ده باور غلط که در زمستان میتواند باعث مرگ کوهنوردان شود:
اولین جمعه دیماه 99 درکوههای شمال تهران بورانی درگرفت ودر پی آن کوهنوردان زیادی درگیر حادثه شدند.در یادداشتی که درصفحه نخست روزنامه همشهری منتشر شد،به 10باور اشتباه که سرمنشأ بسیاری ازحوادث کوهنوردی در زمستانهای سالیان اخیر بودهاند پرداخته شده است: بنظر بعضی از کوهنوردان که می گویند
1- از مسیری که جانپناه داردصعود میکنیم،پس امن هستیم!
2- جاییکه کوهنوردان زیادی صعود میکنندمیرویم،خیالمان راحت است!
3- درکوهی که درآن جاده کشیده شده کوهنوردی میکنیم،اگرهواخراب شد از جاده برمیگردیم!
4- مسیررا بلدیم،تابستان یکبار این قله را صعودکردهایم.
5- بارش برف دیشب تمام شده است؛امروز هوا صاف است!
6- هرچه گروهی که همراهشان به کوه میرویم بزرگتر باشد،صعودمان ایمنتر است!
7- با تلهکابین برمیگردیم.جای نگرانی نیست!
8- تجهیزات کوهنوردی خوبی داریم،مشکلی باسرما نداریم!
9- این روزها آمادگی بدنی خوبی دارم،از پس شرایط برمیآیم!
10- امکان نداردمجبور شویم شب در کوه بمانیم؛هرطوری شده حتما تا عصر برمیگردیم!
11- سرپرست فکرهمه چیز را کرده،نگران نیستم.
ارسالی :عبداله عزیزالهی
انجمن پزشکی کوهستان ایران
مراحل کارساز و مهم برای جلوگیری از صدمات کوهنوردی
گرم کردن و حرکات کششی
هر برنامه کوهنوردی باید با گرم کردن و چند حرکت کششی روتین شروع شود. و بدانید که در آخر هر برنامه باید حرکات سرد کردن را انجام داد.
سرد کردن چیزیست که اکثر کوهنوردان فراموش میکنند انجام دهند. اما شما فراموش نکنید.
روی تعادل خود کار کنید.
تعادل در کوهنوردی بسیار مهم است و همیشه باید برای بهبودی این مورد تلاش کنید. روش های بسیار خوبی هست که میتواند به شما برای بهبود تعادل کمک کند. مثل یوگا ، کار روی بندلغزی ( همون بندیست که شعبده بازا روش راه میرن ) ، تمرین تک پا و خیلی چیزهای دیگه ،خلاصه رو تعادل کار کنید.
زمان صعود خود را پایین نگه دارید.
بیش از حد تکرار نکنید . زمانی را که روی سنگ و یا باشگاه سپری میکنید نباید از چهار روز در هفته تجاوز کند.
به مقدار کافی استراحت کنید.
به مفاصل , ماهیچه ها و تاندون ها استراحت دهید که این یکی از مهم ترین نکاتیست که باید جهت جلوگیری از صدمه رعایت کرد. کوهنوردان توقع زیادی از بدنشون دارن پس زمانی برای بازیابی نیاز است. شما باید حداقل ۳-۴ روز در هفته استراحت کنید.
امن باشید.
دو سه بار مطمئن شوید که تمام دنده ها , گره ها , لنگرها و حمایت کننده همه اوکی هستن و درست کار میکنن.
در موارد امنیتی بی دقتی نکنید; بی دقتی از دلایل عمده حوادث خطرناک است .
آمادگی داشته باشید.
این موضوغ قبل از فصل تازه کوهنوردی شما شروع میشود. مطمئن باشید که آموزش شما مطابق با اهداف شما پیش خواهد رفت، اگر برای خودتان اهداف بزرگی تعیین کردید شک نکنید که آموزش شما درست پیش خواهد رفت حتی در مسیر ها و مشکلات خارج از حد شما.
منبع : کانال رویدادهای کوه و طبیعت
پزشکی در کوهنوردی با بقیه رشتهها تفاوت اساسی دارد.
شرايط ویژه کوهستان و بیماریهای خاص در کوهنوردی، دور از دسترس بودن امکانات پزشکی،... شرایط خاصی را در ورزش کوهنوردی بوجود می آورد.
اینها موضوعاتی هستند که در دورههای آموزشی پزشکی کوهستان و امداد و نجات توسط کارشناسان بیان میشود.
بعنوان یک کوهنورد چه باید انجام دهیم تا صدمات ناشی از حوادث پزشکی کمتر شود.
- اگر بیماری خاصی مانند، نارسایی قلبی و تنفسی، فشار خون، دیابت، حساسیت های ویژه و غیره... را داریم حتما گروه سرپرستی را در جریان بگذاریم.
- در برنامه ای شرکت کنیم که خارج از توان ما نباشد. مبادا غرور کاذب موجب شکستن مرزهای سلامتی گردد.
- داروها و ملزومات پزشکی مخصوص خود را همراه داشته باشیم.
- به همنورد و هم چادری خود محل داروها و شرایط خاص درمانی خویش را اطلاع دهیم.
- متاسفانه بسیاری از مشکلات در پنهانکاری ما بوجود میآید و ما در مخفی نگه داشتن بیماری خود، خود ما مقصریم.
- پذیرش واقعیت در مورد مشکلات و بیماری ها اولین گام برای نجات ماست.
- یادمان باشد، تنها پزشکان اجازه تجویز دارو را آن هم پس از معاینه دارند.
ما حق دخالت در امر پزشکی و تجویز نسخه در هیچ موردی را نداریم.
- توجه به شرایط سنی و جسمانی در کوهنوردی بسیار حائز اهمیت است.
مبادا فراموش کنیم هر روزی که میگذرد با روز قبل تفاوت داریم، هیچوقت خود را با گذشته مقایسه نکنیم.
- زمانی که در شرایط مبتلا به بیماری ها از جمله سرماخوردگی و غیره هستیم از شرکت در برنامههای کوهنوردی اجتناب نموده یا حتی الامکان در برنامه سنگین شرکت نکنیم.
- بدون تجهیزات و امکانات لازم در هیچ برنامه کوهنوردی شرکت نکنیم.
- در زمان اجرای برنامه بهترین کسی که از وضعیت جسمانی ما اطلاع دارد خود ما هستیم در صورت بروز هرگونه مشکلی، سریعا مربی، سرپرست یا پزشک تیم را در جریان بگذاریم.
ویرایش از دکتر حمید مساعدیان
ظرفیت افراد در حضور در ارتفاع متفاوت است:
شاید برایتان جای سوال باشد که چرا برخی از ما در ارتفاع مثلا 4000 متری دچار علائم بیماری ارتفاع می شویم و برخی دیگر براحتی در این ارتفاع و یا بالاتر صعود می کنیم و مشکلی ندارند و دلیلش برای ما مشخص نباشد.
برخی کوهنوردان را می بینیم که براحتی به ارتفاعات بالاتر از این صعود می کنند ولی ما همین ارتفاع 4000 متری را به سختی و با علائم شدید ارتفاع زدگی صعود می کنیم. همانطور که می دانید افراد مختلف نسبت به شرایط سخت تحمل های متفاوتی دارند بطور مثال برخی افراد نسبت به سرما بسیار مقاومند و برخی بسیار حساس، همینطور نسبت به گرما یا گرسنگی و . . .
به همین دلیل هم برخی بطور ژنتیکی نسبت به حضور در ارتفاع بالا از شرایط بهتر فیزیولوژیکی و مقاومت بیشتری برخوردارند. شاید بارها دیده ایم فردی برای اولین بار همراه گروه در صعود به قله دماوند تیم را همراهی می کند و براحتی هم آنرا صعود می کند ولی برخی دیگر بارها تلاش می کنند تا یک بار آنهم به سختی به قله دماوند صعود می کنند و آنهم با تمرین فراوان و با کمک داروهای پیشگیری کننده از ارتفاع زدگی و تمرینات متوالی.
بله نکته مهم همین جاست: "هر شخصی ظرفیت خاصی نسبت به حضور در ارتفاع دارد"
#بیماری_ارتفاع
#ارتفاع_زدگی
#پزشکی_کوهستان
ترکیب مواد غذایی در ورزش کوهنوردی چگونه باشد؟
ترکیب رژیم غذایی کوهنوردان باید شامل 60-70 درصد کربوهیدرات، 10-15 درصد پروتئین و 20-30 درصد چربی باشد.
این ترکیب غذایی بالاخص تا زمانی که فرد در ارتفاعات حضور دارد؛ مصرف کربوهیدرات اهمیت بیشتری پیدا میکند. در حقیقت این درصدها نشان میدهد که رژیم افراد کوهنورد به نسبت افراد عادی باید از کربوهیدرات بیشتری تشکیل شود؛ یعنی انرژی بیشتری از طریق کربوهیدرات پیچیده (گروه نان و غلات مانند نان، برنج، ماکارونی، سیبزمینی، ..) و نیز کمی هم از کربوهیدرات ساده (گروه قندهای ساده مانند قند، شکر، آب نبات، شکلات، بیسکویت، کیک، ژله، انواع شربت، آب میوههای طبیعی و یا صنعتی و ...) را تامین نمایند.
بهتر است وعدههای غذایی کم چرب باشد؛ زیرا چربی به سختی هضم میشود و مصرف چربی زیاد در برخی افراد مشکل گوارشی را به همراه دارد.
در رابطه با مقدار پروتئین مصرفی چه گیاهی و چه پروتئین جانوری(به طور عمده از طریق گوشتها، تخممرغ، شیر و حبوبات در رژیم غذایی تامین میشوند)؛ بهتر است مقدار آن به نسبت معمول کمی افزایش یابد.
#تغذیه_کوهنوردی
تدوین: دکتر حمید مساعدیان
توصيه هاي كميسيون پزشكي اتحاديه جهاني كوهنوردي در خصوص تغذیه مناسب در کوهنوردی و ارتفاعات:
بدلیل شرایط خاص حضور در ارتفاعات و در ورزش کوهنوردی و تاثیرات ارتفاع بر فیزیولوژی گوارشي بدن کوهنورد، کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی توصيه هاي کاربردی به کوهنوردان می کند.
این توصيه ها شامل موارد ذیل است:
* به دليل عدم تطبيق سيستم گوارشي و بهداشت به غذاهاي محلي اعتماد نكنيد.
* فلور و اجتماع ميكروبي روده ساکنین منطقه و بيماريهاي گوارشي منطقه مورد نظر را بررسي کرده و توصيه هاي لازم را از پزشکان دریافت نمایید.
* از مدتي پيش از سفر اجازه دهيد بدن شما دچار كمبود مايعات شود.
* از مايعات متنوع به هر شكلي مكرراً استفاده كنيد. حتي اگر مركز تشنگي در اثر بيماري ارتفاع يا هر علت ديگري مختل شود و در نتيجه احساس تشنگي نكنيد.
* 65 درصد از رژيم غذايي در كوهستان بايد مواد قندي باشد.
* ويتامينها را چه به صورت ميوه هاي خشك تامين كنيد. همراه داشتن مواد ترش مانند ليموترش، زردآلو و سایر ترشي ها بسیار مفید است، چون در بهبود سيستم تنفسي موثر است(آلکالوز تنفسی).
* نمك كافي مصرف كنيد، چون تعادل الكترونيكي را تنظیم مي كند و از گرفتگي عضلات و خستگي جلوگيري ميكند. پودرهاي او.آر.اس بهترين تركيب نمكي به شمار ميآيند.
* صبحانه از مهمترين بخش هاي تغذيه روزانه در كوهستان است. براي آن وقت كافي بگذاريد، چون سبب ثابت نگه داشتن قند خون در طی روز و صعود ميشود.
* مصرف سوپ بخصوص در شب بسیار مفيد بوده و بدلیل داشتن املاح از اسپاسم عضلات جلوگيري مي كند و در تامين مايعات و حفظ گرماي بدن موثر است و حتما روزي يك بار آن را به عنوان غذاي كمكي در نظر بگيريد.
* يبوست در ارتفاع بسيار شايع است. با استفاده از غذاهاي ملين و ميوه جات پُر فيبر از بروز آن جلوگيري كنيد.
* از مصرف قهوه، الكل و چاي سبز در ارتفاع پرهيز كنيد.
* آب كمپوت، به دليل افزودنيها و قند اضافي در آن ترشح اسيد معده را تحريك ميكند. بهتر است آن را رقيق كنيد تا مانع ترش كردن و سوزش سردل نشود.
* سعي كنيد از آب ميوه هاي تازه و يا بسته بندي شده كه غني تر از شكر است، استفاده كنيد.
* پروتئين هاي حيواني مانند: گوشت، مرغ و ماهي را همواره با پروتئين هاي گياهي مصرف كنيد.
* از نوشيدني هاي محلي كه به صورت باز و غيربهداشتي عرضه ميگردد پرهيز كنيد.
* سعي كنيد عادتا هر دو ساعت از مواد قندي و مايعات استفاده كنيد.
* پختن برنج در ارتفاعات بالا بسيار مشكل است. چون آب در دمای پایین تر بجوش مي آيد و دمای لازم برای دم کشیدن آن وجود ندارد. حتي المقدور از برنجهاي آماده طبخ استفاده كنيد.
تدوین از دکتر حمید مساعدیان
عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
گرد آوری و تنظیم از سلیمانپور
تا برنامه دیگر در پناه خدا
""چگونه از تاول زدن پای خود جلوگیری کنیم""
مطمئن شوید کفشی که میپوشید فیت و اندازه پای شماست.
بر روی پوست جاهایی که احساس میکنید ممکن است تاول بزند چسب بزنید. چسب به عنوان یک پوست دوم پوست اصلی شما را حفاظت میکند. برای اینکار میتوانید از چسب زینک اکسید پارچه ای استفاده کنید.
مراقب باشید که چسب در حین چسبیدن به پوست چروک بر ندارد و یا دو نوار چسب کنار هم روی یکدیگر نیفتند چون برجستگی های بوجود آمده خود میتواند موجب تاول شود
داخل کفش یا پوتین خود دست بکشید و مطمئن شوید سطح داخلی آن صاف و بدون برجستگی است
پوتین خیس خود را در کنار هیتر یا رادیاتور خشک نکنید. این کار موجب چروکیده شدن و تغییر شکل چرم آن میشود.
پای خود را خشک نگه دارید. پای مرطوب زودتر تاول میزند
کفش یا جوراب خیس را نپوشید
مرتبا جوراب های خود را عوض کنید و در صورت نیاز از پودر برای خشک نگه داشتن پا استفاده کنید
اگر پایتان زیاد تاول میزند سعی کنید دو جوراب روی هم بپوشید.
منبع : کانال رویدادهای طبیعت و کوه
از یخ زدگی و کاهش دمای بدن جلوگیری کنید.
علامات اولیه سرمازدگی شامل بی حسی یا داشتن حس سوزنی شدن است. اگر بی حسی ادامه یافت حتماً اقدامات اولیه را انجام بدید. علائم کاهش دمای بدن شامل خستگی، عدم هماهنگی، با لکنت زبان حرف زدن و لرزش شدید است. اگر به سرمازدگی و کاهش دمای بدن مشکوک شدید، فوراً به اورژانش مراجعه کنید
لباس های خیس را استفاده نکنید
لباس های خیس و عرق زده را خیلی سریع از بدن بیرون آورید تا باعث سرما و یا کاهش دمای بدن نشوند.
وضعیت هوا را بررسی کنید
به شرایط آب و هوایی توجه کنید. اگر هوای خیلی سرد است، ورزش در فضای بیرون می تواند خطرناک باشد. اگر هوا سرد و بارانی است گرم نگه داشتن بدن خیلی سخت خواهد بود.
خوشبختانه ما می توانیم از صدمات ماهیچه در ورزش در فصل سرما، جلوگیری کنیم
اگر به اندازه کافی لباس بپوشیم و قبل از ورزش اصلی، بدن رو گرم کنیم تا برای حرکات شدیدتر آماده باشد، مشکلی برایمان پیش نمی آید.
منبع : کانال رویدادهای طبیعت و کوه
شرایط ویژه خونرسانی در بدن کوهنوردان
آیا میدانستید کوهنوردان با حضور در ارتفاع با گردش خون متفاوتی مواجه هستند تولید گلبول قرمز خون در ارتفاعات بیشتر خواهد بود زندگی در قله ها و در ارتفاعات تغییرات اساسی در خونرسانی بدن ایجاد میکند که باعث تغییرات بیولوژیکی بنیادینی در بدن انسان خواهد شد شرایط زندگی در میان کوهها متفاوت است چون در این محیط ها اکسیژن کمتری وجود دارد وظیفه قلب برای تامین اکسیژن مورد نیاز بدن توسط خونرسانی به نواحی مختلف آن سنگین تر خواهد شد .
براساس گزارش ساینس، محققان برای اولینبار خون کوهنوردان را مورد بررسی قرار دادهاند تا تغییراتی که در گلبولهای قرمز خون در محیطهای کماکسیژن رخ میدهند را مشاهده کنند، و نتیجه نشان داد این تغییرات در عرض چند ساعت رخ میدهند.این یافته با باور قدیمی که میگوید بدن انسان در ارتفاع تولید گلبولهای خونی جدید را آغاز و جایگزین قدیمیها میکند تا اکسیژن بیشتری به ماهیچهها و اندامهای بدن برساند در تناقض است.این به آن معنی است که دانشمندان تاکنون فکر میکردند در بیسکمپ کوه اورست در نپال، جایی که اتمسفر تنها 53 درصد از اکسیژن موجود در هوا را نسبت به ارتفاع سطح دریا دارد، انسان به تدریج تولید گلبولهای قرمز خونی جدید را آغاز میکند تا اکسیژنرسانی به بدن سریعتر شود.
به گفته رابرت راچ از دانشگاه کلرادو، این تفکر برای 50 سال در میان دانشمندان رواج داشت، اما شاید درمورد افرادی که در ارتفاعات زندگی میکنند صدق کند، نه افرادی که کوهنورد هستند و برای مدتی در ارتفاعات سکونت دارند و از آنجایی که بدن در هر ثانیه دو میلیون گلبول قرمز جدید تولید میکند، جایگزین کردن این حجم از گلبولها در بدن کوهنوردان به چند هفته زمان نیاز دارد، پس چگونه کوهنوردان در ارتفاعات زنده باقی میمانند؟
یافتههای جدید نشان میدهند حتی افراد عادی نیز در کمتر از چند روز میتوانند خود را با شرایط جدید وفق دهند. برای بررسی این رویداد محققان آزمایشی ایجاد کردند تا در آن به بررسی تغییرات بیولوژیکی بنیادینی بپردازند که با افزایش ارتفاع در بدن انسان رخ میدهد.
در این آزمایش 21 انسان سالم،12 مرد و 9 زن 19 تا 23 ساله به کمپی در نزدیکی قله کوه چاکالتایا در بولیوی فرستاده شدند که ارتفاعی برابر 5260 متر دارد.
پیش از آغاز صعود، خون این افراد مورد آزمایش قرار گرفت و همچنین در چندین توقف در مسیر صعود نیز این آزمایشها تکرار شدند و پس از رسیدن به مقصد و پایین آمدن تا ارتفاع 1525 متری در طول دورهای هفت روزه نیز آزمایشهای خون تکرار شدند.
پس از یک هفته استراحت افراد باری دیگر به ارتفاع 3.2 کیلومتری فرستاده شدند. داوطلبان اعلام کردند که صعود دوم برای آنها بسیار راحتتر از صعود اول بودهاست. این به آن معنی است که نه تنها کوهنوردان در اولین صعود خود را با شرایط تطبیق دادهاند، بلکه توانستهاند تغییراتی که در بدنشان رخ داده را پس از بازگشت به بخش کمارتفاعتر حفظ کنند.
زمانی که محققان نتایج آزمایشهای خونی را بررسی کردند دریافتند گلبولهای قرمز خون جایگزین نشدهاند، بلکه با سرعت و در عرض چند ساعت دچار تغییر شدهاند. دانشمندان همچنین دریافتند تعداد زیادی از تغییرات مرتبط با توانایی انتقال و رساندن اکسیژن به ماهیچهها و اندامهای حیاتی بسیار پیچیدهتر از حد انتظار آنها بودهاست.
این اولین مدرکی است که در خارج از فضای آزمایشگاهی از تغییرات سلولهای خونی در واکنش به محیطهای مرتفع به دست آمدهاست و محققان میگویند از آنجایی که طولعمر گلبولهای قرمز 120 روز است، انتظار میرود این تغییرات در طول عمر این سلولها باقی بمانند.
نتیجه این مطالعات میتواند به درمان جراحتهایی که با خونریزیهای شدید همراه هستند، کمک کند. زیرا در این شرایط نیز بدن دچار کمبود اکسیژن میشود و یافتن راهی برای افزایش سطح اکسیژن خون و افزایش گنجایش حمل اکسیژن توسط خون میتواند در شرایط اضطراری بیسار حیاتی باشد و جان بسیاری از انسانها را از مرگ نجات دهد.
منبع : کانال کوهنوردان پیشرو
سه گام اساسی بقا در کوهستان را فراموش نکنيد :
توقف فعاليت- تشخيص موقعيت - اولويت بندي نيازها- ابتکار عمل
در شرایط اضطراری
در شرایط اضطراری سه گام اساسی بقا در کوهستان را انجام دهید. اگر هوا سرد نباشد، احتمال زنده ماندن شما هم بیشتر است. در این شرایط علاوه بر پوشاک، وسایل کیف بقا و سایر تجهیزات، توانایی روحی و اراده شما برای زنده ماندن نقش مهمی دارند.
ایجاد یا پیدا کردن یک جانپناه طبیعی یکی از مهم ترین اقدامات است. در شرایط اضطراری باید تا بهتر شدن یا روشن شدن هوا در جانپناه باشید. جانپناه در هوای بالای صفر می تواند یک حفره سنگی، زیر درختان، یک نایلون بزرگ یا پتوی نجات که تمام سطح بدن را پوشش داده باشد، همچنین می توانید با کمک چاقوی تیز، مفتول فلزی، نایلون های بزرگ و نخ و سوزن و شاخه های درختان و … جانپناه درست کنید. در هوای بسیار سرد و برفی، بهترین جانپناه یک حفره برفی است. دمای داخل یک حفره برفی را می توان در صفر درجه سانتی گراد ثابت نگه داشت که می تواند شما را در برابر خطراتی مانند سرمازدگی و یخ زدگی تا مدتی محافظت کند. البته مهارت تشخیص و ساخت انواع سرپناه به ویژه غار برفی نیاز به آموزش، ابتکار و تمرین دارد.
بعد از ایجاد جانپناه سعی کنید بدن خود را گرم و خشک نگه دارید، لباس گرم بپوشید، از کلاه و دستکش استفاده کنید. برف روی لباس و کفش را پاک کنید، با استفاده از کبریت، شمع یا الکل جامد و … آتش روشن کنید.
در صورت مصدوم شدن و نیاز به فوریت های پزشکی اگر وسایل کمک های اولیه همراه ندارید، با ابتکار عمل می توانید از لباس هایتان به عنوان باند، از چوب های اطراف یا فریم کوله پشتی یا باتوم برای آتل، و با چوب یا باتوم برانکارد درست کنید.
انرژی خود را در شرایطی که مسیر را گم کردید، در هوای نامناسب، زمان تاریکی و زمانی که خسته هستید هدر ندهید!
بهترین تصمیم، اقدام درست برای ایجاد جانپناه است!
در شرایط بسیار سرد و نامناسب باید بدن خود را در جا حرکت دهید، نباید بخوابید. تحت هر شرایطی خودتان را گرم و خشک نگه دارید.
"به صلابت کوه" باشید.
انجمن پزشکی کوهستان ایران
راهکارهای جلوگیری از ورود آسیب به شانهها در کوهنوردان :
کوهنوردی همراه با کولهپشتی، یک
یا چند روزه، با هر میزان وزن و اندازه کولهپشتی همراه با ورود فشار به شانههای یک کوهنورد خواهد بود. اینکه این عضو بدن ما قابلیت همراهی ما را در هنگام کوهنوردی داشته باشد مستلزم داشتن شانههایی سالم و قوی و البته استفاده از کولههای استاندارد و چیدن مناسب و معقول کولهپشتی است.
- ساختار شانهها
شانههای انسان از استخوانهای متعددی تشکیل شده که توسط «لیگامنتها» به یکدیگر متصل شدهاند. همچنین تاندونها عضلات شانه را به استخوانها متصل میکنند. «لاتیسیموس»، «دلتوئیدها» و «پکتورالیسها» عضلاتی هستند که در این قسمت از بدن واقع شدهاند و قدرت حرکت و حمل را فراهم میکنند.
- پیشگیری از ورود آسیب به شانهها در هنگام کوهنوردی
• چیدمان صحیح و اصولی کولهپشتی، شامل قرار دادن اشیاء سنگینتر در پایین کولهپشتی
• کولهپشتی را با هر دو دست و در حالی که اندکی زانوهای خود را خم کردهاید از زمین بردارید و سپس به پشت خود بچرخانید
• کولهپشتی نباید از پشت شما آویزان باشد، این حالت موجب ورود فشار بیش از حد به ستون فقرات و همچنین دستها و شانههای شما خواهد شد.
• استفاده از باتونهای کوهنوردی موجب کاهش فشار بر شانههای شما خواهد شد.
• بصورت ممتد و متناوب و جهت جلوگیری از خستگی عضلات شانه و همچنین جریان خون بهتر در این عضلات، کوله پشتی را بر زمین بگذارید.
• در طول مسیر و نیز در پایان با دست مخالف خود شانه خود را ماشاژ دهید.
• در حالی که کوله خود را برای استراحت به زمین گذاشتهاید اقدام به انجام نرمشهای مرتبط با شانه کنید
منبع : رویدادهای طبیعت و کوه
فرودهای پر حادثه:
ا در این لحظات سخت و آزار دهنده که هیچ کاری هم از دستمان بر نمی آید شاید به استناد سخن حضرت مولانا کوشش بیهوده به از خفتگی باشد.
بیشتر اسیبهای کوهنوردی هنگام فرود اتفاق می افتد بعضی از منابع به بیش از 80% اشاره کرده اند. تجربیات ما از حوادث سالهای اخیر کوهنوردی و همیالیانوردی هم همین مسئله را نشان میدهد، چه در کوهنوردان آماتور و چه در کوهنوردان حرفه ای که نمونه های بسیاری را نیز میتوان نام برد. (دکتر بهالو، لیلا اسفندیاری و...).
ولی براستی چرا فرود حتی برای کوهنوردان حرفه ای و توانمند هم آبستن حادثه است؟
1- سبکبار بودن
بسیاری از کوهنوردان برای اینکه فشار کمتری را هنگام صعود به قله تحمل کنند و یا بتوانند سرعت حرکت بیشتری داشته باشند و یا گاه ضعف و ناآمادگی خود را بپوشانند با کوله باری سبک بدون به همراه بردن حداقل امکانات اقدام به صعود بخصوص از کمپ های آخر و یا در صعود های یکروزه میکنند. این افراد بنا را بر این میگزارند که در مسیر هیچ اتفاق غیر منتظره ای رخ نخواهد داد. هوا خراب نخواهد شد، راه را گم نخواهند کرد، اتفاقی برای کسی نخواهد افتاد و ... و این یعنی سپردن سلامت و جان خود به احتمالات و قضا و قدر.
بسیاری از این کوهنوردان به راحتی صعود می کنند و باز میگردند اما اگر کوچکترین تغییری ایجاد شود: راهی به خطا رفته شود، بادی بوزد، برفی ببارد، مهی جلوی دید را بگیرد (که بسیار هم پیش می آید ) آنگاه ...
برای نمونه میتوان به حادثه دماوند برای تیم کوهنوردی هرمزگان و یا حادثه کل جنو نام برد که نبود اندک وسایل شب مانی، کمی آب و غذا باعث شد تا شب مانی ساده به فاجعه ای بزرگ بینجامد.
2- اعتماد به هوشیار ماندن هنگام بازگشت:
بسیاری از کوهنوردان هنگام برنامه ریزی برای بازگشت به توانمندیهای خود در حالت عادی تکیه میکنند توانایی هایی چون: قدرت بدنی، توان مسیر خوانی، توان نقشه خوانی، تجربه کوهنوردی و... در حالیکه بخصوص در ارتفاع در صعودهای سنگین در آب و هوای سرد و مخصوصا در هیمالیا به هیچ عنوان کوهنوردان نباید به هوشیاری و توان ذهنی و در نتیجه قدرت بدنی خود هنگام بازگشت اعتماد کنند.
زیرا به دلایل متفاوت هوشیاری و توان ذهنی انسان در ارتفاعات بلند و در صعودهای سنگین به شدت کاهش یافته و تخریب میشود. آثار ارتفاع بخصوص در منطقه مرگ، طولانی شدن ماندن در ارتفاع، سرما و هیپوترمی و عوارض آن، کمبود آب بدن ناشی از تعریق و فعالیت سنگین، کاهش شدید انرژی ناشی از فعالیت و بی اشتهایی و اشکالات تغذیه ای در برنامه ها که معمولا پیش می آید و تخلیه انرژی عواملی هستند که هر کدام به تنهایی برای از بین بردن هوشیاری انسان کافی هستند، حال اینکه در کوهستان و بخصوص در ارتفاعات بلند معمولا همه همراه هم میباشند و بخصوص آسیبهای ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن و سرما و هیپوترمی به شدت باعث اختلال در قضاوت و زوال عقل و هوشیاری میشود.
نگاه انسان نه تنها نمیتواند از توانمندیهای خود بهره ببرد بلکه حتی نمیتواند در شریط خاص و حتی عادی قضاوت درستی داشته باشد. هرچه زمان صعود بیشتر شود هرچه به ساعات پایانی روز نزدیک شویم این مشکل بیشتر و حاد تر میشود و در نتیجه در هنگام فرود که معمولا پایان روز و پایان صعود است بسیار بیشتر به چشم می آید. باید به خاطر داشت که هوشیاری انسان در پایان یک صعود سنگین در باز گشت از هیمالیا نمیتواند چندان قابل اعتماد باشد.
3- اشتباه در مسیر خوانی:
آنچه انسان از طبیعت هنگام صعود می بیند با آنچه هنگام فرود دیده میشود بسیار متفاوت است. به این علت گفته میشود در صعود همیشه پس از چند گام، برگردید به پشت سر بنگرید و مسیر بازگشت را با خود مرور کنید. کوهنورد موفق کسی است که فرودش را از اولین لحظه صعود آغاز کند و در تمام مسیر حتی یک لحظه از اندیشیدن به بازگشت غافل نشود. بسیاری از دو راهی ها، پرتگاه ها، پستی و بلندیها و... هنگام بازگشت است که دیده میشوند و اگر در راه صعود ارزیابی نشده باشند می توانند مشکلات بسیار به بار آورند.
4- صعود تا آخرین نفس تا آخرین لحظه:
لذت رسیدن به قله، تلاش برای هدر نرفتن زحمات انسان، فکر کردن به عواقب و حرف و حدیث های صعود نکردن، همه و همه باعث میشود که گاه کوهنوردان دل به دریا بزنند و تمام داشته هایشان را در راه صعود و رسیدن به قله صرف کنند و آنگاه هنگام بازگشت با توجه به خطرات پیش گفت در پایان صعود و در پایان روز، خسته و با هوشیاری کمتر از حد طبیعی وقتی که دیگر آن نیروی عظیم که انسان را به قله می کشاند جای خود را به خواب آلودگی و خستگی و بی حوصلگی و نرسیدن و فرود میدهد به فکر بازگشتن بیافتند....
ادامه دارد...
انجمن پزشکی کوهستان ایران
?? کوه همیشه مهربان نیست
گاهی نرفتن به کوه خودش یک صعود درونی ست
به عنوان یک کوهنورد مبتدی، این مدت حواسم به ارتفاع قله ها و مارک و رنگ تجهیزات و وسائل و لباس های کوهنوردی بود و متاسفانه ده ها کوهنورد تاکنون علیرغم اینکه قبلا اعلام شده بود که وضعیت و شرایط برای کوهنوردی مناسب نیست، اما رفتند و جان شان را از دست دادند و همه را در اندوه و بهت و ناراحتی عمیقی فرو بردند.
من این مدت کوتاه متوجه شدم که کوه واقعا وسوسه برانگیز است و اگر انسان حواسش نباشد و عقلانیت حاکم نباشد جان شیرینش را از دست خواهد داد. چه بسا اگر کوهنوردانی که در کوهستان جان شان را از دست دادند، کمی بیشتر صبر می کردند و صبور تر بودند کوه های بیشتری را فتح می کردند. از حوادث کوهنوردی یاد گرفتم که مثل خود کوه صبورتر باشم و عجله ای نداشته باشم.
به قول ولفگانگ گولیچ یکی از کوهنوردان مشهور: "مهمترین عضله یک کوهنورد مغز اوست!" یاد گرفتم وقت هایی که شرایط برای کوهنوردی مناسب نیست همانند یک عاشق آشفته و پریشان نگذارم که قلبم تصمیم بگیرد و نسنجیده به سوی کوه رهسپار شوم و در این شرایط به حرف های دلسوزانه عقل و خرد بیشتر گوش دهم.
ادوارد ویمپر می گوید: "کوهنوردی هم جرأت می خواهد و هم جسارت اما فاصله ی میان جسارت و حماقت به اندازه یک تار موست". یاد گرفتم که کوه ها هم همانند انسان ها گاهی عصبانی می شوند و همیشه مهربان نیستند و باز هم به قول یکی دیگر از بزرگان و پیشکسوتان کوهنوردی: "صعود نکردن هم قسمتی از فرایند صعود است".
یاد گرفتم که گاهی نرفتن به کوه خودش یک نوع صعود درونی! و موفقیت لحاظ می شود. یاد گرفتم که در ادامه راه و مسیر کوهنوردی، بیشتر گوش به فرمان مربیان و پیشکسوتان و متخصصین این رشته باشم ..
✍️دل نوشته ای زیبا از استاد و مربی:
پیشکسوت کوهنوردی
جناب آقای حسین نعمتیان بزرگوار...
دوستان عزیز پیام نومیدی سر نمیدهم .
دماوند از دست رفته و
چیزی از اصالت و زیبائیش باقی نیست
واقعیتی تلخ است .
فضای مجازی ویرانگر
کوه و کوهنوردی را آلوده تبلیغ و تقلید کرده و چیزی جلو دار
آن نیست .
قطعا'' بدان اگر فضای مجازی نبود و یا حداقل این شکلی که
ایرانیان از آن استفاده
میکنند نبود دماوند هم
نجات پیدا کرده و خلوت میشد .
کار از آموزش در کلاسها گذشته و آموزش دهنده هم مشکل دارد .
راه و روش و شخصیت مربیان هم
از دست رفته !!!
باید بحال کوه و کوهنوردی گریست و
تاسف از دست رفتن
فرهنگ ناب کوهنوردی
را خورد .
خانه از پایبست ویران است و خواجه در فکر
نقش ایوان .
مگر در همین فضای مجازی هشدار و پند و
تذکر و نصیحت کم گفته میشود .
پس حاصلش چیست ؟
هیچ .
باز هم باید گفت :
خانه از پایبست ویران
است و بس .
دوستت دارم .
ماندگار باشید .
?️ به کجا چنین شتابان ⁉️
گلهای کوهنوردی ما یکی، یکی پرپر میشوند❗️
و این قصه درد را پایانی نیست.
مرثیه پشت مرثیه ...
و غم و رنج پدر و مادرها
اندوه بیپایان برادر و خواهرها
و ناله دردآور خانوادههای داغدار
کوهنوردی، احتیاط است، و احتیاط!
اغلب این عزیزان کوهنوردانی قابل بودند و با تجربه!
چه کنیم گاهی شاید، فراموشمان میشود،
شاید مسخ میشویم،
که در کوهنوردی اولین اشتباه میتواند، آخرین باشد!
مواظب باشیم! خانوادهها دیگر تحمل این همه رنج و عذاب را ندارند!
این چه رسم کوهنوردی است ⁉️
کمی اندیشه و بازنگری در شیوه .....
با کولهباری از احتیاط و هوشیاری ......
کوهنوردی، ورزش انسانسازی است، نه انسانکشی!
سروهای کوهستان
منبع : انجمن پزشکی کوهستان ایران
?️ فرودهای پر حادثه:
در این لحظات سخت و آزار دهنده که هیچ کاری هم از دستمان بر نمی آید شاید به استناد سخن حضرت مولانا کوشش بیهوده به از خفتگی باشد.
بیشتر اسیبهای کوهنوردی هنگام فرود اتفاق می افتد بعضی از منابع به بیش از 80% اشاره کرده اند. تجربیات ما از حوادث سالهای اخیر کوهنوردی و همیالیانوردی هم همین مسئله را نشان میدهد، چه در کوهنوردان آماتور و چه در کوهنوردان حرفه ای که نمونه های بسیاری را نیز میتوان نام برد. (دکتر بهالو، لیلا اسفندیاری و...).
ولی براستی چرا فرود حتی برای کوهنوردان حرفه ای و توانمند هم آبستن حادثه است؟
1- سبکبار بودن
بسیاری از کوهنوردان برای اینکه فشار کمتری را هنگام صعود به قله تحمل کنند و یا بتوانند سرعت حرکت بیشتری داشته باشند و یا گاه ضعف و ناآمادگی خود را بپوشانند با کوله باری سبک بدون به همراه بردن حداقل امکانات اقدام به صعود بخصوص از کمپ های آخر و یا در صعود های یکروزه میکنند. این افراد بنا را بر این میگزارند که در مسیر هیچ اتفاق غیر منتظره ای رخ نخواهد داد. هوا خراب نخواهد شد، راه را گم نخواهند کرد، اتفاقی برای کسی نخواهد افتاد و ... و این یعنی سپردن سلامت و جان خود به احتمالات و قضا و قدر.
بسیاری از این کوهنوردان به راحتی صعود می کنند و باز میگردند اما اگر کوچکترین تغییری ایجاد شود: راهی به خطا رفته شود، بادی بوزد، برفی ببارد، مهی جلوی دید را بگیرد (که بسیار هم پیش می آید ) آنگاه ...
برای نمونه میتوان به حادثه دماوند برای تیم کوهنوردی هرمزگان و یا حادثه کل جنو نام برد که نبود اندک وسایل شب مانی، کمی آب و غذا باعث شد تا شب مانی ساده به فاجعه ای بزرگ بینجامد.
2- اعتماد به هوشیار ماندن هنگام بازگشت:
بسیاری از کوهنوردان هنگام برنامه ریزی برای بازگشت به توانمندیهای خود در حالت عادی تکیه میکنند توانایی هایی چون: قدرت بدنی، توان مسیر خوانی، توان نقشه خوانی، تجربه کوهنوردی و... در حالیکه بخصوص در ارتفاع در صعودهای سنگین در آب و هوای سرد و مخصوصا در هیمالیا به هیچ عنوان کوهنوردان نباید به هوشیاری و توان ذهنی و در نتیجه قدرت بدنی خود هنگام بازگشت اعتماد کنند.
زیرا به دلایل متفاوت هوشیاری و توان ذهنی انسان در ارتفاعات بلند و در صعودهای سنگین به شدت کاهش یافته و تخریب میشود. آثار ارتفاع بخصوص در منطقه مرگ، طولانی شدن ماندن در ارتفاع، سرما و هیپوترمی و عوارض آن، کمبود آب بدن ناشی از تعریق و فعالیت سنگین، کاهش شدید انرژی ناشی از فعالیت و بی اشتهایی و اشکالات تغذیه ای در برنامه ها که معمولا پیش می آید و تخلیه انرژی عواملی هستند که هر کدام به تنهایی برای از بین بردن هوشیاری انسان کافی هستند، حال اینکه در کوهستان و بخصوص در ارتفاعات بلند معمولا همه همراه هم میباشند و بخصوص آسیبهای ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن و سرما و هیپوترمی به شدت باعث اختلال در قضاوت و زوال عقل و هوشیاری میشود.
نگاه انسان نه تنها نمیتواند از توانمندیهای خود بهره ببرد بلکه حتی نمیتواند در شریط خاص و حتی عادی قضاوت درستی داشته باشد. هرچه زمان صعود بیشتر شود هرچه به ساعات پایانی روز نزدیک شویم این مشکل بیشتر و حاد تر میشود و در نتیجه در هنگام فرود که معمولا پایان روز و پایان صعود است بسیار بیشتر به چشم می آید. باید به خاطر داشت که هوشیاری انسان در پایان یک صعود سنگین در باز گشت از هیمالیا نمیتواند چندان قابل اعتماد باشد.
3- اشتباه در مسیر خوانی:
آنچه انسان از طبیعت هنگام صعود می بیند با آنچه هنگام فرود دیده میشود بسیار متفاوت است. به این علت گفته میشود در صعود همیشه پس از چند گام، برگردید به پشت سر بنگرید و مسیر بازگشت را با خود مرور کنید. کوهنورد موفق کسی است که فرودش را از اولین لحظه صعود آغاز کند و در تمام مسیر حتی یک لحظه از اندیشیدن به بازگشت غافل نشود. بسیاری از دو راهی ها، پرتگاه ها، پستی و بلندیها و... هنگام بازگشت است که دیده میشوند و اگر در راه صعود ارزیابی نشده باشند می توانند مشکلات بسیار به بار آورند.
4- صعود تا آخرین نفس تا آخرین لحظه:
لذت رسیدن به قله، تلاش برای هدر نرفتن زحمات انسان، فکر کردن به عواقب و حرف و حدیث های صعود نکردن، همه و همه باعث میشود که گاه کوهنوردان دل به دریا بزنند و تمام داشته هایشان را در راه صعود و رسیدن به قله صرف کنند و آنگاه هنگام بازگشت با توجه به خطرات پیش گفت در پایان صعود و در پایان روز، خسته و با هوشیاری کمتر از حد طبیعی وقتی که دیگر آن نیروی عظیم که انسان را به قله می کشاند جای خود را به خواب آلودگی و خستگی و بی حوصلگی و نرسیدن و فرود میدهد به فکر بازگشتن بیافتند....
ادامه دارد...
انجمن پزشکی کوهستان ایران
ترس از ارتفاع یا "Acrophobia":
شاید شما هم با افرادی روبرو شده باشید که هنگام صعود، دست به سنگ شدن و یا حتی فرود دچار اضطراب و تشویش فراوان شده و در بدترین حالت حتی دیگر قادر به ادامه حرکت در مسیر نیستند.
این وضعیت ناشی از بروز عارضهای است که در اصطلاح ترس از ارتفاع نام دارد و مانع از این میشود تا شخص بتواند در برخی ورزشها مانند سنگنوردی، کوهنوردی و حتی بعضی مشاغل فعالیت کند، ترس از ارتفاع چیست و آیا قابل درمان و مقابله است؟
? تعریف
ترس بیش از حد و غیرمعمول از ارتفاع، "آکروفوبیا" نام دارد.
این عارضه میتواند موجب بروز حملات عصبی و البته دوری فرد از انجام برخی ورزشها و یا مشاغل شود. از نشانههای بروز و وجود چنین حالتی در فرد میتوان به تنگی نفس، بینظمی ضربان قلب، تعریق زیاد و تهوع اشاره داشت.
❌ یکی از خطرات موجود برای این افراد حمله عصبی ناگهانی در حالی است که در ارتفاع قرار دارند؛ در برخی از این افراد حالتی ایجاد میشود که تمایل به پرت کردن خود از ارتفاع پیدا میکنند که البته این حالت هیچ ارتباطی با خودکشی ندارد.
? درمان
برای درمان آکروفویبا یا ترس از ارتفاع راهکارهای متفاوتی از جمله رفتار درمانی، مواجهه با واقعیت، و حتی درمان دارویی وجود دارد.
اساس درمان بر این مبنا قرار دارد که ترس از ارتفاع بر مبنای "پاسخ به موقعیت" شکل میگیرد و همانطور که شما میآموزید که در موقعیت خاص پاسخی خاص ارائه کنید، به همان شکل هم میتوانید این آموختن را به فراموشی بسپارید.
همچنین یک درمانگر میتواند به شخص دچار این عارضه نحوه و چگونگی مدیریت ترس در لحظه را بیاموزد.
این شیوه شامل یادگیری و آموختن رفتارهایی که موجب ایجاد هیجان و اضطراب میشود، آموختن راههای افزایش اعتماد بنفس و مهارتهای رفتاری و در نهایت پیاده کردن این آموزهها در مواجهه با موقعیتهای حقیقی است.
✔️ روش دیگری که برای درمان این عارضه بکار میرود استفاده از تکنیکهای "کاهش حساسیت" است.
به این معنی که ابتدا شخص برخی از تکنیک های آرامش "relaxation" شامل تنفس صحیح، شل کردن عضلات و گفتگوی درونی با خود را فرا میگیرد، سپس میآموزد که چگونه ترس را به اجزای آن تقسیم کند و در نهایت و بصورت تدریجی در مواجه با موقعیتهای عملی این تکنیکها را بکار میبندد.
نتایچ تحقیقات بیانگر این نکته بودهاند که بیش از 75% ترسها از این طریق درمان شدهاند.
درمانهای دارویی برای مقابله با اضطراب و هیجان نیز در مورد این عارضه بکار برده میشوند، هرچند که این درمانها مشکل فرد را بصورت ریشهای و اصولی برطرف نخواهند کرد.
ترجمه: پویا سلیمانی
کوهنوردی؛ ورزشی برای تمام سنین:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: یوایچیرو میورا، کوهنورد و اسکیباز ۸۶ ساله ژاپنی قصد دارد به قله آکونکاگوآ (بلندترین قله آمریکای جنوبی) صعود و از آنجا اسکی کند.
این در حالی است که میورا از ضربان نامنظم قلب رنج میبرد و برای تطبیق با تغییرات فشار و دمای هوا در مراحل مختلف صعود به برنامه ریزی بسیار دقیق و زمان بیشتری نیاز دارد.
میورا در سال ۱۹۷۰ از ارتفاع ۸۰۰۰ متری، از روی کوه اورست اسکی کرد. وی همچنین تا سال ۱۹۸۵ بلندترین قلههای هفت قاره جهان را اسکی کرده بود. او در ۷۰ سالگی، ۷۵ سالگی و ۸۰ سالگی کوه اورست را درنوردید و از این حیث رکورددار است.
شش کوهنورد دیگر که سابقه قله اورست را دارند میورا را همراهی خواهند کرد.
انجمن پزشکی کوهستان ایران
علت عمده حوادث کوهنوردی در ایران:
آمار بالای حوادث کوهستان در کشور ما عمدتا ناشی از روش های نادرست کوهنوردی و عوامل انسانی و غیر طبیعی است.
مطالبی که به اختصار توضیح داده می شود، حاصل تجربیات نیروهای امداد و نجات در مواجهه با این حوادث و توصیه آنها به کوهنوردان عزیز است.
1⃣ نداشتن شرایط ایمنی از قبيل تجهیزات و بی توجهی به شرایط جوی کوهستان خصوصا در پاییز و زمستان
2⃣ یادمان باشد، تعداد زیادی از حوادث کوهستان مربوط به حرفه ای هاست.
علت این موضوع ناشی از اطمینان خاطر آنها و درصد بالای ریسک در صعود های این افراد است.
3⃣ زمان را مدیریت کنید، و وقت کافی برای حوادث احتمالی و پیش بینی نشده در نظر بگیرید.
4⃣ دست از ماجراجویی و قهرمان بازی بردارید و بدنبال کسب رکورد و خود نمایی نباشید.
5⃣ برخی از حوادث کوهستان ناشی از این بوده که افراد بدنبال کشف مناطق و قلل بکر بوده اند و ادای کريستف کلمب را در آورده و سپس با مشکل مواجه شده اند.
6⃣ ارسال لوکیشن را حتما یاد بگیرد و اگر ندارید الان آن را دانلود کنید.
اطلاع دقیق از محل حادثه و دسترسی هر چه زودتر نیروهای امداد و نجات می تواند جان کسی را نجات دهد.
7⃣ مکان و زمان صعود گروه را به اطلاع دیگران برسانید و هرگز انفرادی صعود نکنید.
8⃣ آموزش های بقا در کوهستان را بخوبی فرا بگیرید و تجهیزات و لباس کافی برای شرایط اضطراری را همراه داشته باشید.
9⃣ کمک های اولیه را برای مواقع مصدومیت و حمل مصدوم یاد بگیرید.
مبادا مصدومی را که شکستگی ستون فقرات دارد، یا شرایط حادی دارد را به اشتباه جابجا نمایید .
? با کوهستان دوست باشید قوانین آن را یاد گرفته و دست از غرور و خود بزرگ بینی بردارید.
شرايط کوهستان شوخی بردار نیست!
ارسالی از غلامرضا سلحشور
@irmma
ریزش سنگ در مسیرهای پرشیب عامل بسیاری از حوادث در کوهنوردی:
در شیب های تند که احتمال ریزش سنگ وجود دارد حتما موارد ذیل را رعایت نمایید
۱- در گروههای کوچک و نزدیک به هم حرکت کنید به شکلی که بتوانید یکدیگر را مشاهده و حمایت کنید.
۲- از عبور از مسیرهای ناپایدار و گرفتن سنگهای نامطمئن اجتناب کنید زیرا خطر بیرون آمدن آنها بسیار است.
۳- از قرار گیری در زیر پای سایر افراد در چنین مسیرهایی اجتناب کنید. اجازه دهید سایرین مسیر را طی کنند و بعد از بخش نامطمئن گذر نمائید.
۴- زمانیکه فرد یا گروهی پائین تر از شما در حال گذر از مسیر است سعی کنید تا عبور کامل آنها متوقف شوید و اگر احیانن سنگی از زیر پایتان رها شد با صدای بلند فریاد بزنید: سنگ
۵- گیره ها را پیش از وارد کردن وزن امتحان کنید. بر روی آنها به سمت پائین و نه بیرون وزن بیاورید.
۶- از فرود و یا صعود بخشهایی که ناپایدار هستند و نیاز به کشیدن طناب بر روی آنها احساس می شود اجتناب کنید.
۷- سعی کنید مسیر را از خط الراسها پیمایش کنید و از رفتن به عمق به امید یافتن راه دوری کنید.
۸- صعود را صبح زود آغاز کنید و از مسیرهای ناپایدار زمانی که با یخ پوشیده و استوار شده اند گذر کنید.
۹- در صورت سقوط سنگ از بالا به دنبال سرپناهی همچون کلاهکها بگردید و از مناطق پرخطر با سرعت عبور نمائید.
۱۰- حتما از کلاه ایمنی استفاده کنید
آیا مي توان كوهنورد بود و از کوهستان لذت برد:
می توان در راه قله ( در کشاکش رفتن یا نرفتن ) مبانی عشق را مرور کرد .
می توان نقشه خوانی آموخت و پیوسته راه در خور و درست تر را باز شناخت .
می توان باد گیری پوشید تا آنچه نباید در تن آدمی راه نیابد .
می توان در تاریکی غار (( خود )) را ندید .
می توان در صعود کلاهک ٬ شکوه نیروهای نهان آدمی را به چشم دید .
می توان کوشید که شب سردی را بدون کیسه خواب به خواب غفلت فرو نرفت .
می توان بر یالها با یاران سرودهایی خواند .
می توان در برابر پناهگاه ها ایستاد و تجسم احساس مسئولیت در برابر آیندگان را به چشم دید .
می توان از پا نهادن بر موری پرهیخت .
می توان از برکندن و بردن گلی زیبا هم پرهیخت ٬ میتوان آن را بو یید و یا تنها تماشا کرد .
می توان زخم دوست را بست .
می توان آب قمقمه را تقسیم کرد .
می توان نیم تنه خود را به رفیق داد .
می توان واپسین نفسهای زندگی را نیز در جستجوی نخ بهمن همنورد کشید .
می توان ــ در برنامه ــ چادری پر از مهر و صمیمیت کرد .
می توان با طناب به هم پیوست .
می توان با گره دو سر طناب ٬ دولا پیوندها را محکم تر کرد .
می توان به حمایت ایستاد.
می توان به حمایتچی اطمینان کرد .
می توان به هنگام سنگنوردی گیره گرفت ٬ خود را بالا کشید .
می توان به هنگام کوهپیمایی نیازهای خود را به کوله ای محدود کرد .
می توان آموخت توشه برداشتن را و هم بار خویش بر پشت خویش بودن را .
می توان چشید ٬ آن کس که بیشتر آب می نوشد ٬ بیشتر گرسنگی خواهد کرد .
می توان از شلاق طوفان نهراسید .
می توان در گروه حمله جنگیدن را آموخت .
می توان در گروه نجات بی پروا خود را به آب و آتش زد .
می توان در گروه پشتیبانی ایثار کرد .
می توان در گروه تدارکات بی سر و صدا نیاز دیگران را بر آورده ساخت .
می توان کوشید تا سنگی بر سری فرو نغلتد .
و می توان هنگام فرو غلتیدن سنگ با فریادی به هنگام و به جا مردم فرو دست را
با خبر کرد که(( آی سنگ )) .
می توان شقایقها را تنها تماشا کرد و شاید هم بویید ٬ اما هرگز نچید و گذشت .
می توان بر روی اهل راه لبخند زد .
می توان دست همنورد را فشرد
میتوان گفت(( سلام ))٬ می توان گفت :
(( نخسته یاران! ))
می توان گفت: "سلامت باشید".
از کانال عاشقان کوه و طبیعت
dghlarnaghmasi
باقوانین حقوقی در عرصه ورزش
کوهنوردی آشنا شویم !
طرح سوال: اگر يك فرد در زمان انجام یک مسئوليت، از قبيل راهنمايي تيم يا تهيه تداركات برنامه، تصميم اشتباهي اتخاذ كند يا عمل اشتباهي مرتكب شود و عامل بروز يك حادثه منجر به صدمات جاني باشد چه مسئوليتي از لحاظ قانوني متوجه او ميشود؟
قبل از وارد شدن به بحث، لازم ميدانم يادآوري كنم كه اصولا وقتي از مسئوليتها صحبت ميكنيم و بهويژه مسئوليتهاي كيفري، ممكن است اين مقوله موجب ترسانده شدن افراد از قبول مسئوليت در تيم گردد در حاليكه بايد يادآوري كنيم كه در انجام كارهايي مثل رانندگي هم هر آن احتمال بروز حادثه و درنتيجه ايجاد مسئوليت كيفري وجود دارد و اين امر مانع از رغبت افراد به انجام آن كارها نميشود، برعكس آگاهي از قوانين به ما اعتماد بهنفس بيشتري براي حركت ميدهد.
و اصولا ما دوست داريم و نيازمند آن هستيم كه بدانيم با قبول يك سمت در يك برنامه كوهنوردي، دامنه مسئوليت ما تا كجا كشيده ميشود؟
اما براي رسيدن به پاسخ اين سوال قادر به ارايه يك جواب كلي و قطعي نيستيم. چرا كه بررسي مسئوليت كيفري افراد در يك حادثه نياز به بررسي ميزان تاثير او در شكلگيري آن حادثه دارد.
طبق قانون مجازات اسلامي خسارات ناشي از يك حادثه ورزشي جرم محسوب نميشود به شرط اينكه اين حادثه ناشي از تخلف از مقررات آن ورزش نباشد. بند سوم ماده 59
در اينجا يك مساله مهم مطرح ميشود. اين كه چگونه ميتوانيم عملكرد يك عضو تيم را خارج از مقررات ورزش كوهنوردي تلقي كنيم در حاليكه در اين ورزش نسبت به ورزشهاي ديگر كمتر امكان تدوين مقررات معين وجود دارد.
براي حل اين مساله ابتدا حوادث كوهنوردي را به دو گروه عمده تقسيم ميكنيم:
1- حوادثي كه با دخالت مستقيم يك فرد در لحظه وقوع آن حادثه، اتفاق افتاده باشد. بهنحوي كه اگر آن فرد آن عمل را بهطور مستقيم و در آن لحظه مرتكب نميشد آن حادثه نيز به وقوع نميپيوست.
اين دسته از حوادث از لحاظ ميزان مسئوليت افراد در ارتكاب عمل، خود به دو گروه تقسيم ميشوند:
الف- حوادثي كه با دخالت مستقيم فرد در لحظه حادثه و در اثر قصور و تخلف او از مقررات ورزشي به وقوع پيوستهاند.
ب- حوادثي كه با دخالت مستقيم فرد در لحظه حادثه و بدون قصور و تخلف او از مقررات ورزشي به وقوع پيوستهاند.
به عنوان مثال يك نفر حمايتكننده با بيدقتي خود موجب سقوط نفر صعودكننده خود ميشود. يعني سقوط نفر ارتباط مستقيم با عمل حمايتكننده دارد.
از آنجايي كه وي با تخطي از مقررات ورزش كوهنوردي كه دقت در حمايت و رعايت اصول آن است و بهطور مستقيم موجب حادثه شده، مجرم شناخته ميشود.
در مقابل اگر حمايتكننده در اثر سقوط سنگ يا هر عامل بيروني ديگر، حمايت را بدون اراده خود رها كند به علت بيتقصيري در وقوع حادثه، مسئوليتي هم متوجه او نيست.
با اندك بررسي حوادثي كه ناشي از عملكرد مستقيم افراد در لحظه وقوع حادثه است پي ميبريم كه در اكثر آنها قصور از مقررات ورزشي موجب حادثه ميشود.
2-حوادثي كه با دخالت غيرمستقيم يك فرد اتفاق افتاده باشد.
كه اين دسته از حوادث نيز مثل دسته اول خود به دو گروه تقسيم ميشوند:
الف- حوادثي كه با دخالت غيرمستقيم يك فرد و در اثر تخلف او از مقررات اتفاق افتاده باشد.
ب- حوادثي كه با دخالت غيرمستقيم يك فرد و بدون تخلف او از مقررات اتفاق افتاده باشد.
به عنوان مثال، راهنماي يك تيم، مسير مشكلي را براي حركت انتخاب كند كه در حد توان نفرات آن تيم نباشد و موجب سقوط و حادثهديدگي آنها گردد.
اين تصميم راهنما در انتخاب مسير، هرچند عامل مستقيم در لحظه سقوط افراد تيم نيست اما به علت ارتباط سببيتي كه با حادثه دارد و به علت تاثير آن در وقوع حادثه، مورد بررسي قرار گرفته و با احراز اين امر كه راهنما از مقررات ورزش كوهنوردي در رابطه با مسئوليت محوله تخطي كرده مجرم شناخته ميشود.
اما در حوادثي كه با دخالت غيرمستقيم يك فرد و بدون قصور او اتفاق افتاده باشد مسئوليتي متوجه آن فرد نخواهد بود.
يعني در مثال بالا، اگر راهنما، تيم را از مسيري عبور دهد كه نسبت به توان ضعيفترين عضو گروه راحت و قابل عبور باشد، اما فردي از افراد تيم در اثر سهلانگاري خودش، سقوط كند مسئوليتي متوجه راهنما نخواهد بود.
زنده یاد مهری جعفری وکیل پایه یک دادگستری - نویسنده کتاب قانون در کوهستان
منبع : انجمن پزشکی کوهستان ایران
dghlarnaghmasi
فرازی از یک مقاله:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: بهار سال 1381 زمانی که جلال رابوکی از صعود یک روزه دماوند بازنگشته بود، در فصلنامه نوشتم:
"مگر میشود کوهی از تجربه به کوه برود و دیگر بازنگردد" و همین طور شد.
پاییز آن سال پیکر جلال را پس از ماه ها جستجو از درهی یخار پایین آوردند.
آن روز با دیدن تجهیزات جلال دریافتم که چگونه میشود کوهی از تجربه از کوه باز نگردد، همانطور که کوهی از تجهیزات برای کوهنورد فاقد تجربه و دانش استفاده از لوازم بی اثر است.
دوستی میگفت:
پنج "ت" طلایی در کوه نوردی تعیین کننده است:
• تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش)
• تجهیزات
• تمرین
• تغذیه
• تجربه
و به درستی بر این باور است که کوه نوردی اندوختهایست از پنج اصل که باید به فراست در طول زمان آموخت و هیچ راه میانبری برای آن متصور نیست.
آموزش و طی نمودن دوره های متنوع کوهنوردی امروزه اصل تفکیک ناپذیر این ورزش است و کوتاهی در آن جبران ناپذیر.
پله ها را باید با تمهید و تحمل طی کرد، هر پلهای را به دنبال پلهی دیگر به دور از مدرک طلبی و مدرک گرایی، تنها با تفکر ارتقاء توان علمی و عملی. باید دیوارهای خانه مان از مدرک خالی باشد و سلول سلول وجودمان طلبهی فراگیری و آموزش.
برای مبدل شدن به کوهنوردی سنجیده و فهیم تنها دست یافتن به درجات این پنج "ت" طلایی کافی نیست.
"ت" های دیگری هم وجود دارد که باید خود را به آن ها هم مجهز نماییم.
تعمق، تدبیر، تردید، تداوم، تامل، تعامل و از همه طلاییتر، ترس.
ترس همواره و همه جا یک نقطهی ضعف تلقی نمیشود، بلکه برخی مواقع نقطهی قوت و عقلانیت است.
از این که میترسید و به زبان میآوردی، شرمنده نباشید و خجالت نکشید
و به خود ببالید که شهامت بیانش را دارید، چرا که همه میترسند.
منبع: مجله کوه - شماره ۸۷
دکتر صالحی مقدم
هم هوایی در صعود به ارتفاعات بلند چگونه انجام می شود؟
انجمن پزشکی کوهستان ایران: در کوهنوردیاین جمله رایج است: هر کس در ارتفاع خوب بخورد و خوب بخوابد، خوب هم هوا شده است.
هر انسانی که قصد صعود به ارتفاعی بیش از ارتفاع محل زیست خود را دارد نیاز است تا ابتدا خود را از لحاظ آمادگی جسمانی به حدی مطلوب برساند.
بخشی از این افزایش آمادگی جسمانی تطابق با ارتفاع یا هم هوایی است.
ارتفاع زدگی عاملی نیست که تنها با صعود به ارتفاع بالاتر حادث شود, بلکه مهمترین امر در ارتفاع زدگی سرعت زیاد صعود به ارتفاع بالاتر, شدت بالای فعالیت و میزان زیاد حمل بار می باشد.
چگونه هم هوائی کنیم؟
آغاز هر صعودی باید همراه باشد با لمس ارتفاع بالاتر و بازگشت به کمپ پائینتر.
در واقع این شیوه تاییدی است بر اصل صعود به ارتفاع بالا، خواب در ارتفاع پايين.
این روند تا لمس آخرین کمپ باید ادامه یابد, یعنی لمس کمپ بالاتر, بازگشت برای شب مانی به کمپ پائین و مجددا روز بعد صعود برای شبمانی به کمپ بالاتر.
بدین شکل با لمس آخرین کمپ و بازگشت به کمپ اصلی پروسه هم هوایی به انتها خواهد رسید.
اینک پس از چند روز استراحت در کمپ اصلی و تغذیه بهتر می توانید با اتکال به وجود کمپهای بالاتر صعود نهایی را به شکل پله ای و کمپ به کمپ آغاز نمائید.
باید بدانیم هر ارتفاعی نیازمند هم هوایی اختصاصی است و برای رسیدن به هر کمپی می باید پروسه هم هوایی شامل لمس کمپ بالا, بازگشت به کمپ پائینتر و بعد صعود و شب مانی در کمپ بالاتر را اجرا کنیم.
مهمترین عاملی که ما را نیازمند هم هوایی می کند کمبود فشار سهمی اکسیژن در ارتفاع است. گرچه در هر هوايي و در هر ارتفاعي ميزان درصد اكسيژن (۲۱%) تغييري نمي كند اما تعداد مولكول هاي اكسيژن در هواي رقيق كمتر مي شود و در نتيجه بدن براي رفع نياز خود به اكسيژن, به تلاش بيشتري مي پردازد.
همین مسئله ساده توجیه گر نیاز بدن به تطابق با ارتفاع بالا است.
حال نخستین واکنش بدن در مقابله با این کمبود اکسیژن افزایش تعداد تنفسها به شکل ارادی یا غیر ارادی است,
نکته ای که بخصوص در یکی دو شب نخست اقامت در کمپ اصلی و بویژه هنگام خواب با آن مواجه خواهیم شد.
گرچه عوارض ارتفاع گاها تنها به همین مورد خلاصه نشده و علاوه بر افزایش تعداد تنفس شاهد:
بي اشتهايي،
تهوع و استفراغ,
خستگي و ضعف,
گيجي و سردرد,
بي خوابي (قطع و وصل تنفسي) ,
عدم تشخيص صحيح,
خواب هاي آشفته و … نیز خواهیم بود.
به اصطلاح معروف: هر کس در ارتفاع خوب بخورد و خوب بخوابد, خوب هم هوا شده است.
چه کسانی همنورد نیستند ؟
هنموردان خوبم به این جمله فکر کنید چه کسانی نمی توانند همنورد مناسبی برای حضور در طبیعت و کوهستان باشند؟
کوهنوردان قدیمی بین خود جمله ی رایجی داشتند که می گفتند :
اگر با گروهی کوهنوردی رفتید که از ۱۰ نفر، ۷ نفر آموزش ندیده اند شما با جان خود بازی کرده اید.
یعنی آموزش ملاک کوهنوردی بوده و هست.
چرا که آموزش کوهنوردی ارتباط مستقیم با جان کوهنوردان دارد.
در یادداشت قبلی به موضوع " همنورد کیست؟" پرداخته شد.
در اینجا می خواهیم به چند مصداق بارز اشاره کنیم از کسانی که با حضورشان در تیم های کوهنوردی نه تنها باعث بروز مشکلاتی برای خود می شوند بلکه باعث ایجاد چالش و دردسر برای همراهان و تیم های امداد و نجات می شوند .کسانی که در ظاهر و پوششان ،لوازم و تجهیزاتی با برندهای کوهنوردی به چشم می خورد و با انتشار عکس هایی گول زننده در فضای مجازی، عنوان کوهنورد را جعل می کنند و در کمال تاسف با فراوانی زیاد شاهد حضورشان در کوهستان هستیم.
این مصداق ها عبارتند از:
۱. کسانی که خود را بی نیاز از آموزش های تخصصی کوهنوردی می دانند و معتقدند که این قبیل کارها فقط منبع درآمدی برای فدراسیون، باشگاهها و عده ای خاص می باشد.
۲. کسانی که احساس مسئولیت کمتری نسبت به دیگر همراهان خود دارند. مثلا با وجود مصدومیت فرد یا افرادی از گروه، با وجود اینکه توانایی لازم برای کمک دارند ولی بدون توجه به مشکل و صدمات جانی پیش آمده ، با بی تفاوتی به مسیر خودشان ادامه می دهند.
۳. کسانی که نسبت به برنامه ریزی و زمان بندی در نظر گرفته شده برای اجرای برنامه کوهنوردی، بی اهمیت هستند.
۴. کسانی که همراهان کم تجربه در پیمایش ها و صعودها را به تمسخر می گیرند و بر اساس توانایی جسمانی بالایی که دارند به دیگران فخر فروشی می کنند.
۵. کسانی که بدون داشتن دانش، تخصص و مهارت های لازم در زمینه کوهنوردی ، اطلاعات نادرست و غیر تخصصی به همراهان خود می دهند.(از خرید لوازم کوهنوردی گرفته تا مسائل فنی کوهنوردی).
۶. کسانی که با وجود مطلع بودن از نوع برنامه ، باز هم تجهیزات لازم اعم از فنی و غیر فنی را به همراه نمی آورند و موجب به دردسر افتادن تیم کوهنوردی می شوند.
۷. کسانی که آب و غذای کافی به همراه نمی آورد و از آذوقه ی همراهانش استفاده می کنند.
۸. کسانی که هنگام اجرای برنامه با رفتارها و یا اظهارات خودشان، موجب اختلال در برنامه ریزی سرپرستان گروه می شوند.
۹. کسانی که بیماری مزمن یا غیر مزمن خود را از سرپرستان گروه پنهان می کنند تا سرپرستان مانع حضور آن ها در برنامه ها نشوند و در برنامه هایی که متناسب با توانمندی آنان نیست حاضر شده در نتیجه، تمام همراهان را دچار دردسر می کنند (حتی مسائل روانشناختی از قبیل ترس مرضی از ارتفاع هم باید به اطلاع سرپرستان برسد).
۱۰. کسانی که بدون داشتن صلاحیت و گذراندن مراتب آموزشی و فنی در زمینه کوهنوردی و صرفا جهت کسب درآمد و سودجویی به عنوان سرپرست؛ اقدام به ایجاد گروههای کوهنوردی و جذب افراد مختلف می کنند. که به کرّات دیده شده که نه تنها افراد در این نوع گروه ها دچار مخاطرات جانی شده اند بلکه مسائل اخلاقی نیز برایشان به وجود آمده است.
۱۱. کسانی که اصرار دارند به صعود به هر قیمتی و در هر شرایطی .
۱۲. کسانی که به کوهستان، حیوانات و محیط زیست آسیب می زنند.
۱۳. کسانی که در حین اجرای برنامه ها از مواد مخدر و زایل کننده ی هوشیاری استفاده می کنند.
آیا به نظر شما می توان با هر شخصی و یا هر گروهی پای در کوهستان و طبیعت پر مخاطره گذاشت؟
کدام یک از موارد بالا را مشاهده و تجربه کرده اید؟
بیایید با اشتراک گذاشتن تجربیات خود در باب "چه کسانی همنورد نیستند ؟" گامی در جهت پیشگیری از حوادث کوهستان برداریم.
رحیمه سعیدی
عضو هیئت علمی انجمن پزشکی کوهستان ایران
مار و عقرب در کوهستان:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: "ایران از لحاظ گزش مار و عقرب رتبه دوم در جهان را دارد" !!!
?در این روزهای تعطیل و پرترافیک کوهنوردی و طبیعت گردی میدانستید یکی از خطرناکترین عقربهای جهان در ایران است. (عقرب جرار در خوزستان)پس ایمنی نسبت به مار و عقرب در سفر های طبیعت گردی (مخصوصا" در کویر) برای شما اولویت دارد.
?خطرناک ترین مار ایران که بیشترین گزشها و مرگ و میر توسط آن میباشد مار جعفری است. مارها طبق آمار بیشتر از زانو به پایین پاها و از آرنج به پایین دستها را نیش میزنند.
برای ایمنی از مارها چند نکته را باید رعایت کنید.
?مارها بیشتر در زیر بوته ها و سایه درختان استراحت می کنند پس هنگام کندن بوته ها و استراحت در سایه درختان اول محل را با دقت بررسی کنید.
?هر گاه صدایی مانند خش خش دائم شنیدید در جا بایستید. این صدا صدای مار جعفری است (صدای مخصوص مار جعفری است که از کشیدن فلس هایش روی هم ایجاد می شود)که دارد به شما هشدار می دهد که به آن نزدیک نشوید.پس از ایستادن به اطراف نگاه کنید و وقتی مار را دیدید عقب عقب رفته و از آن فاصله بگیرید.
?در اطراف چادر و کمپ خود میتوانید آب توتون و تنباکو و یا بنزین و خردل و ... بریزید تا باعث دور شدن مار ها از آن شود.
?سعی کنید از گِتر استفاده کنید. گِتر پارچه ای است که از کفش تا زانوی شما را می پوشاند و در صورت نیش زدن مار مانع نفوذ سم به بدن شما میشود.
?در هنگام عبور از بوته زار که علفها بلند هستند و زیر پایتان مشخص نیست در جلوی خود چوبی را مانند عصای نابینایان بزنید تا در صورت برخورد به مار و برگشت آن برای نیش زدن، به جای شما عصا را نیش بزند.
?شبها بیرون چادر نخوابید مارها جذب گرمای بدن شما شده و در کنار بدن شما می خوابند و با چرخش شما احساس ناامنی کرده و شاید نیشتان بزنند.( بارها برای شکار چیان اتفاق افتاده است)
?درب چادر و خودرو خود را در طبیعت ببندید تا مارها داخل آنهانشوند.
?وسایل و کوله خود را بیرون نگذارید تا مارها به داخل آن نرفته و پس از آن داخل خودرو و چادرتان نشوند.
?هرگاه جایی خواستید کمپ بزنید با هم و چند تایی بالا و پایین بپرید تا مار هایی که در اطراف هستند و لرزش را به خوبی حس می کنند ترسیده و به فواصل دور تر از شما بروند.
?وجود پرندگان شکاری و خارپشتها در اطراف کمپ شما باعث ایمنی نسبت به مارها خواهند شد. زیرا آنها شکار چیان مار هستند.
انجمن پزشکی کوهستان ایران
تغییر اقلیم و تغییر در رفتار حیات وحش/ طبیعت گردان، کشاورزان و دامداران مراقب مارگزیدگی باشند:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: با توجه به تغییرات اقلیمی، خشکسالی و خشکیدن بسیاری از چشمه ها،نهرها و زیاده روی در انحصار چشمه ها و احداث استخر و تخریب زیستگاه ها توسط انسان، شاهد تغییر در رفتار برخی حیوانات هستیم که می توان آن را بخشی از سیر تکامل سازگاری آنها با تغییرات اقلیمی برشمرد.
?از جمله این حیوانات #گرزه_مار از خانواده افعی و بومی زاگرس خصوصا منطقه اورامانات می باشد که اخیرا به دلیل از بین رفتن آبشخورهای طبیعی، در اطراف مناطق مسکونی و ییلاقات بیشتر از سالهای قبل دیده می شود.
?گرزه مارها ( در حالت عادی بیشتر از سایه بوته ها و سنگها ) و در میانه روز با پنهان شدن در کنار منابع آب از جمله چشمه ها،نهرها و (با توجه به محدود شدن این منابع طبیعی آب) در داخل منهول های محل استقرار شیرفلکه های خط انتقال آب دارای نشتی ، نقاط دچار شکستگی در خط لوله که گاها ماه ها مانند چشمه آب تراوش می کند و حوالی منبع های آب روستایی که دارای سرریز می باشند و حتئ آبشخورهای سیار که توسط دامدارها و عشایر در ییلاقات و چراگاه ها مستقر می شوند ضمن در امان ماندن از گرمای طاقت فرسا اقدام به کمین و شکار جانورانی از قبیل مارمولک،موش و برخی پرندگان کوچک می نماید
?هر چند گرزه مارها نیز مانند بیشتر مارها در مواجهه با انسان، فرار و ترک مکان را ترجیح می دهند اما نسبت به سایر مارها به ویژه در ساعات گرم روز جسورتر و تهاجمی تر می باشند.
?اکیدا توصیه می شود حین انجام کارهای کشاورزی، دامداری ،کوهپیمایی و گردش در عرصه های طبیعی از (کفش ساق بلند)پوتین استفاده نمایید.
?در صورت مواجهه با گرزه مار یا هر نوع مار دیگر از نزدیک شدن و تحریک آن جدا بپرهیزید، کشتن مارها باعث بر هم خوردن نظم طبیعت و ازدیاد آفاتی از جمله موشها می شود.
?در صورت گزیده شدن فرد توسط مار ابتدایی ترین کار حفظ خونسردی و تماس با اورژانس می باشد.
?طبق آخرین توصیه های سازمان جهانی بهداشت در مورد مارگزیدگی، برش محل گزش و تحریک به خونریزی با فشار و مکش زخم یک روش نادرست و منسوخ می باشد و بهترین راه رساندن مصدوم به مراکز درمانی در سریع ترین زمان ممکن می باشد.
?چنانچه در شرایطی هستید که میخواهید خودتان به مراکز درمانی مراجعه کنید تا حد امکان اجازه ندهید فرد مصدوم راه برود چرا که فعالیت بدنی باعث بالارفتن ضربان قلب و سرعت بخشیدن به گردش خون و انتشار زهر در بدن می شود.
?وقت خود را به بهانه کشتن مار و همراه بردن به مراکز درمانی تلف نکنید، با توجه به فراگیر بودن تلفن همراه هوشمند می توانید با احتیاط و حفظ فاصله ایمن از مار عکس بگیرید.
محمدیان: فعال محیط زیست و گردشگری
گرمازدگی در تابستان و راهکارهای جلوگیری از آن:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: راهکارهای مقابله با گرمازدگی:
۱. نوشیدن آب و مایعات
۲. جلوگیری از دی هیدراته شدن بدن در گرمای تابستان و هنگام فعالیتهای ورزشی
جلوگیری از گرمازدگی
۱- میدانیم دو سوم از بدن همه ما را آب تشکیل داده و به همین دلیل به آب مایه حیات میگویند،
زیرا در نبود آن بدن بسیاری از کارکردهای خود را از دست میدهد و حتی ممکن است در حالت شدید، منجر به مرگ فرد شود.
۲- آب در متعادل کردن دمای بدن، حرکت مفاصل، کارکرد مغز و... تاثیر زیادی دارد.
بدن بهصورت طبیعی از راههایی همچون عرق کردن و ادرار خود را سمزدایی میکند.
۳-زمانی که فرد به مدت طولانی در گرما قرار میگیرد ویا در حین ورزش کردن که میزان تعریق افزایش مییابد، سرعت از دست دادن آب از بدن بیشتر میشود، به همین دلیل میزان نیاز بدن به مصرف آب نیز افزایش مییابد؛ و چنانچه فرد به میزان کافی آب ننوشد ، بدن از حالت هیدراته به دهیدراته شدن ، که نه تنها سلامتی کلی بدن را به خطر میاندازد ،بلکه به مغز و تمام ارگانهای دیگر آسیب میرساند.
هنگام ورزش کردن بدن خود را هیدراته نگه دارید؛ حتما پیش از ورزش ، حین ورزش، و پس از ورزش آب بنوشید.
۴- سلولهای بدن ما دائما در حال تولید انرژی و گرما هستند.
این گرمای تولید شده بایستی به نحوی از بدن خارج شود.
دقیقا شبیه رادیاتور ماشین که وظیفه خنک کردن موتور ماشین را دارد.
اگر سیستم خنک کنندگی بدن درست کار نکند یا به هر دلیلی مانند افزایش دمای هوا و در معرض گرمای ممتد قرار گرفتن ، دچار اختلال شود ، منجر به گرمازدگی و آسیب های جدی برای بدن میشود.
۵- گرمازدگی از عوارضی است که به راحتی میتوان از آن جلوگیری کرد.
۶-نشانههای گرمازدگی :
بالا رفتن دمای بدن
ایجاد سردرد
حالت سرگیجه و منگی
بی اشتهایی و بدحالی
تشنگی شدید
تپش قلب
نفس های تند و کوتاه
عرق شدید و رنگ پریدگی
شل شدن شدید ماهیچه ها
.....
۷- برای پیشگیری از گرمازدگی :
پوشیدن لباس رنگ روشن
قرار نگرفتن طولانی مدت در نور آفتاب و عدم فعالیت در ساعات گرم
استفاده از کلاه
نوشیدن مایعات زیاد و نوشیدنی های طعم دار طبیعی (طعم دار کردن آب :
برشهایی از میوه ، یا گیاهان و سبزی های معطر ، را به آب اضافه کنید. )
شخص گرما زده را سریعا به محلی خنک و سایه ببرید ، یا با پوشاک و وسائلی که دارید سایه بان درست کنید.
با استفاده از زیرانداز و کوله پشتی جایی درست کنید که از زمین فاصله داشته باشد ، دمای سطح زمین خیلی بالاتر است و خود باعث تشدید گرمازدگی میشود.
آب فراوان به او خورانده و لباس های اضافی او را از بدن اش خارج کنید.
از طاهره افشاری
ویرایش از دکتر حمید مساعدیان
احتمال شیوع سویه جدید در ایران:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت نسبت به افزایش روند ابتلا به کرونا در کشور هشدار داد. محمدمهدی گویا اعلام کرد که در چند روز اخیر موارد ابتلا به کرونا و بستری ناشی از این بیماری در کشور افزایش پیدا کرده است. پیش از این هم خبرها از افزایش آمار ابتلا به کرونا در دو استان خوزستان و مازندران حکایت میکرد.
? گویا در همین خصوص به احتمال شیوع زیرسویه BA. ۵ اشاره کرد و گفت: پیش از این زیرسویههای BA. ۱ و BA. ۲ اُمیکرون در کشور شایع بود و در حال حاضر زیرسویه BA. ۵ نیز به دو زیرسویه قبل اضافه شده است.
? وزارت بهداشت از لزوم دریافت دز چهارم واکسن کرونا در تابستان خبر داده است.
? *هشیار باشیم با :
تکمیل واکسیناسیون + استفاده از ماسک به ویژه در مکانهای سر پوشیده و تراکم جمعیتی*
خصوصا در تجمعات کوهنوردی و در پناهگاهها
انجمن پزشکی کوهستان ایران
علت درد پهلو هنگام دویدن چیست؟
انجمن پزشکی کوهستان ایران: بعضی از کارشناسان عقیده دارند درد پهلو ناشی از انقباض و فشار دیافراگم است یعنی ظهور پدیده ای به نام ایسکمی یانرسیدن خون کافی به دیافراگم.
در حین دویدن فشار زیادی بر ماهیچه های شکمی وارد میشود و شما با تنفس سریع ششها را منبسط کرده و حجم ریهها را افزایش میدهید. این فشار دو طرفه از بالا و پایین روی دیافراگم، خون را از آن خارج میکند و دیافراگم دچار کمبود اکسیژن شده و در نهایت به دلیل انقباض عضلات گرفتگی دردناکی را به همراه دارد.
تئوری دیگری می گوید این دردها حاصل سوزش صفاق جداری شکم است. صفاق جداری غشایی است که دور شکم را فرا گرفته و وظیفهی حفاظت از ارگانهای داخلی شکم را برعهده دارد. علاوه بر دوندگان، بسکتبالیستها، شناگران، سوارکاران و دوچرخهسواران نیز دچار درد پهلو میشوند.
کوه گرام
انجمن پزشکی کوهستان ایران
قرص استازولامید (معروف به قرص ارتفاع):
انجمن پزشکی کوهستان ایران: به عنوان داروی پیشگیری از ارتفاع زدگی باید یک روز قبل از صعود شروع شود و تا رسیدن به ارتفاع مورد نظر می تواند ادامه داشته باشد.
?دوز پیشنهادی استازولامید برای پیشگیری از ارتفاع زدگی در بالغین 125 میلی گرم و دو بار در روز است. (افراد بالای 100 کیلو مقدار بیشتر تا 250 میلی گرم و دو بار در روز). استازولامید معمولا به صورت قرص های 250 میلی گرم در بازار ایران موجود است که باید در هر وعده نصف قرص (125 میلی گرم) مصرف شود.
⚠️نکته مهم:
مصرف قرص استازولامید با توجه به مکانیزم اثر، فقط برای پیشگیری از ارتفاع زدگی توصیه میشود. برای درمان شخص ارتفاع زده، بهترین توصیه توقف در ارتفاع مورد نظر و در صورت عدم بهبود، کاهش سریع ارتفاع است.
?تغذیه مناسب برای کاهش ارتفاع زدگی:
1- در حین فعالیت شدید مصرف آب به میزان ۱۰۰۰ الی ۷۵۰ سی سی در ساعت توصیه می شود.
2- در ارتفاعات بالا مصرف آب لیمو یا لیمو ترش می تواند از میزان ارتفاع زدگی بکاهد.
3- در هوای گرم و تعریق شدید باید نمک نیز به آب آشامیدنی افزوده شود.
4- مصرف انجیر خشک، کشمش، آلو خشک و خرما در حین صعود مفید است.
5- مصرف نوشابه ورزشی به میزان ۲۵۰ سی سی هر ۲۰ دقیقه در حین صعود دشوار و در هوای گرم و هر ۱ ساعت در صعود معمولی توصیه می شود.
⚠️علائم ارتفاع زدگی:
مهمترین علائم ارتفاع زدگی عبارتند از: سردرد شدید، حالت تهوع، کاهش تمرکز حواس، احساس خواب آلودگی، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس و … در اثر افزایش علائم ارتفاع زدگی شخص از ادامه مسیر بازمانده و سریعا باید ارتفاع کم کند. اگر عدم تعادل و تلوتلو خوردن در شخص مشاهده شد باید در همان ارتفاع توقف نماید و در صورتی که بهبود مشاهده نشد سریعا ارتفاع کم کند.
⚠️مشکل خواب در ارتفاع:
برخی از کوهنوردان از سردرد و عدم خواب راحت در ارتفاع شکایت دارند.
پزشکی کوهستان: توصیه می شود که در شبمانی کوه از داروهای خواب آور و مخدر مثل دیازپام استفاده نشود زیرا:
1- انسان را مستعد به ارتفاع زدگی و سرمازدگی می کند
2- باعث اختلال در هوشیاری افراد می شود.
استفاده از قرص استازولامید با کاهش اثرات ارتفاع زدگی موجب کاهش سردرد و همچنین خواب راحت تر در ارتفاع می شود.
✅ به خاطر بسپاریم اولین، اصولیترین و ایمنترین راه در پیشگیری از بیماریهای ارتفاع صعود آهسته و مرحله به مرحله است و هیچ تمرین یا دارویی جای این کار را نخواهد گرفت. گرچه کوهنوردی مداوم؛ تمرینهای مستمر؛ پرهیز از افزایش ارتفاع ناگهانی و سریع نیز در پیشگیری از بیماریهای ارتفاع بسیار اثربخش است.
ارتفاع زدگی چیست؟
انجمن پزشکی کوهستان ایران: بیماری ارتفاع به گروهی از سندرمها اطلاق می شود که در نتیجه اثر مستقیم کاهش فشار بارومتریک و غلظت اکسیژن هوا در ارتفاعات بالا ایجاد می شود. چرا که در فشار کمتر، تراکم هوا کمتر می شود و به همین دلیل در ازای یک نفس اکسیژن کمتری وارد بدن فرد شده و در نهایت هیپوکسی (کاهش اکسیژن بافتی) به وجود می آید.
?در این حالت علائم ارتفاع زدگی از جمله: سردرد شدید، احساس خستگی و کرختی و عدم تمرکز حواس در شخص بروز کرده و با شدت آن، فرد از ادامه صعود باز مانده و باید ارتفاع کم کند.
〽️در ایران ارتفاع زدگی برای کوهنوردان بیشتر در سه قله مرتفع: سبلان (4811 متر)، علم کوه (4850 متر) و به ویژه دماوند (5670 متر) مطرح بوده و ارتفاق
?علائم ارتفاع زدگی:
مهمترین علائم ارتفاع زدگی عبارتند از: سردرد شدید، حالت تهوع، کاهش تمرکز حواس، احساس خواب آلودگی، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس و … در اثر افزایش علائم ارتفاع زدگی شخص از ادامه مسیر بازمانده و سریعا باید ارتفاع کم کند. اگر عدم تعادل و تلوتلو خوردن در شخص مشاهده شد باید در همان ارتفاع توقف نماید و در صورتی که بهبود مشاهده نشد سریعا ارتفاع کم کند.
?پیشگیری از ارتفاع زدگی:
1- صعود تدریجی و هم هوایی:
صعود تدریجی بهترین و بی خطرترین روش پیشگیری از بیماری ارتفاع است و کمک می کند تا بدن فرصت کافی برای هم هوایی را داشته باشد. اگر احتمال ارتفاع زدگی می دهید، پیشنهاد می شود که از محل کمپ در شب اول حدود 300 متر به بالا صعود کرده و مجدد به کمپ برگردید و بخوابید. (هم هوایی)
2- تغذیه:
مصرف غذاهای پر کربوهیدرات و کم چربی و نوشیدن مایعات به حد کافی از خطر ارتفاع زدگی جلوگیری می کند.
3- استفاده از قرص استازولامید:
برای جلوگیری از عوارض ارتفاع زدگی استفاده از قرص استازولامید (معروف به قرص ارتفاع) توصیه میشود. دوز توصیه شده جهت پیشگیری، در بالغین ۱۲۵ میلی گرم، دو بار در روز است که باید از روز قبل از صعود مصرف آنرا آغاز کرد.
این قرص برای شما بودن در ارتفاع بالاتر را شبیه سازی می کند. در واقع قرص استازولامید بدن شما را در شرایطی قرار می دهد که انگار در ارتفاع بالاتری از ارتفاع فعلی قرار گرفته اید. اثرات جانبی استازولامید معمولا به خوبی تحمل می شوند. از جمله این عوارض بی حسی دور دهان و نوک انگشتان، افزایش دفعات ادرار، تغییر در مزه نوشیدنی های گازدار است. فرد در هنگام مصرف نوشیدنیهای گازدار مزه فلزی در دهانش احساس می کند.
انجمن پزشکی کوهستان ایران