علت خستگی هوازی چیست؟

خستگی هوازی: نوعی از خستگی است که در اثر فعالیت های هوازی طولانی مدت به وجود می آید و علل آن به شرح زیر است :

-کم شدن سطح گلوکز خون در اثر فعالیت که در نتیجه کمبود گلیکوژن در کبد و عضله است .
-کم شدن آب بدن به علت بالا رفتن سطح متابولیسم و عمل تعریق
-کم شدن نمک بدن
-افزایش حرارت بدن
-عدم توازن بین یونهای سدیم و پتاسیم
و بالاخره کاهش بازده قلب به علت افزایش نیاز اندام ها، که در هر ضربه قادر نیست خون کافی به اندامهای بدن برساند.

نمونه خستگی هوازی را می توان در کوهنوردی های طولانی مدت، سخت و زمستانه مشاهد نمود.
ویرایش از دکتر حمید مساعدیان

کانون کوهنوردی فرهنگیان آراز مرند

کوهنوردی هوشمندانه

خطراعتماد به نفس کاذب در کوهنوردان

بی پروایی وریسک بالا در کوهنوردی با ذات کوهنوردی هوشمندانه سازگار نیست

آمار حوادث ناگوار و خطرناکی که طی چند سال گذشته رخ داده و متاسفانه منجر به جان باختن عزیزان ما گردیده نشان دهنده آن است که اکثر این عزیزان کوه‌نوردانی با تجربه و زبده بوده اند.

اما ایراد و مشکل کار کجاست؟
عموم کوه‌نوردان ما به موازات ارتقاء سطح تخصصی کوه‌نوردی خویش به دنبال کارهای بزرگتر و با نام و نشان‌تر می‌گردند و درصد ریسک را بالاتر می‌برند و این ریسک ها به مرور زمان به حدی میرسد که رعایت احتیاط را تحت تاثیر قرار داده و به فراموشی می سپارد.

رعایت احتیاط شرط اول و الفبای فراموش نشدنی کوه‌نوردی است.
اعتماد به نفس بالاتر از مرز توانایی را اعتماد به نفس کاذب گویند.

بیاد داشته باشیم:
حوادث بی رحم کوهستان در کمین ما نشسته و کوچک و بزرگ و مبتدی و حرفه ای نمی شناسد، همه چیز بستگی به یک لحظه ای، بی احتیاطی در موقعیتی و عیب در تجهیزاتی بستگی دارد.

یقین بدانیم بی پروایی و ریسک بالا در کوه‌نوردی با ذات کوه‌نوردی هوشمندانه سازگار نیست. و این ریسک پذیری یک روزه بوجود نیامده و به مرور و با انباشت ریسک های کوچکتر به جایی میرسد که ما را از حد و حدود منطقی خارج می نماید.

اعتماد به نفس در کوه‌نوردی لازم است!
اما نه با گذشتن از چارچوب اصول کوه‌نوردی و گذر از خطوط قرمز احتیاط ....
غلامرضا سلحشور

کانون کوهنوردی فرهنگیان آراز مرند

ادامه دارد

۲۹ مهر روز کوه نورد
مبارک باد این روز فرخنده را بر تمام کوه نوردان تبریک عرض مینمایم

کانون کوهنوردی فرهنگیان آراز مرند

در فرهنگنامه ی کوهنوردی به آدمهایی که با همدیگر کوهنوردی می کنند می گویند:
 "همنورد". 
چه اسم قشنگی !

"همنورد"، یعنی تمام پستی ها و بلندی ها و فراز و نشیب ها را در کنار هم درنوردیدن ، پشت و پناه هم بودن ، کنار هم و پا به پای هم راه رفتن ، در رابطه با دیگران جنسیت نداشتن و جنسیت قائل نشدن ، در سخت ترین مسیرها و دشوارترین گردنه ها هوای هم را داشتن و تمام دار و ندار خود را با دیگران قسمت کردن.

"همنوردها" رفتارهای ویژه ای دارند که رویای تمام کسانی است که می خواهند با همدیگر و در کنار هم زندگی کنند :
آنها همیشه حواس شان هست که :
یکی تندتر از دیگران حرکت نکند ، 
حواس شان هست که یکی از دیگران جا نماند ، 
حواس شان هست که در مسیرهای سخت یکی سقوط نکند ، 
در سنگلاخ ها یکی لیز  نخورد ، 
حواس شان هست که یکی کم نیاورد ، 
که یکی فشارش نیفتد ، 
که یکی کم و کسر نداشته باشد.
همنوردی صرفا هم تیمی بودن در یک رشته ورزشی نیست ، یک معرفت است ، یک سبک زندگی است:
همنوردی با هم بودن در عین احترام به فردیتهای همدیگر است ، پشت و پناه هم بودن بدون منت گذاشتن است ، همراه بودن بدون تملک و تصاحب است ، عشق ورزی، مهربانی و همدلی بدون توجه به جنسیت افراد است.

چه خوب می شد اگر آدم ها به جای هموطن بودن ، هم مذهب بودن ، هم نژاد بودن ، همجنس بودن و هم "سر" بودن ، "همنورد" هم بودند در فراز و نشیب های زندگی ،
چه خوب می شد اگر تمامی ما آدمها یکی رو داشتیم که همیشه در لحظات سختی و دشواری خیالمون تخت باشه که حمایتمون می کنه ، که تنهامون نمیزاره ، که دستمونو می گیره و پابه پامون راه میاد برای عبور از گردنه های سخت زندگی، بدون اینکه ما رو بخواد به راه خودش ببره،
یه "همنورد" که همیشه حواسش باشه برای نیفتادنمون ، برای رسیدنمون تا قله ، برای اوج گرفتنمون ، 
چه خوب می شد اگر ما هم برای دیگران چنین همراهانی بودیم!
چه خوب می شد اگر آدمها"همنورد" هم بودند. ،