ما باشد و فرود سریع به واسطه بروز تنفس های سریع می تواند باعث دفع دی اکسید کربن بیش از حد ظرفیت بدن ما شود.
که باعث بروز علائمی نظیر:
سردرد، تهوع، استفراغ، سرگیجه، عدم تعادل ... می شود.

? تمامی این علائم در بیماری ارتفاع زدگی هم وجود دارد که این اشتباه را می تواند در ذهن ما ایجاد کند که شاید این علائم ، علائم بیماری ارتفاع است با اینکه این علائم هیچ ارتباطی با ارتفاع و بیماری ارتفاع زدگی ندارد.

? جالب اینکه این علائم در ارتفاعات زیر 2500 متر که اصولا بیماری ارتفاع زدگی معنایی پیدا نمی کند ممکن است بوجود آید.

? اینکه چرا به آن آلکالوز تنفسی می گویند به این خاطر است که چون در اثر تنفس های سریع این حالت بوجود آمده و دیگر اینکه چون سطح دی اکسید کربن در خون ما افت کرده و دیگر نمی تواند با آب در خون ما ترکیب اسیدی ایجاد کند و اصطلاحا خون ما حالت قلیایی و آلکالوزه پیدا کرده به این نام خوانده می شود.

? پس باید در هنگام فرود نیز مراقب سرعت خود باشیم تا دچار علائم آلکالوز تنفسی نشویم و اگر چنین حالتی برایمان بوجود آمد با کاهش سرعت فرود می توانیم علائم فوق را برطرف کنیم.

تدوین: دکتر حمید مساعدیان- عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

ام-اس چه نوع بیماری است :

مارتیپل اسکلروزیس یا اسکلروزیس ماهیچه ای یا  (ام- اس) یک بیماری مزمن و تخریبی اعصاب میباشد که روی سامانه اعصاب مرکزی مغز،  
نخاع و اعصاب بینایی تأثیر میگذارد.
 به صورت كوتاه مي توان گفت ام- اس؛ التهاب در برخی از نواحی ماده سفید سامانه اعصاب مرکزی در  
لکه های تصادفی که پالک نام دارد، رخ میدهد.
 این موضوع منجر به تخریب میلین ماده پروتئینی ـ چربی که محافظ فیبرهای سلول عصبی  در مغز و نخاع میباشد، می شود.
 میلین باعث جابجائی پرشتاب و یکپارچه پیامهای الکتروشیمیایی بین مغز، نخاع و بدن می شود.
 هنگامی که  میلین آسیب میبیند، جابجائی عصبی پیامها کندتر میشود و منجر به کاهش عملکرد می شود.
 ام- اس به عنوان یک بیماری خود ایمنی در نظر گرفته میشود که بيشتر در افراد جوان بروز میکند.
 سامانه ایمنی به میلین و سلولهای الیگو دندروسیتها که میلین را میسازند، حمله می کنند.
 شیوع ام- اس در دو دهه گذشته افزایش یافته است.
جدیدترین ویژگی همه گير این بیماری می تواند به عوامل محیطی مانند کمبود ویتامین D، تابش اشعه ماوراء بنفش با طول موج کوتاه، عفونتهای ویروسی، افزایش سن و مکانهایی با عرض جغرافیایی بالا باشد.

افزایش غلظت خون در ارتفاعات  :

“غلظت خون در ارتفاعات بالا افزایش می یابد”. این جمله ای است که احتمالا تا به حال بارها شنیده اید.
در جریان کوهنوردی میزان خون موجود در عضلات تا ۲۰ برابر بیشتر شده و مویرگهای خونی که در جریان استراحت فقط به مقدار ۱۵ درصد باز و فعال هستند، هنگام کوهنوردی به بیش از ۹۵ درصد می رسد (  که بسیاری از سکته‌های کوهنوردان حاصل غلظت خون آنها بوده)   و در نتیجه انتقال مواد غذایی ضروری بدن با شتابی بیشتر و با کیفیتی سودمندتر به نقاط مختلف بدن می رسند.
وظيفه گلبول‌هاي قرمز رساندن اكسيژن به بافت‌هاست.
بنابراين هر زماني كه ميزان اكسيژن‌رساني به بافت‌ها كمتر از ميزان مورد نياز باشد، بدن سعي مي‌كند با افزودن بر تعداد گلبول‌هاي قرمز، ميزان اكسيژن ‌رساني به بافت‌ها را به حد طبيعي برساند.

هر چه به طرف ارتفاعات بالاتری می رویم چون میزان فشار هوا و اکسیژن کمتر می شود، نوعی هیپوکسی و کمبود اکسیژن رخ می دهد و بدن انسان به طور طبیعی برای جبران این خستگی و تنگی نفس هورمونی به نام اریتروپویتین را از طریق کلیه ها ترشح می کند و از آنجا به سمت مغز استخوان رفته و مقدار خونسازی گلبولهای قرمز را افزایش می دهد تا از این طریق کاهش انتقال اکسیژن را جبران کند. پلنگچال . در نتیجه در ارتفاعات بلند مقدار هموگلوبین و هماتوکریت و به طور کلی غلظت خون افزایش یافته و مقدار ظرفیت انتشاری و تهویه ریه ها نیز زیادتر می شود یعنی میزان هموگلوبین از ۱۴ به ۲۰ گرم درصد و میزان هماتوکریت از ۴۴ درصد به ۶۰ درصد می رسد.

وقتي كه خون غليظ مي‌شود، ديگر نمي‌تواند به راحتي درون عروق بدن جريان داشته باشد و اين امر باعث كاهش خون‌رساني به قسمت‌هاي مختلف مي‌شود.
 به طور مثال افراد مبتلا به غلظت بالاي خون دچار كاهش خون‌رساني به مغز هستند و بنابراين خواب‌آلودگي دارند.
سرگيجه، سردرد، اختلالات بينايي و حتي و وزوز گوش از ديگر علائمي است كه در پي ابتلا به اين بيماري در فرد ايجاد مي‌شود. در برخي بيماران به علت سكون و كند شدن جريان خون، خون در عروق لخته مي‌شود.

اين لخته شدن خون در عروق گاهي خطرات جاني ناگواري را براي فرد در پی دارد.
كبود شدن بدن، گلگون و سرخ بودن صورت، خون دماغ
و يا خون‌ريزي گوارشي هم به علت غلظت خون بالا‌ ايجاد مي‌شود.

در بسياري از اين بيماران فشارخون بالاتر از حد عادي و معمول است.

در ضمن، بالا رفتن غلظت خون باعث مي‌شود كه سطح اسيد اوريك خون بالا برود.
اين مسأله باعث مي‌شود كه فرد مستعد ابتلا به #نقرس و #سنگ كليه شود.
به دلايل مختلف اين افراد مستعد ابتلا به زخم معده هم هستند.
در ضمن برخي معتقدند اگر چه به احتمال كم،
اما اين افراد در خطر ابتلا به برخي از بدخيمي‌هاي خوني
در سنين بالا قرار دارند.

بهتر است كوهنوردان براي پيشگيري
و به حداقل رساندن عوارضي كه گفته شد اهدا خون انجام بدهند چرا که غلظت خون در ارتفاعات افزایش یافته
و با این کار غلظت خون آنها کاسته می شود.

ورود اسید لاکتیک به جریان خون  واثرات آن بر روی بدن ورزشکاران:

گاهی اوقات ورزش شدید باعث ورود اسید لاکتیک به جریان خون می‌شود که اثرات منفی بر بدن دارد.

درد در عضلات، گرم شدن بیش از حد بدن، تنفس شدید، حالت تهوع و درد در ناحیه شکم علائم وارد شدن اسید لاکتیک در خون بدن است. این حالت موقتی است و معمولا بعد از ورزش شدید ایجاد می‌شود.

❌#علائم وارد شدن اسید لاکتیک به بدن واکنش بدن است که می‌خواهد به شما بگوید ورزش را متوقف کنید.

درد در عضلات که معمولا یک یا دو روز بعد از ورزش اتفاق می‌افتد از اسید لاکتیک نیست،‌ بلکه علائم ریکاوری عضلات است.

به هنگام انجام ورزش با شدت زیاد بدن از اکسیژن برای تبدیل گلوکز به انرژی استفاده می‌کند. ممکن است اکسیژن بدن کافی نباشد، تا این پروسه کامل شود. بنا‌بر ‌این لاکتات تولید می‌شود. بدن لاکتات را بدون اکسیژن به انرژی تبدیل می‌کند، اما این لاکتات یا اسید لاکتیک ممکن است وارد جریان خون شود.

شرایط دیگری همچون سرطان، نارسایی کبد، کمبود ویتامین B و ... نیز ممکن است باعث ایجاد اسید لاکتیک در خون شوند. متفورمین، داروی دیابت و NRTI داروی ایدز نیز باعث ایجاد این شرایط می‌شوند.

?بهتر است ورزش را با سرعت کم آغاز کنید و به تدریج سرعت را افزایش دهید. کانال ورزش و تندرستی؛ افرادی که اصلا فعالیت ندارد، بلافاصله نباید به اندازه یک دونده ماراتن تمرین کند. هر هفته‌ میزان ورزش کردن خود را افزایش دهید. این کار باعث می‌شود که آستانه اسید لاکتیک بالا برود و مشکل ایجاد نشود.

به اندازه کافی آب بنوشید، این کار باعث می‌شود که اسید اضافی از بین برود. در برنامه غذایی خود از میوه، سبزیجات و گوشت به اندازه کافی استفاده کنید. خواب ورزشکار باید کافی باشد و به بدن خود اجازه ریکاوری بدهد.

❌و کوهنوردان هم باید بین صعودهای بلند خود استراحت داشته باشند.

طول مدت ریکاوری بستگی به خود ورزشکار دارد. اگر علائم وارد شدن اسید به خون را به هنگام ورزش احساس کردید، بلافاصله بدن را سرد کنید یا استراحت کنید و به اندازه کافی آب بخورید.