""چگونه از تاول زدن پای خود جلوگیری کنیم""

مطمئن شوید کفشی که میپوشید فیت و اندازه پای شماست.

بر روی پوست جاهایی که احساس میکنید ممکن است تاول بزند چسب بزنید. چسب به عنوان یک پوست دوم پوست اصلی شما را حفاظت میکند. برای اینکار میتوانید از چسب زینک اکسید پارچه ای استفاده کنید.
مراقب باشید که چسب در حین چسبیدن به پوست چروک بر ندارد و یا دو نوار چسب کنار هم روی یکدیگر نیفتند چون برجستگی های بوجود آمده خود میتواند موجب تاول شود

داخل کفش یا پوتین خود دست بکشید و مطمئن شوید سطح داخلی آن صاف و بدون برجستگی است

پوتین خیس خود را در کنار هیتر یا رادیاتور خشک نکنید. این کار موجب چروکیده شدن و تغییر شکل چرم آن میشود.

پای خود را خشک نگه دارید. پای مرطوب زودتر تاول میزند

کفش یا جوراب خیس را نپوشید
مرتبا جوراب های خود را عوض کنید و در صورت نیاز از پودر برای خشک نگه داشتن پا استفاده کنید

اگر پایتان زیاد تاول میزند سعی کنید دو جوراب روی هم بپوشید.

منبع : کانال رویدادهای طبیعت و کوه

از یخ زدگی و کاهش دمای بدن جلوگیری کنید.

علامات اولیه سرمازدگی شامل بی حسی یا داشتن حس سوزنی شدن است. اگر بی حسی ادامه یافت حتماً اقدامات اولیه را انجام بدید. علائم کاهش دمای بدن شامل خستگی، عدم هماهنگی، با لکنت زبان حرف زدن و لرزش شدید است. اگر به سرمازدگی و کاهش دمای بدن مشکوک شدید، فوراً به اورژانش مراجعه کنید

لباس های خیس را استفاده نکنید
لباس های خیس و عرق زده را خیلی سریع از بدن بیرون آورید تا باعث سرما و یا کاهش دمای بدن نشوند.
وضعیت هوا را بررسی کنید
به شرایط آب و هوایی توجه کنید. اگر هوای خیلی سرد است، ورزش در فضای بیرون می تواند خطرناک باشد. اگر هوا سرد و بارانی است گرم نگه داشتن بدن خیلی سخت خواهد بود.
خوشبختانه ما می توانیم از صدمات ماهیچه در ورزش در فصل سرما، جلوگیری کنیم

اگر به اندازه کافی لباس بپوشیم و قبل از ورزش اصلی، بدن رو گرم کنیم تا برای حرکات شدیدتر آماده باشد، مشکلی برایمان پیش نمی آید.

منبع : کانال رویدادهای طبیعت و کوه

شرایط ویژه خونرسانی در بدن کوهنوردان

آیا میدانستید کوهنوردان با حضور در ارتفاع با گردش خون متفاوتی مواجه هستند تولید گلبول قرمز خون در ارتفاعات بیشتر خواهد بود زندگی در قله ها و در ارتفاعات تغییرات اساسی در خونرسانی بدن ایجاد میکند که باعث تغییرات بیولوژیکی بنیادینی در بدن انسان خواهد شد شرایط زندگی در میان کوهها متفاوت است چون در این محیط ها اکسیژن کمتری وجود دارد وظیفه قلب برای تامین اکسیژن مورد نیاز بدن توسط خونرسانی به نواحی مختلف آن سنگین تر خواهد شد .
براساس گزارش ساینس، محققان برای اولین‌بار خون کوهنوردان را مورد بررسی قرار داده‌اند تا تغییراتی که در گلبول‌های قرمز خون در محیط‌های کم‌اکسیژن رخ می‌دهند را مشاهده کنند، و نتیجه نشان داد این تغییرات در عرض چند ساعت رخ می‌دهند.این یافته با باور قدیمی که می‌گوید بدن انسان در ارتفاع تولید گلبول‌های خونی جدید را آغاز و جایگزین قدیمی‌ها می‌کند تا اکسیژن بیشتری به ماهیچه‌ها و اندام‌های بدن برساند در تناقض است.این به آن معنی است که دانشمندان تاکنون فکر می‌کردند در بیس‌کمپ کوه اورست در نپال، جایی که اتمسفر تنها 53 درصد از اکسیژن موجود در هوا را نسبت به ارتفاع سطح دریا دارد، انسان به تدریج تولید گلبول‌های قرمز خونی جدید را آغاز می‌کند تا اکسیژن‌رسانی به بدن سریعتر شود.
به گفته رابرت راچ از دانشگاه کلرادو، این تفکر برای 50 سال در میان دانشمندان رواج داشت، اما شاید درمورد افرادی که در ارتفاعات زندگی می‌کنند صدق کند، نه افرادی که کوهنورد هستند و برای مدتی در ارتفاعات سکونت دارند و از آنجایی که بدن در هر ثانیه دو میلیون گلبول قرمز جدید تولید می‌کند، جایگزین کردن این حجم از گلبول‌ها در بدن کوهنوردان به چند هفته زمان نیاز دارد، پس چگونه کوهنوردان در ارتفاعات زنده باقی می‌مانند؟
یافته‌های جدید نشان می‌دهند حتی افراد عادی نیز در کمتر از چند روز می‌توانند خود را با شرایط جدید وفق دهند. برای بررسی این رویداد محققان آزمایشی ایجاد کردند تا در آن به بررسی تغییرات بیولوژیکی بنیادینی بپردازند که با افزایش ارتفاع در بدن انسان رخ می‌دهد.
در این آزمایش 21 انسان سالم،‌12 مرد و 9 زن 19 تا 23 ساله به کمپی در نزدیکی قله کوه چاکالتایا در بولیوی فرستاده شدند که ارتفاعی برابر 5260 متر دارد.
پیش از آغاز صعود، خون این افراد مورد آزمایش قرار گرفت و همچنین در چندین توقف در مسیر صعود نیز این آزمایش‌ها تکرار شدند و پس از رسیدن به مقصد و پایین آمدن تا ارتفاع 1525 متری در طول دوره‌ای هفت روزه نیز آزمایش‌های خون تکرار شدند.
پس از یک هفته استراحت افراد باری دیگر به ارتفاع 3.2 کیلومتری فرستاده شدند. داوطلبان اعلام کردند که صعود دوم برای آنها بسیار راحت‌تر از صعود اول بوده‌است. این به آن معنی است که نه تنها کوهنوردان در اولین صعود خود را با شرایط تطبیق داده‌اند، بلکه توانسته‌اند تغییراتی که در بدنشان رخ داده را پس از بازگشت به بخش کم‌ارتفاع‌تر حفظ کنند.
زمانی که محققان نتایج آزمایش‌های خونی را بررسی کردند دریافتند گلبول‌های قرمز خون جایگزین نشده‌اند، بلکه با سرعت و در عرض چند ساعت دچار تغییر شده‌اند. دانشمندان همچنین دریافتند تعداد زیادی از تغییرات مرتبط با توانایی انتقال و رساندن اکسیژن به ماهیچه‌ها و اندام‌های حیاتی بسیار پیچیده‌تر از حد انتظار آنها بوده‌است.
این اولین مدرکی است که در خارج از فضای آزمایشگاهی از تغییرات سلول‌های خونی در واکنش به محیط‌های مرتفع به دست آمده‌است و محققان می‌گویند از آنجایی که طول‌عمر گلبول‌های قرمز 120 روز است، انتظار می‌رود این تغییرات در طول عمر این سلول‌ها باقی بمانند.
نتیجه این مطالعات می‌تواند به درمان جراحت‌هایی که با خونریزی‌های شدید همراه هستند، کمک کند. زیرا در این شرایط نیز بدن دچار کمبود اکسیژن می‌شود و یافتن راهی برای افزایش سطح اکسیژن خون و افزایش گنجایش حمل اکسیژن توسط خون می‌تواند در شرایط اضطراری بیسار حیاتی باشد و جان بسیاری از انسان‌ها را از مرگ نجات دهد.

منبع : کانال کوهنوردان پیشرو

سه گام اساسی بقا در کوهستان را فراموش نکنيد :

توقف فعاليت- تشخيص موقعيت - اولويت بندي نيازها- ابتکار عمل

در شرایط اضطراری
در شرایط اضطراری سه گام اساسی بقا در کوهستان را انجام دهید. اگر هوا سرد نباشد، احتمال زنده ماندن شما هم بیشتر است. در این شرایط علاوه بر پوشاک، وسایل کیف بقا و سایر تجهیزات، توانایی روحی و اراده شما برای زنده ماندن نقش مهمی دارند.

ایجاد یا پیدا کردن یک جانپناه طبیعی یکی از مهم ترین اقدامات است. در شرایط اضطراری باید تا بهتر شدن یا روشن شدن هوا در جانپناه باشید. جانپناه در هوای بالای صفر می تواند یک حفره سنگی، زیر درختان، یک نایلون بزرگ یا پتوی نجات که تمام سطح بدن را پوشش داده باشد، همچنین می توانید با کمک چاقوی تیز، مفتول فلزی، نایلون های بزرگ و نخ و سوزن و شاخه های درختان و … جانپناه درست کنید. در هوای بسیار سرد و برفی، بهترین جانپناه یک حفره برفی است. دمای داخل یک حفره برفی را می توان در صفر درجه سانتی گراد ثابت نگه داشت که می تواند شما را در برابر خطراتی مانند سرمازدگی و یخ زدگی تا مدتی محافظت کند. البته مهارت تشخیص و ساخت انواع سرپناه به ویژه غار برفی نیاز به آموزش، ابتکار و تمرین دارد.

بعد از ایجاد جانپناه سعی کنید بدن خود را گرم و خشک نگه دارید، لباس گرم بپوشید، از کلاه و دستکش استفاده کنید. برف روی لباس و کفش را پاک کنید، با استفاده از کبریت، شمع یا الکل جامد و … آتش روشن کنید.
در صورت مصدوم شدن و نیاز به فوریت های پزشکی اگر وسایل کمک های اولیه همراه ندارید، با ابتکار عمل می توانید از لباس هایتان به عنوان باند، از چوب های اطراف یا فریم کوله پشتی یا باتوم برای آتل، و با چوب یا باتوم برانکارد درست کنید.

انرژی خود را در شرایطی که مسیر را گم کردید، در هوای نامناسب، زمان تاریکی و زمانی که خسته هستید هدر ندهید!
بهترین تصمیم، اقدام درست برای ایجاد جانپناه است!
در شرایط بسیار سرد و نامناسب باید بدن خود را در جا حرکت دهید، نباید بخوابید. تحت هر شرایطی خودتان را گرم و خشک نگه دارید.
"به صلابت کوه" باشید.

انجمن پزشکی کوهستان ایران

راه‌کارهای جلوگیری از ورود آسیب به شانه‌ها در کو‌هنوردان :

کوه‌نوردی همراه با کوله‌پشتی، یک
یا چند روزه، با هر میزان وزن و اندازه کوله‌پشتی همراه با ورود فشار به شانه‌های یک کوه‌نورد خواهد بود. اینکه این عضو بدن ما قابلیت همراهی ما را در هنگام کوه‌نوردی داشته باشد مستلزم داشتن شانه‌هایی سالم و قوی و البته استفاده از کوله‌های استاندارد و چیدن مناسب و معقول کوله‌پشتی است.

- ساختار شانه‌ها
شانه‌های انسان از استخوان‌های متعددی تشکیل شده که توسط «لیگامنت‌ها» به یکدیگر متصل شده‌اند. همچنین تاندون‌ها عضلات شانه را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. «لاتیسیموس»، «دلتوئیدها» و «پکتورالیس‌ها» عضلاتی هستند که در این قسمت از بدن واقع شده‌اند و قدرت حرکت و حمل را فراهم می‌کنند.

- پیش‌گیری از ورود آسیب به شانه‌ها در هنگام کوهنوردی
• چیدمان صحیح و اصولی کوله‌پشتی، شامل قرار دادن اشیاء سنگین‌تر در پایین کوله‌پشتی
• کوله‌پشتی را با هر دو دست و در حالی که اندکی زانوهای خود را خم کرده‌اید از زمین بردارید و سپس به پشت خود بچرخانید
• کوله‌پشتی نباید از پشت شما آویزان باشد، این حالت موجب ورود فشار بیش از حد به ستون فقرات و همچنین دستها و شانه‌های شما خواهد شد.
• استفاده از باتون‌های کوه‌نوردی موجب کاهش فشار بر شانه‌های شما خواهد شد.
• بصورت ممتد و متناوب و جهت جلوگیری از خستگی عضلات شانه و همچنین جریان خون بهتر در این عضلات، کوله پشتی را بر زمین بگذارید.
• در طول مسیر و نیز در پایان با دست مخالف خود شانه خود را ماشاژ دهید.
• در حالی که کوله خود را برای استراحت به زمین گذاشته‌اید اقدام به انجام نرمشهای مرتبط با شانه کنید

منبع : رویدادهای طبیعت و کوه

فرودهای پر حادثه:

ا در این لحظات سخت و آزار دهنده که هیچ کاری هم از دستمان بر نمی آید شاید به استناد سخن حضرت مولانا کوشش بیهوده به از خفتگی باشد.

بیشتر اسیبهای کوهنوردی هنگام فرود اتفاق می افتد بعضی از منابع به بیش از 80% اشاره کرده اند. تجربیات ما از حوادث سالهای اخیر کوهنوردی و همیالیانوردی هم همین مسئله را نشان میدهد، چه در کوهنوردان آماتور و چه در کوهنوردان حرفه ای که نمونه های بسیاری را نیز میتوان نام برد. (دکتر بهالو، لیلا اسفندیاری و...).
ولی براستی چرا فرود حتی برای کوهنوردان حرفه ای و توانمند هم آبستن حادثه است؟

1- سبکبار بودن

بسیاری از کوهنوردان برای اینکه فشار کمتری را هنگام صعود به قله تحمل کنند و یا بتوانند سرعت حرکت بیشتری داشته باشند و یا گاه ضعف و ناآمادگی خود را بپوشانند با کوله باری سبک بدون به همراه بردن حداقل امکانات اقدام به صعود بخصوص از کمپ های آخر و یا در صعود های یکروزه میکنند. این افراد بنا را بر این میگزارند که در مسیر هیچ اتفاق غیر منتظره ای رخ نخواهد داد. هوا خراب نخواهد شد، راه را گم نخواهند کرد، اتفاقی برای کسی نخواهد افتاد و ... و این یعنی سپردن سلامت و جان خود به احتمالات و قضا و قدر.

بسیاری از این کوهنوردان به راحتی صعود می کنند و باز میگردند اما اگر کوچکترین تغییری ایجاد شود: راهی به خطا رفته شود، بادی بوزد، برفی ببارد، مهی جلوی دید را بگیرد (که بسیار هم پیش می آید ) آنگاه ...

برای نمونه میتوان به حادثه دماوند برای تیم کوهنوردی هرمزگان و یا حادثه کل جنو نام برد که نبود اندک وسایل شب مانی، کمی آب و غذا باعث شد تا شب مانی ساده به فاجعه ای بزرگ بینجامد.

2- اعتماد به هوشیار ماندن هنگام بازگشت:

بسیاری از کوهنوردان هنگام برنامه ریزی برای بازگشت به توانمندیهای خود در حالت عادی تکیه میکنند توانایی هایی چون: قدرت بدنی، توان مسیر خوانی، توان نقشه خوانی، تجربه کوهنوردی و... در حالیکه بخصوص در ارتفاع در صعودهای سنگین در آب و هوای سرد و مخصوصا در هیمالیا به هیچ عنوان کوهنوردان نباید به هوشیاری و توان ذهنی و در نتیجه قدرت بدنی خود هنگام بازگشت اعتماد کنند.
زیرا به دلایل متفاوت هوشیاری و توان ذهنی انسان در ارتفاعات بلند و در صعودهای سنگین به شدت کاهش یافته و تخریب میشود. آثار ارتفاع بخصوص در منطقه مرگ، طولانی شدن ماندن در ارتفاع، سرما و هیپوترمی و عوارض آن، کمبود آب بدن ناشی از تعریق و فعالیت سنگین، کاهش شدید انرژی ناشی از فعالیت و بی اشتهایی و اشکالات تغذیه ای در برنامه ها که معمولا پیش می آید و تخلیه انرژی عواملی هستند که هر کدام به تنهایی برای از بین بردن هوشیاری انسان کافی هستند، حال اینکه در کوهستان و بخصوص در ارتفاعات بلند معمولا همه همراه هم میباشند و بخصوص آسیبهای ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن و سرما و هیپوترمی به شدت باعث اختلال در قضاوت و زوال عقل و هوشیاری میشود.

نگاه انسان نه تنها نمیتواند از توانمندیهای خود بهره ببرد بلکه حتی نمیتواند در شریط خاص و حتی عادی قضاوت درستی داشته باشد. هرچه زمان صعود بیشتر شود هرچه به ساعات پایانی روز نزدیک شویم این مشکل بیشتر و حاد تر میشود و در نتیجه در هنگام فرود که معمولا پایان روز و پایان صعود است بسیار بیشتر به چشم می آید. باید به خاطر داشت که هوشیاری انسان در پایان یک صعود سنگین در باز گشت از هیمالیا نمیتواند چندان قابل اعتماد باشد.

3- اشتباه در مسیر خوانی:

آنچه انسان از طبیعت هنگام صعود می بیند با آنچه هنگام فرود دیده میشود بسیار متفاوت است. به این علت گفته میشود در صعود همیشه پس از چند گام، برگردید به پشت سر بنگرید و مسیر بازگشت را با خود مرور کنید. کوهنورد موفق کسی است که فرودش را از اولین لحظه صعود آغاز کند و در تمام مسیر حتی یک لحظه از اندیشیدن به بازگشت غافل نشود. بسیاری از دو راهی ها، پرتگاه ها، پستی و بلندیها و... هنگام بازگشت است که دیده میشوند و اگر در راه صعود ارزیابی نشده باشند می توانند مشکلات بسیار به بار آورند.

4- صعود تا آخرین نفس تا آخرین لحظه:

لذت رسیدن به قله، تلاش برای هدر نرفتن زحمات انسان، فکر کردن به عواقب و حرف و حدیث های صعود نکردن، همه و همه باعث میشود که گاه کوهنوردان دل به دریا بزنند و تمام داشته هایشان را در راه صعود و رسیدن به قله صرف کنند و آنگاه هنگام بازگشت با توجه به خطرات پیش گفت در پایان صعود و در پایان روز، خسته و با هوشیاری کمتر از حد طبیعی وقتی که دیگر آن نیروی عظیم که انسان را به قله می کشاند جای خود را به خواب آلودگی و خستگی و بی حوصلگی و نرسیدن و فرود میدهد به فکر بازگشتن بیافتند....
ادامه دارد...

انجمن پزشکی کوهستان ایران

?? کوه همیشه مهربان نیست

گاهی نرفتن به کوه خودش یک صعود درونی ست

به عنوان یک کوهنورد مبتدی، این مدت حواسم به ارتفاع قله ها و مارک و رنگ تجهیزات و وسائل و لباس های کوهنوردی بود و متاسفانه ده ها کوهنورد تاکنون علیرغم اینکه قبلا اعلام شده بود که وضعیت و شرایط برای کوهنوردی مناسب نیست، اما رفتند و جان شان را از دست دادند و همه را در اندوه و بهت و ناراحتی عمیقی فرو بردند.

من این مدت کوتاه متوجه شدم که کوه واقعا وسوسه برانگیز است و اگر انسان حواسش نباشد و عقلانیت حاکم نباشد جان شیرینش را از دست خواهد داد. چه بسا اگر کوهنوردانی که در کوهستان جان شان را از دست دادند، کمی بیشتر صبر می کردند و صبور تر بودند کوه های بیشتری را فتح می کردند. از حوادث کوهنوردی یاد گرفتم که مثل خود کوه صبورتر باشم و عجله ای نداشته باشم.

به قول ولفگانگ گولیچ یکی از کوهنوردان مشهور: "مهمترین عضله یک کوهنورد مغز اوست!" یاد گرفتم وقت هایی که شرایط برای کوهنوردی مناسب نیست همانند یک عاشق آشفته و پریشان نگذارم که قلبم تصمیم بگیرد و نسنجیده به سوی کوه رهسپار شوم و در این شرایط به حرف های دلسوزانه عقل و خرد بیشتر گوش دهم.

ادوارد ویمپر می گوید: "کوهنوردی هم جرأت می خواهد و هم جسارت اما فاصله ی میان جسارت و حماقت به اندازه یک تار موست". یاد گرفتم که کوه ها هم همانند انسان ها گاهی عصبانی می شوند و همیشه مهربان نیستند و باز هم به قول یکی دیگر از بزرگان و پیشکسوتان کوهنوردی: "صعود نکردن هم قسمتی از فرایند صعود است".

یاد گرفتم که گاهی نرفتن به کوه خودش یک نوع صعود درونی! و موفقیت لحاظ می شود. یاد گرفتم که در ادامه راه و مسیر کوهنوردی، بیشتر گوش به فرمان مربیان و پیشکسوتان و متخصصین این رشته باشم ..

✍️دل نوشته ای زیبا از استاد و مربی:

پیشکسوت کوهنوردی
جناب آقای حسین نعمتیان بزرگوار...
دوستان عزیز پیام نومیدی سر نمیدهم .
دماوند از دست رفته و
چیزی از اصالت و زیبائیش باقی نیست
واقعیتی تلخ است .
فضای مجازی ویرانگر
کوه و کوهنوردی را آلوده تبلیغ و تقلید کرده و چیزی جلو دار
آن نیست .
قطعا'' بدان اگر فضای مجازی نبود و یا حداقل این شکلی که
ایرانیان از آن استفاده
میکنند نبود دماوند هم
نجات پیدا کرده و خلوت میشد .
کار از آموزش در کلاسها گذشته و آموزش دهنده هم مشکل دارد .
راه و روش و شخصیت مربیان هم
از دست رفته !!!
باید بحال کوه و کوهنوردی گریست و
تاسف از دست رفتن
فرهنگ ناب کوهنوردی
را خورد .
خانه از پایبست ویران است و خواجه در فکر
نقش ایوان .
مگر در همین فضای مجازی هشدار و پند و
تذکر و نصیحت کم گفته میشود .
پس حاصلش چیست ؟
هیچ .
باز هم باید گفت :
خانه از پایبست ویران
است و بس .
دوستت دارم .
ماندگار باشید .

?️ به کجا چنین شتابان ⁉️

گل‌های کوه‌نوردی ما یکی، یکی پرپر می‌شوند❗️
و این قصه درد را پایانی نیست.

مرثیه پشت مرثیه ...
و غم و رنج پدر و مادرها
اندوه بی‌پایان برادر و خواهرها
و ناله دردآور خانواده‌های داغدار
کوه‌نوردی، احتیاط است، و احتیاط!

اغلب این عزیزان کوه‌نوردانی قابل بودند و با تجربه!
چه کنیم گاهی شاید، فراموشمان می‌شود،
شاید مسخ می‌شویم،
که در کوه‌نوردی اولین اشتباه می‌تواند، آخرین باشد!
مواظب باشیم! خانواده‌ها دیگر تحمل این همه رنج و عذاب را ندارند!

این چه رسم کوه‌نوردی است ⁉️
کمی اندیشه و بازنگری در شیوه .....
با کوله‌باری از احتیاط و هوشیاری ......
کوه‌نوردی، ورزش انسان‌سازی است، نه انسان‌کشی!
سروهای کوهستان

منبع : انجمن پزشکی کوهستان ایران

?️ فرودهای پر حادثه:

در این لحظات سخت و آزار دهنده که هیچ کاری هم از دستمان بر نمی آید شاید به استناد سخن حضرت مولانا کوشش بیهوده به از خفتگی باشد.

بیشتر اسیبهای کوهنوردی هنگام فرود اتفاق می افتد بعضی از منابع به بیش از 80% اشاره کرده اند. تجربیات ما از حوادث سالهای اخیر کوهنوردی و همیالیانوردی هم همین مسئله را نشان میدهد، چه در کوهنوردان آماتور و چه در کوهنوردان حرفه ای که نمونه های بسیاری را نیز میتوان نام برد. (دکتر بهالو، لیلا اسفندیاری و...).
ولی براستی چرا فرود حتی برای کوهنوردان حرفه ای و توانمند هم آبستن حادثه است؟

1- سبکبار بودن

بسیاری از کوهنوردان برای اینکه فشار کمتری را هنگام صعود به قله تحمل کنند و یا بتوانند سرعت حرکت بیشتری داشته باشند و یا گاه ضعف و ناآمادگی خود را بپوشانند با کوله باری سبک بدون به همراه بردن حداقل امکانات اقدام به صعود بخصوص از کمپ های آخر و یا در صعود های یکروزه میکنند. این افراد بنا را بر این میگزارند که در مسیر هیچ اتفاق غیر منتظره ای رخ نخواهد داد. هوا خراب نخواهد شد، راه را گم نخواهند کرد، اتفاقی برای کسی نخواهد افتاد و ... و این یعنی سپردن سلامت و جان خود به احتمالات و قضا و قدر.

بسیاری از این کوهنوردان به راحتی صعود می کنند و باز میگردند اما اگر کوچکترین تغییری ایجاد شود: راهی به خطا رفته شود، بادی بوزد، برفی ببارد، مهی جلوی دید را بگیرد (که بسیار هم پیش می آید ) آنگاه ...

برای نمونه میتوان به حادثه دماوند برای تیم کوهنوردی هرمزگان و یا حادثه کل جنو نام برد که نبود اندک وسایل شب مانی، کمی آب و غذا باعث شد تا شب مانی ساده به فاجعه ای بزرگ بینجامد.

2- اعتماد به هوشیار ماندن هنگام بازگشت:

بسیاری از کوهنوردان هنگام برنامه ریزی برای بازگشت به توانمندیهای خود در حالت عادی تکیه میکنند توانایی هایی چون: قدرت بدنی، توان مسیر خوانی، توان نقشه خوانی، تجربه کوهنوردی و... در حالیکه بخصوص در ارتفاع در صعودهای سنگین در آب و هوای سرد و مخصوصا در هیمالیا به هیچ عنوان کوهنوردان نباید به هوشیاری و توان ذهنی و در نتیجه قدرت بدنی خود هنگام بازگشت اعتماد کنند.
زیرا به دلایل متفاوت هوشیاری و توان ذهنی انسان در ارتفاعات بلند و در صعودهای سنگین به شدت کاهش یافته و تخریب میشود. آثار ارتفاع بخصوص در منطقه مرگ، طولانی شدن ماندن در ارتفاع، سرما و هیپوترمی و عوارض آن، کمبود آب بدن ناشی از تعریق و فعالیت سنگین، کاهش شدید انرژی ناشی از فعالیت و بی اشتهایی و اشکالات تغذیه ای در برنامه ها که معمولا پیش می آید و تخلیه انرژی عواملی هستند که هر کدام به تنهایی برای از بین بردن هوشیاری انسان کافی هستند، حال اینکه در کوهستان و بخصوص در ارتفاعات بلند معمولا همه همراه هم میباشند و بخصوص آسیبهای ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن و سرما و هیپوترمی به شدت باعث اختلال در قضاوت و زوال عقل و هوشیاری میشود.

نگاه انسان نه تنها نمیتواند از توانمندیهای خود بهره ببرد بلکه حتی نمیتواند در شریط خاص و حتی عادی قضاوت درستی داشته باشد. هرچه زمان صعود بیشتر شود هرچه به ساعات پایانی روز نزدیک شویم این مشکل بیشتر و حاد تر میشود و در نتیجه در هنگام فرود که معمولا پایان روز و پایان صعود است بسیار بیشتر به چشم می آید. باید به خاطر داشت که هوشیاری انسان در پایان یک صعود سنگین در باز گشت از هیمالیا نمیتواند چندان قابل اعتماد باشد.

3- اشتباه در مسیر خوانی:

آنچه انسان از طبیعت هنگام صعود می بیند با آنچه هنگام فرود دیده میشود بسیار متفاوت است. به این علت گفته میشود در صعود همیشه پس از چند گام، برگردید به پشت سر بنگرید و مسیر بازگشت را با خود مرور کنید. کوهنورد موفق کسی است که فرودش را از اولین لحظه صعود آغاز کند و در تمام مسیر حتی یک لحظه از اندیشیدن به بازگشت غافل نشود. بسیاری از دو راهی ها، پرتگاه ها، پستی و بلندیها و... هنگام بازگشت است که دیده میشوند و اگر در راه صعود ارزیابی نشده باشند می توانند مشکلات بسیار به بار آورند.

4- صعود تا آخرین نفس تا آخرین لحظه:

لذت رسیدن به قله، تلاش برای هدر نرفتن زحمات انسان، فکر کردن به عواقب و حرف و حدیث های صعود نکردن، همه و همه باعث میشود که گاه کوهنوردان دل به دریا بزنند و تمام داشته هایشان را در راه صعود و رسیدن به قله صرف کنند و آنگاه هنگام بازگشت با توجه به خطرات پیش گفت در پایان صعود و در پایان روز، خسته و با هوشیاری کمتر از حد طبیعی وقتی که دیگر آن نیروی عظیم که انسان را به قله می کشاند جای خود را به خواب آلودگی و خستگی و بی حوصلگی و نرسیدن و فرود میدهد به فکر بازگشتن بیافتند....
ادامه دارد...

انجمن پزشکی کوهستان ایران

گرمازدگی در تابستان و راهکارهای جلوگیری از آن:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: راهکارهای مقابله با گرمازدگی:
۱. نوشیدن آب و مایعات
۲. جلوگیری از دی هیدراته شدن بدن در گرمای تابستان و هنگام فعالیتهای ورزشی
 جلوگیری از گرمازدگی

۱- میدانیم دو سوم از بدن همه ما را آب تشکیل داده و به همین دلیل به آب مایه حیات می‌گویند،

زیرا در نبود آن بدن بسیاری از کارکردهای خود را از دست می‌دهد و حتی ممکن است در حالت شدید، منجر به مرگ فرد شود.

۲- آب در متعادل کردن دمای بدن، حرکت مفاصل، کارکرد مغز و... تاثیر زیادی دارد.
بدن به‌صورت طبیعی از راه‌هایی همچون عرق کردن و ادرار خود را سم‌زدایی میکند.

۳-زمانی که فرد به مدت طولانی در گرما قرار می‌گیرد و‌یا در حین ورزش کردن که میزان تعریق افزایش می‌یابد،  سرعت از دست دادن آب از بدن بیشتر می‌شود،  به همین دلیل میزان نیاز بدن به مصرف آب نیز افزایش می‌یابد؛  و چنانچه فرد به میزان کافی آب ننوشد ،  بدن از حالت هیدراته به دهیدراته شدن ، که نه‌ تنها سلامتی کلی بدن را به خطر می‌اندازد ،بلکه به مغز و تمام ارگان‌های دیگر آسیب می‌رساند.
هنگام ورزش کردن  بدن خود را هیدراته نگه دارید؛ حتما پیش از ورزش ، حین ورزش، و پس از ورزش  آب بنوشید.
۴- سلول‌های بدن ما دائما در حال تولید انرژی و گرما هستند.
این گرمای تولید شده بایستی به نحوی از بدن خارج شود.
دقیقا شبیه رادیاتور ماشین که وظیفه خنک کردن موتور ماشین را دارد.
اگر سیستم خنک کنندگی بدن درست کار نکند یا به هر دلیلی مانند افزایش دمای هوا و در معرض گرمای ممتد قرار گرفتن ، دچار اختلال شود ، منجر به گرمازدگی و آسیب های جدی برای بدن می‌شود.

۵- گرمازدگی از عوارضی است که به راحتی می‌توان از آن جلوگیری کرد.

۶-نشانه‌های گرمازدگی :

بالا رفتن دمای بدن
ایجاد سردرد
حالت سرگیجه و منگی
بی اشتهایی و بدحالی
تشنگی شدید
تپش قلب
نفس های تند و کوتاه
عرق شدید و رنگ پریدگی
شل شدن شدید ماهیچه ها
.....

۷- برای پیشگیری از گرمازدگی :
پوشیدن لباس رنگ روشن
قرار نگرفتن طولانی مدت در نور آفتاب و عدم فعالیت در ساعات گرم
استفاده از کلاه
نوشیدن مایعات زیاد و نوشیدنی های طعم دار طبیعی (طعم دار کردن آب :
برشهایی از میوه ، یا گیاهان و سبزی های معطر ، را به آب اضافه کنید. )
 شخص  گرما زده را سریعا به محلی خنک و سایه ببرید ، یا با پوشاک و وسائلی که دارید سایه بان درست کنید.

با استفاده از زیرانداز و کوله پشتی جایی درست کنید که از زمین فاصله داشته باشد ، دمای سطح زمین خیلی بالاتر است و خود باعث تشدید گرمازدگی میشود.

 آب فراوان به او خورانده  و لباس های اضافی او را از بدن اش خارج کنید.
از طاهره افشاری
ویرایش از دکتر حمید مساعدیان

احتمال شیوع سویه جدید در ایران:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت نسبت به افزایش روند ابتلا به کرونا در کشور هشدار داد. محمدمهدی گویا اعلام کرد که در چند روز اخیر موارد ابتلا به کرونا و بستری ناشی از این بیماری در کشور افزایش پیدا کرده است. پیش از این هم خبرها از افزایش آمار ابتلا به کرونا در دو استان خوزستان و مازندران حکایت می‌کرد.

? گویا در همین خصوص به احتمال شیوع زیرسویه BA. ۵ اشاره کرد و گفت: پیش از این زیرسویه‌های BA. ۱ و BA. ۲ اُمیکرون در کشور شایع بود و در حال حاضر زیرسویه BA. ۵ نیز به دو زیرسویه قبل اضافه شده است.

? وزارت بهداشت از لزوم دریافت دز چهارم واکسن کرونا در تابستان خبر داده است.

? *هشیار باشیم با :  
تکمیل واکسیناسیون + استفاده از ماسک به ویژه در مکانهای سر پوشیده و تراکم جمعیتی*
خصوصا در تجمعات کوهنوردی و در پناهگاهها

انجمن پزشکی کوهستان ایران

علت درد پهلو هنگام دویدن چیست؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بعضی از کارشناسان عقیده دارند درد پهلو ناشی از انقباض و فشار دیافراگم است یعنی ظهور پدیده ای به نام ایسکمی یانرسیدن خون کافی به دیافراگم.

در حین دویدن فشار زیادی بر ماهیچه های شکمی وارد می‌شود و شما با تنفس سریع شش‌ها را منبسط کرده و حجم ریه‌ها را افزایش می‌دهید. این فشار دو طرفه از بالا و پایین روی دیافراگم، خون را از آن خارج می‌کند و دیافراگم دچار کمبود اکسیژن شده و در نهایت به دلیل انقباض عضلات گرفتگی دردناکی را به همراه دارد.

تئوری دیگری می گوید این دردها حاصل سوزش صفاق جداری شکم است. صفاق جداری غشایی است که دور شکم را فرا گرفته و وظیفه‌ی حفاظت از ارگان‌های داخلی شکم را برعهده دارد. علاوه بر دوندگان، بسکتبالیست‌ها، شناگران، سوارکاران و دوچرخه‌سواران نیز دچار درد پهلو می‌شوند.
کوه گرام

انجمن پزشکی کوهستان ایران

قرص استازولامید (معروف به قرص ارتفاع):

انجمن پزشکی کوهستان ایران: به عنوان داروی پیشگیری از ارتفاع زدگی باید یک روز قبل از صعود شروع شود و تا رسیدن به ارتفاع مورد نظر می تواند ادامه داشته باشد.

?دوز پیشنهادی استازولامید برای پیشگیری از ارتفاع زدگی در بالغین 125 میلی گرم و دو بار در روز است. (افراد بالای 100 کیلو مقدار بیشتر تا 250 میلی گرم و دو بار در روز). استازولامید معمولا به صورت قرص های 250 میلی گرم در بازار ایران موجود است که باید در هر وعده نصف قرص (125 میلی گرم) مصرف شود.

⚠️نکته مهم:
مصرف قرص استازولامید با توجه به مکانیزم اثر، فقط برای پیشگیری از ارتفاع زدگی توصیه میشود. برای درمان شخص ارتفاع زده، بهترین توصیه توقف در ارتفاع مورد نظر و در صورت عدم بهبود، کاهش سریع ارتفاع است.

?تغذیه مناسب برای کاهش ارتفاع زدگی:
1- در حین فعالیت شدید مصرف آب به میزان ۱۰۰۰ الی ۷۵۰ سی سی در ساعت توصیه می شود.
2- در ارتفاعات بالا مصرف آب لیمو یا لیمو ترش می تواند از میزان ارتفاع زدگی بکاهد.
3- در هوای گرم و تعریق شدید باید نمک نیز به آب آشامیدنی افزوده شود.
4- مصرف انجیر خشک، کشمش، آلو خشک و خرما در حین صعود مفید است.
5- مصرف نوشابه ورزشی به میزان ۲۵۰ سی سی هر ۲۰ دقیقه در حین صعود دشوار و در هوای گرم و هر ۱ ساعت در صعود معمولی توصیه می شود.

⚠️علائم ارتفاع زدگی:

مهمترین علائم ارتفاع زدگی عبارتند از: سردرد شدید، حالت تهوع، کاهش تمرکز حواس، احساس خواب آلودگی، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس و … در اثر افزایش علائم ارتفاع زدگی شخص از ادامه مسیر بازمانده و سریعا باید ارتفاع کم کند. اگر عدم تعادل و تلوتلو خوردن در شخص مشاهده شد باید در همان ارتفاع توقف نماید و در صورتی که بهبود مشاهده نشد سریعا ارتفاع کم کند.

⚠️مشکل خواب در ارتفاع:

برخی از کوهنوردان از سردرد و عدم خواب راحت در ارتفاع شکایت دارند.
پزشکی کوهستان: توصیه می شود که در شبمانی کوه از داروهای خواب آور و مخدر مثل دیازپام استفاده نشود زیرا:
1- انسان را مستعد به ارتفاع زدگی و سرمازدگی می کند
2- باعث اختلال در هوشیاری افراد می شود.
استفاده از قرص استازولامید با کاهش اثرات ارتفاع زدگی موجب کاهش سردرد و همچنین خواب راحت تر در ارتفاع می شود.

✅ به خاطر بسپاریم اولین، اصولی‌ترین و ایمن‌ترین راه در پیشگیری از بیماری‌های ارتفاع صعود آهسته و مرحله به مرحله است و هیچ تمرین یا دارویی جای این کار را نخواهد گرفت. گرچه کوهنوردی مداوم؛ تمرین‎های مستمر؛ پرهیز از افزایش ارتفاع ناگهانی و سریع نیز در پیشگیری از بیماری‌های ارتفاع بسیار اثربخش است.

ارتفاع زدگی چیست؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بیماری ارتفاع به گروهی از سندرمها اطلاق می شود که در نتیجه اثر مستقیم کاهش فشار بارومتریک و غلظت اکسیژن هوا در ارتفاعات بالا ایجاد می شود. چرا که در فشار کمتر، تراکم هوا کمتر می شود و به همین دلیل در ازای یک نفس اکسیژن کمتری وارد بدن فرد شده و در نهایت هیپوکسی (کاهش اکسیژن بافتی) به وجود می آید.

?در این حالت علائم ارتفاع زدگی از جمله: سردرد شدید، احساس خستگی و کرختی و عدم تمرکز حواس در شخص بروز کرده و با شدت آن، فرد از ادامه صعود باز مانده و باید ارتفاع کم کند.

〽️در ایران ارتفاع زدگی برای کوهنوردان بیشتر در سه قله مرتفع: سبلان (4811 متر)، علم کوه (4850 متر) و به ویژه دماوند (5670 متر) مطرح بوده و ارتفاق

?علائم ارتفاع زدگی:

مهمترین علائم ارتفاع زدگی عبارتند از: سردرد شدید، حالت تهوع، کاهش تمرکز حواس، احساس خواب آلودگی، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس و … در اثر افزایش علائم ارتفاع زدگی شخص از ادامه مسیر بازمانده و سریعا باید ارتفاع کم کند. اگر عدم تعادل و تلوتلو خوردن در شخص مشاهده شد باید در همان ارتفاع توقف نماید و در صورتی که بهبود مشاهده نشد سریعا ارتفاع کم کند.

?پیشگیری از ارتفاع زدگی:

1- صعود تدریجی و هم هوایی:
صعود تدریجی بهترین و بی خطرترین روش پیشگیری از بیماری ارتفاع است و کمک می کند تا بدن فرصت کافی برای هم هوایی را داشته باشد. اگر احتمال ارتفاع زدگی می دهید، پیشنهاد می شود که از محل کمپ در شب اول حدود 300 متر به بالا صعود کرده و مجدد به کمپ برگردید و بخوابید. (هم هوایی)

2- تغذیه:
مصرف غذاهای پر کربوهیدرات و کم چربی و نوشیدن مایعات به حد کافی از خطر ارتفاع زدگی جلوگیری می کند.

3- استفاده از قرص استازولامید:
برای جلوگیری از عوارض ارتفاع زدگی استفاده از قرص استازولامید (معروف به قرص ارتفاع) توصیه میشود. دوز توصیه شده جهت پیشگیری، در بالغین ۱۲۵ میلی گرم، دو بار در روز است که باید از روز قبل از صعود مصرف آنرا آغاز کرد.

این قرص برای شما بودن در ارتفاع بالاتر را شبیه سازی می کند. در واقع قرص استازولامید بدن شما را در شرایطی قرار می دهد که انگار در ارتفاع بالاتری از ارتفاع فعلی قرار گرفته اید. اثرات جانبی استازولامید معمولا به خوبی تحمل می شوند. از جمله این عوارض بی حسی دور دهان و نوک انگشتان، افزایش دفعات ادرار، تغییر در مزه نوشیدنی های گازدار است. فرد در هنگام مصرف نوشیدنیهای گازدار مزه فلزی در دهانش احساس می کند.

انجمن پزشکی کوهستان ایران